De oorlog in Oekraïne bewees dat moderne drones een grote invloed hebben op het verloop van vijandelijkheden. Het lijkt erop dat hun belang op het moderne slagveld zal blijven groeien. Vandaag zullen we het hebben over het gevaarlijkste leger drones in de wereld. Een onbemand luchtvaartuig, of UAV, is een gevechtsdrone die luchtmunitie zoals raketten, anti-tank geleide raketten en bommen kan vervoeren, en wordt gebruikt voor verkenning, doeldetectie en tracking. Deze drones worden meestal in realtime bestuurd, maar ze kunnen ook in verschillende mate van autonomie opereren.
Veel landen gebruiken een of meer soorten onbemande luchtvaartuigen voor bewaking en communicatie, en sommige hebben zelfs gevechtsdrones. UAV's kunnen nu de meeste luchtgevechtsoperaties uitvoeren, inclusief het gebruik van lucht-grondraketten, lasergeleide bommen of zelfs experimentele lucht-luchtsystemen. Dergelijke mogelijkheden van drones doen de vraag rijzen hoe lang bemande militaire vliegtuigen zullen meegaan voordat ze een historisch monument worden.
In de afgelopen jaren hebben 's werelds grootste legers zich steeds meer gericht op onbemande gevechtsvoertuigen, die geleidelijk de gevaarlijkste en meest effectieve wapens op het moderne slagveld worden.
In dit artikel richten we ons alleen op de krachtigste gevechtsdrones die al in dienst zijn bij het leger of nog in ontwikkeling zijn. Natuurlijk kan de Oekraïense strijdkrachten alleen maar dromen van zulke krachtige gevechtsdrones, maar dromen kunnen uitkomen. Dus laten we beginnen.
Baykar Bayraktar TB2
Natuurlijk wil ik mijn verhaal beginnen met een held die al bekend is, niet alleen voor heel Oekraïne, maar ook voor de hele wereld. Zoals je al geraden hebt, hebben we het over Baykar Bayraktar TB2. Deze drone van Turkse makelij heeft zichzelf goed bewezen in de oorlog met de Orks, hij heeft al veel uitrusting van de indringers vernietigd. Ze zeggen zelfs dat hij een belangrijke rol speelde bij het beroemde zinken van de Moskouse kruiser.
Bayraktar TB2 is geclassificeerd als een onbemand luchtvaartuig van de MALE-klasse, geschikt voor het uitvoeren van surveillance en verkenning (ISR - Intelligence, Surveillance and Reconnaissance) en gevechtsmissies met geleide wapens. De Bayraktar tactische UAV is ontwikkeld door een joint venture van Baykar Makina en Kale Group. Deze drone is een ideaal systeem voor verkenningsmissies en gevechtsoperaties.
De Bayraktar TB2 heeft een monocoque constructie geïntegreerd met een omgekeerde V-vormige constructie. De romp is gemaakt van koolstofvezel, Kevlar en hybride composieten, terwijl de verbindingssegmenten uit aluminium onderdelen bestaan. De motor bevindt zich tussen de staartbalken.
Elk Bayraktar TB2-systeem bestaat uit zes vliegtuigen, twee Ground Control Stations (GCS), drie Ground Data Terminals (GDT), twee Remote Video Terminals (RVT) en grondondersteuningsapparatuur.
De drone heeft een lengte van 6,5 m, een spanwijdte van 12 m en een maximaal startgewicht van 650 kg. Hij kan een belasting van 150 kg dragen en werkt zowel overdag als 's nachts.
Oekraïens Bayraktar in de ochtend zonk 2 Russische patrouilleboten "Raptor" van de Zwarte Zeevloot. Het gebeurde in de buurt van het beroemde eiland Zmeinyi.#BayraktarTB2#Oekraïne️ #OekraïneRussischeOorlog #Oekraïens leger pic.twitter.com/sxrmTTdtFY
- Root Nation NL (@RootNationNL) 2 mei 2022
Als je meer wilt weten over deze toch al legendarische drone, hebben we er een gedetailleerde recensie van.
Lees ook: Bayraktar TB2 UAV review: wat voor beest is dit?
General Atomics MQ-1 roofdier
Dit is de eerste echte killer-drone. Het werd in 1994 ontwikkeld door het Amerikaanse bedrijf General Atomics. De oprichting ervan was het begin van een echte revolutie in de wereld van gevechtsdrones. De mogelijkheid om aanvallen op afstand uit te voeren, waarmee je het leven van personeel kunt redden, snelle en "anonieme" vernietiging van aangewezen doelen, sprak natuurlijk het Amerikaanse leger aan, dat de Predator voor het eerst gebruikte om Taliban-vuurpunten in Afghanistan te verslaan. Na 2002 werden deze drones ook ingezet tegen konvooien en soldaten uit Irak, Jemen, Somalië en Pakistan. De drone is niet alleen in dienst bij het Amerikaanse leger, maar ook in het Italiaanse, Britse en Pakistaanse leger.
