NASA's James Webb-ruimtetelescoop was gelanceerd tien jaar te laat en $ 10 miljard boven het budget, maar het is eindelijk gebeurd. Wat staat de astrofysica buiten het aardoppervlak te wachten nu de telescoop in de ruimte staat? Hier zijn 5 aankomende missies om over na te denken.
Nancy Grace Roman Telescoop
De telescoop, genoemd naar Nancy Grace Roman, de eerste hoofdastronoom van NASA, heette oorspronkelijk de Wide-Field Infrared Space Telescope, of WFIRST. Het belangrijkste doel is om grote delen van het universum in kaart te brengen om donkere energie te bestuderen.
De telescoop, die naar verwachting in 2027 wordt gelanceerd, zal miljoenen sterrenstelsels onderzoeken en een kaart maken van onze kosmologische omgeving. Astronomen hopen de verspreiding van sterrenstelsels te gebruiken om de evolutie van donkere energie te bestuderen. Als bonus zal het instrument ook zwaartekracht microlensing gebruiken - kleine veranderingen in het achtergrondlicht van sterren - om potentieel miljoenen exoplaneten te detecteren.
LUVOIR
De James Webb-ruimtetelescoop is als een verbeterde versie van de Hubble-ruimtetelescoop. Het is zo groot dat het niet eens in de kuip van één raket past zonder een complexe assemblage van spiegelsegmenten, die doen denken aan origami. De Large Ultraviolet/Optical/Infrared Surveyor (LUVOIR) is nog groter, met een spiegeldiameter van meer dan 15 m. Astronomen hopen dat deze universele telescoop een aantal astronomische wetenschappelijke taken kan oplossen, zoals het observeren van de wolk toppen van Jupiter met een resolutie van 25 km en het vinden van biosignaturen in de atmosfeer van andere planeten.
LUVOIR bevindt zich pas in de ontwerpfase en concurreert met andere observatoria voor prioritaire financiering. Maar als het project wordt uitgevoerd, wordt de mega-ruimtetelescoop in 2030 gelanceerd.
HabEx
De zoektocht naar bewoonbare planeten is een zeer actueel onderwerp in de astronomie. De ontdekking van Earth 2.0 zou een goudmijn zijn, ons helpen begrijpen hoe wijdverbreid leven in het universum is, en misschien zelfs de ontdekking inluiden dat we niet alleen zijn. Om dit te doen, zoeken astronomen naar nauwkeurige kopieën van de aarde - planeten met een massa en samenstelling vergelijkbaar met onze thuiswereld, die rond zonachtige sterren draaien op een afstand die voldoende is voor het bestaan van vloeibaar water. Maar het vinden van een planeet is slechts het begin, we moeten de atmosfeer bestuderen op zoek naar biosignaturen - de chemische bijproducten van het leven. Een grote hoeveelheid zuurstof kan er bijvoorbeeld op wijzen dat er actieve fotosynthese op de planeet is, en een grote hoeveelheid methaan kan ons laten zien dat daar bacterie-achtige organismen zijn.
De Habitable Exoplanet Imaging Mission (HabEx) hoopt precies dat te doen. Hoewel de financiering zich ook in de competitieve fase bevindt, hopen supporters van het project HabEx in 2035 te lanceren. Wat HabEx briljant maakt, is zijn sterschaduw - een enorme vliegende schijf die het licht van individuele sterren blokkeert, waardoor de telescoop directe beelden van exoplaneten kan maken.
LISA
De Space Laser Interferometric Antenna (LISA) is een observatorium voor zwaartekrachtgolven in de ruimte. Onder leiding van de European Space Agency zal het zich richten op bronnen van zwaartekrachtsgolven die niet kunnen worden gedetecteerd door op de grond gebaseerde detectoren, zoals botsende superzware zwarte gaten en samensmeltende compacte objecten in onze melkweg. LISA zal bestaan uit drie satellieten die op een afstand van ongeveer 2,5 miljoen km van elkaar om de zon zullen draaien.
Door de lasers constant heen en weer te werpen, kunnen de satellieten kleine veranderingen in de onderlinge afstand meten, vooral als er zwaartekrachtgolven op hun pad komen. De lancering van het observatorium is gepland voor 2034.
DARE
Er was tijd voordat de sterren verschenen. De eerste paar honderd miljoen jaar na de oerknal werden de "donkere eeuwen" genoemd. Dit tijdperk werd door geen enkele telescoop waargenomen... omdat het donker was. Maar door deze duisternis zweefden draden van neutrale waterstof. Neutrale waterstof zendt een heel specifiek licht uit met een golflengte van precies 21 cm. Deze straling heeft al die eonen door het heelal gereisd en vandaag, 13 miljard jaar later, is zijn golflengte met 2 m veranderd. Dit is het radiobereik, wat betekent dat elke poging om dit soort straling te detecteren wordt onderdrukt door ons terrestrische radiobereik. Dit is waar het Dark Ages Radio Explorer (DARE)-project te hulp schiet.
DARE bevindt zich momenteel in de ontwerpfase en projectvoorstanders hopen het in de komende jaren te lanceren. Het is een relatief eenvoudig observatorium, in wezen een autoantenne in de ruimte, maar de locatie zal uniek zijn: het zal rond de maan draaien. De andere kant van de maan is de enige bekende plaats in het binnenste van ons zonnestelsel die vrij is van door de mens veroorzaakte radio-interferentie. Het is de stilste plek in de buurt en de beste plek om te jagen op de ruimte "donkere tijden".
Lees ook:
Dank je! Het was erg interessant (vooral over DARE) :)