Een typische configuratie van het Predator-systeem omvat vier vliegtuigen, één grondcontrolesysteem en één Trojan Spirit II-datadistributieterminal. Het Predator-vliegtuig heeft een lengte van 8,2 m (27 ft) en een spanwijdte van 14,9 m (49 ft). Het systeem werkt op een hoogte van 7620 m (25 ft) en een bereik van 000 km.
De Predator kan meer dan 40 uur in de lucht blijven en de kruissnelheid is meer dan 129,6 km/u. De drone is uitgerust met UHF- en VHF-radiorelaislijnen, een zichtlijn in de C-band met een bereik van 277,8 km, evenals UHF- en Ku-band-satellietgegevenstransmissiekanalen.
De MQ-1 Predator multifunctionele langeafstands-UAV is bewapend met AGM-114 Hellfire-raketten.
Lees ook: Stap over voor slechtsblade: Amerikaanse kamikaze-drones voor de verdediging van Oekraïne
Algemene Atomica MQ-9 Reaper
Het verbeterde Predator-model kreeg de naam MQ-9 Reaper en bevestigde snel zijn naam, die kan worden vertaald als "Reaper". Het werd voor het eerst gebruikt in 2007 in Afghanistan, terwijl een rebellenauto werd vernietigd. Een maand na deze gebeurtenis had de MQ-9 Reaper al enkele tientallen eenheden vernietigde apparatuur, en toen het niet alleen door de Amerikanen, maar ook door de Britten, Italianen en Fransen werd gebruikt, nam dit aantal aanzienlijk toe. De drone wordt heel vaak gebruikt bij verkenningsmissies, maar bijna 1,5 ton aan wapens wordt daar niet toevallig geïnstalleerd.
Hoewel het volgens de huidige normen niet de meest technologisch geavanceerde drone is, is het wel een van de krachtigste en meest verspreide ter wereld. Met veel updates, miljoenen vlieguren, is de "Reaper" het uithangbord geworden van moderne drone-oorlogsvoering.
We schreven in een aparte recensie in enig detail over de General Atomics MQ-9 Reaper, dus ik zal het hier niet uitgebreid bespreken.
Lees ook: Alles over General Atomics MQ-9 Reaper-drones
IAI Eitan (Reiger TP)
Deze drone, ontwikkeld in Israël, is een van de meest "geheime", ondanks het feit dat hij in 2004 voor het eerst de lucht in ging. Het werd gebouwd door Israel Aerospace Industries (zijn Malat-divisie) en is een verbeterde versie van de IAI Heron. Ja, in 2004 werd het voor het eerst bekend, maar pas in 2006 maakten de ontwikkelaars bekend dat de drone binnenkort zijn eerste vlucht zou maken. En pas eind 2007 werd het eindelijk aan het grote publiek gepresenteerd.
De IAI Eitan kan worden gebruikt voor bewaking, doelverwerving of verkenning, en is in staat tot gevechtsmissies zoals raketverdediging en strategische langeafstandsaanvallen. Daarnaast is de drone uitgerust met een tanksysteem in de lucht.
Dankzij de grote afmetingen (13x26 meter) en het draagvermogen (2-4,6 ton) kan het niet alleen raketten en bommen vervoeren, maar ook kamikaze-aanvalsdrones. Een van de weinige bekende operaties waaraan de IAI Eitan heeft deelgenomen, zijn de inval in Gaza in 2009 waarbij een Iraaks konvooi werd vernietigd en de zeer controversiële aanval in hetzelfde gebied in 2014 toen drone-operators zich per ongeluk op een familie Joude richtten.
Het draagvermogen van de drone is 2700 kg, het maximale startgewicht is 5400 kg. De lengte van het apparaat is 13 m, de spanwijdte is 26 m. Het onbemande gevechtsvliegtuig kan een maximale snelheid van 407 km/u bereiken en heeft een bereik van ongeveer 7400 km. De IAI Eitan is bestand tegen 30 vlieguren (of zelfs iets meer) met een operationeel plafond van ongeveer 14 m. Hij wordt aangedreven door Pratt & Whitney Canada PT000-6A-motoren.
Lees ook: Wapens van Oekraïense overwinning: luchtafweerwapens die onze lucht beschermen
CASC Regenboog CH-4 UAV
Natuurlijk bevat onze lijst ook Chinese technologische militaire ontwikkeling. Het Rainbow-4 (of Cai Hong-4 UAV) -model gemaakt door CASC is niet het enige in de portfolio van het bedrijf, maar het kan zeker het meest herkenbare worden genoemd.
Het is speciaal ontworpen voor missies op grote hoogte over land en zee. Bovendien kan hij zijn wapen afvuren op een afstand van maximaal 5000 meter. De Rainbow CH-4 UAV heeft een intrekbare toren met een elektro-optische sensor en een datalink naar het grondcontrolestation. De drone beschikt over een modern afstandsbedieningsstation met zichtlijn en satellietcommunicatie. Het beheer wordt uitgevoerd door twee personen.
De Rainbow CH-4 drone kan een lucht-grondraket afvuren vanaf een hoogte van 5000 meter (~16 voet), zodat hij buiten het effectieve bereik van de meeste vijandelijke luchtafweersystemen kan blijven. Het stelt de CH-400 UAV ook in staat om te vuren vanuit een positie die een breder gezichtsveld biedt.
In tegenstelling tot de andere drones op deze lijst, wordt deze niet gebruikt door het Amerikaanse, Israëlische of Europese leger. In plaats daarvan verkopen de Chinezen ze aan... Irakezen, Egyptenaren, Nigerianen, Pakistanen en Saoedi-Arabië. Het Iraakse leger heeft al Chinese drones getest in de strijd tegen ISIS-troepen, terwijl de Saoedi's een deel van hun vloot hebben ingezet tegen de Houthi-rebellen. CASC is zelfs in gesprek met het Koninkrijk Saoedi-Arabië over serieproductie van drones in dit olierijke land.
Lees ook: Wapens van Oekraïense overwinning: Javelin FGM-148 ATGM – genadeloos voor vijandelijke tanks
Elbit Hermes 900
Nog een van de werken van Israëlische ingenieurs, die kunnen "pronken" met echte gevechtservaring en grote interesse wekt in de legers van de wereld. De Elbit Hermes 900 is een tactisch onbemand langeafstands-antennesysteem op middelhoge hoogte dat in de eerste plaats is ontwikkeld om de Israel Defense Forces (IDF) in staat te stellen inlichtingen-, bewakings- en doelverwervingsoperaties (ISTAR) uit te voeren.
De Hermes 900 is een grotere, betere en geavanceerdere versie van de Hermes 450, die beroemd werd door zijn succesvolle luchtaanvallen op de Gazastrook in 2008-2009. Vrij recent, in de zomer van 2014, werd een nieuwere versie voor dezelfde doeleinden gebruikt. Na bijna twee maanden van aanvallen zijn volgens sommige schattingen naar schatting 2300 Palestijnse Hamas-strijders gedood in Operatie Protective Edge. Het werkelijke aantal dat door deze specifieke drone is vernietigd, is onbekend, maar de status "door de strijd getest" voorzag de Israëli's van nieuwe contracten met Brazilië en Zwitserland.
De Hermes 900 UAV is ontworpen om maximaal uithoudingsvermogen te bieden. Bovendien verhoogde tegelijkertijd de vluchtefficiëntie en een lager brandstofverbruik. Operaties met de geïntegreerde satellietcommunicatieterminal buiten de directe zichtlijn kunnen worden uitgevoerd vanaf de neus van het vliegtuig.
De UAV heeft een lengte van 8,3 m, een spanwijdte van 15 m en een laadvermogen van 350 kg. Het beschikt over een interne laadruimte van 2,5 m en externe vleugelankerpunten die aanpassing aan verschillende klantvereisten ondersteunen.
De Hermes 900 UAV wordt aangedreven door een enkele turbomotor van Rotax 914. De motor, vervaardigd door de toonaangevende Oostenrijkse leverancier van vliegtuigmotoren BRP-Rotax, kan een uitgangsvermogen van 74,6 kW produceren.
De Hermes 900-drone kan vliegen op een maximale hoogte van 33 voet. De maximum- en kruissnelheid van het vliegtuig zijn respectievelijk 000 km/u en 222 km/u. Het maximale vliegduur van de drone is ongeveer 103 uur en het maximale startgewicht is 40 kg.
Lees ook: Wapen van Oekraïense overwinning: MANPADS FIM-92 Stinger
Algemene Atomica MQ-20 Avenger
De General Atomics Avenger is een geavanceerde militaire drone in dienst bij het Amerikaanse leger. In 2009 ging het voor het eerst van start. Het is een door straalmotoren aangedreven onbemand vliegtuigsysteem (UAS) van de volgende generatie, ontworpen en vervaardigd door General Atomics Aeronautical Systems (GA-ASI) om een verbeterde snelle respons en verbeterde oorlogsbestrijdingsmogelijkheden te bieden aan de Amerikaanse luchtmacht en NAVO-bondgenoten.
Het onbemande luchtvaartuig heeft een lengte van 13 m en een spanwijdte van 20 m. Het maximale startgewicht van de UAV is 8 kg en de brandstofcapaciteit is 255 kg. Het interne en totale draagvermogen is respectievelijk 3 kg en 583 kg. De UAS-straalmotor is uitgerust met een hybride elektro/mechanisch antiblokkeerremsysteem.
De MQ-20 Avenger kan worden uitgerust met een verscheidenheid aan beproefde bewapening, waaronder AGM-114 Hellfire grond-lucht antitankraketten, GBU-250 bommen met een kleine diameter van 39 pond, GBU-12 / GBU-49 Paveway II lasergeleide bommen van 500 pond, GBU-16 lasergeleide bommen van 1000 pond en GBU-48 precisiegeleide bommen. Het kan ook GBU-31, GBU-32 en GBU-38 Joint Direct Attack Munition (JDAM) geleide bommen vervoeren. Zo'n lijst met wapens is echt indrukwekkend.
De fabrikant heeft de Avenger ook uitgerust met middelen die de zichtbaarheid voor vijandelijke radars verminderen, wat hem, in combinatie met zijn gevechtsmogelijkheden, tot een van de gevaarlijkste militaire drones ter wereld maakt. Deze onzichtbare "Avenger" brengt echte terreur voor de tegenstander.
Lees ook: Wapens van Oekraïense overwinning: overzicht van MANPADS Starstreak
Yabhon Verenigde 40
De Yabhon United 40 is een multi-role drone die voornamelijk dient in het Algerijnse leger en wordt vervaardigd door de Verenigde Arabische Emiraten. Naast militaire operaties kan de drone ook inlichtingen- en humanitaire taken uitvoeren.
De Yabhon United 40 UAV werd onthuld op de Dubai Air Show 2011 en gedemonstreerd op de International Defense Exhibition and Conference (IDEX) in Abu Dhabi in februari 2013. De eerste vlucht werd gemaakt in maart 2013.
De United 40 UAV heeft een gebogen dubbel longitudinaal ontwerp met een tandemvleugelconfiguratie. Het is uitgerust met een vast driewielig landingsgestel voor veilig opstijgen en landen.
De drone heeft een lengte van 11,13 m, een hoogte van 4,38 m en een spanwijdte van 20 m. Het gewicht en het maximale startgewicht van het vliegtuig zijn respectievelijk 520 kg en 1500 kg. Het totale hijsoppervlak is 24,3 m² en de inhoud van de brandstoftank is 900 liter.
De Yabhon United 40 kan worden uitgerust met Yabhon-Namrod roterende lucht-grond raketten, Yabhon Thunder kruisraketten, Finmeccanica torpedo's en geleide bommen.
De drone is uitgerust met een hybride turbo-elektrische krachtbron die een Rotax 914 UL vloeistof-/luchtgekoelde viertakt-viercilindermotor combineert met een turbocompressor en een vermogen van 115 pk ontwikkelt.
Lees ook: "Neptunes" raakte de kruiser "Moskou": alles over deze anti-schip kruisraketten
EADS-Barracuda
Het is niet eenvoudig om met een straalmotor in de sfeer van onzichtbare gevechtsdrones door te dringen: er is weinig over bekend en er valt nog minder te leren. De EADS Barracuda is door Airbus ontwikkeld in concurrentie met andere Europese droneprogramma's. Het is een behoorlijk interessante drone, hoewel hij een korter bereik en uithoudingsvermogen heeft in vergelijking met de concurrentie. De EADS Barracuda is een jet-aangedreven drone ontworpen voor luchtverkenning en gevechtsmissies.
Een onbemand luchtvaartuig volledig gemaakt van koolstofvezel, inclusief geveegde vleugels. Het heeft een lengte van 8,25 m en een spanwijdte van 7,22 m, het maximale startgewicht is 3250 kg. De ongebruikelijke vorm van de pijlvormige horizontale staart en naar buiten hellende vinnen maakt hem anders dan andere drones van deze klasse. Uiterlijk lijkt het meer op een vliegtuig, maar kleiner van formaat. De drone is ontworpen om 300 kg zeer nauwkeurige munitie te vervoeren in het interne compartiment, dat vrijwel onmiddellijk opent, waardoor de vijand geen kans krijgt.
De betrouwbaarheid en veiligheid van de Barracuda wordt verzekerd door een triplex vluchtcontrole- en navigatiesysteem. Het geïnstalleerde avionica-systeem heeft een open modulaire configuratie, die de installatie van nieuwe sensoren en communicatieapparatuur mogelijk maakt. De vluchtbesturingscomputer wordt geleverd door MTU en het navigatiesysteem door Thales.
Payload-systemen omvatten infrarood- en andere elektro-optische sensoren, kunnen worden uitgerust met laseraanwijzers, een zeer nauwkeurig zenderlocatiesysteem (ELS) en synthetische apertuurradar (SAR). Barracuda kan ook een verscheidenheid aan wapensystemen dragen: van raketten tot bommen van verschillende soorten en doeleinden. Zo'n universele soldaat voor de strijd en ondersteuning van grondtroepen.
Het Barracuda-vliegtuig wordt aangedreven door een P&W Canada JT15D-5C-turbostraalmotor die 14,2 kN stuwkracht levert. De positie van de luchtinlaat van de motor als onderdeel van het dorsale oppervlak en het profiel van de luchtinlaat dragen bij aan een laag radarsignaal. Hierdoor kan de UAV zich beter voelen tegen luchtafweerraketsystemen.
Lees ook: Wapens van Oekraïense overwinning: het leger waardeerde de Piorun MANPADS . zeer
Soechoj S-70 Okhotnik-B
Natuurlijk zou deze recensie niet compleet zijn als ik het ellendige wezen uit Orkostan niet zou noemen voor het contrast. Pogingen om hun eigen drones in Rusland te maken, zijn altijd mislukt.
De eerste Russische gevechts "stealth drone" was een voortzetting van het vorige MiG-project genaamd "Skat". Hoewel het lijkt alsof ze echt een zesde generatie vliegtuig wilden maken, maar of ze sneden te veel af, of ze maakten het daar niet af, of ze kopieerden het verkeerd, maar het bleek iets te zijn tussen een vliegtuig en een drone.
De Orcs noemen het een "strike verkenningsdrone-complex", maar in werkelijkheid is het een groot onbemand gevechtsvliegtuig in de stijl van een vliegende vleugel. Hoewel het ontwerp van de vliegende vleugel al door alle ontwikkelaars ter wereld is afgewezen.
De drone heeft een conventionele AL-31 turbojetmotor met een ongewijzigd mondstuk. Dat wil zeggen, de vraag rijst, is het echt een stealth-drone, of is het allemaal weer gewoon op papier? Maar wat deze UAV onderscheidt van andere vergelijkbare drones is de grootte: hij is bijna vier keer zwaarder dan vergelijkbare apparaten en veel groter. Als ze niet liegen, kan het bijna 3 ton wapens dragen en heeft het een bereik van 6000 km.
Het meest interessante is dat alle tests niet erg succesvol waren. "Hunter" is ontworpen om samen te werken met de Su-57 straaljager van de vijfde generatie, maar beide hebben aangetoond dat er eenvoudigweg geen interactie kan zijn. Tijdens trainingsvluchten ontstaan er altijd problemen, de drone gaat vaak kapot. Het zou in 2024 in dienst treden bij de Russische luchtmacht, maar nu zal het zeker niet komen, omdat de meeste componenten van westerse fabrikanten waren. En sancties doen hun werk. Om de een of andere reden ben ik er zeker van dat deze arme drone nooit in het arsenaal van de orks zal verschijnen.
Lees ook: Chemische wapens van Rusland: hoe gevaarlijk is het en wat zijn de mogelijke gevolgen
Het gebruik van drones in moderne oorlogsvoering heeft ons leger een groot voordeel gegeven. Deze kleine en stille moordenaars zijn in staat om verwoestende klappen uit te delen aan vijandelijke posities. Dit zijn de nieuwe realiteiten van de moderne oorlog. Onze strijdkrachten hebben al vele malen bewezen en bewijzen nog steeds dat ze weten hoe ze op een moderne manier moeten vechten, met behulp van ultramoderne wapens, waaronder drones. De overwinning zal alleen voor ons zijn, omdat we de vijand op ons land verslaan, die brutaal kwam, en verraderlijk onze steden en dorpen vernietigt, de burgerbevolking doodt. Maar alles zal Oekraïne zijn! Eer aan Oekraïne! Dood aan vijanden!
Als u Oekraïne wilt helpen in de strijd tegen de Russische bezetters, kunt u dat het beste doen door te doneren aan de strijdkrachten van Oekraïne via Red het leven of via de officiële pagina NBU.
Lees ook:
