Ervaring met gebruik Microsoft Surface Pro 7 - DEEL 1: Windows van de baas

Serieproducten maken Oppervlak, belichaamt de ontwikkelaar van het Windows-besturingssysteem zijn eigen visie op hoe een computer met dit besturingssysteem eruit zou moeten zien en werken. In tegenstelling tot oplossingen van derden, zelfs de beste, is hier niet alleen het strijkijzer afgestemd op het zachte, maar ook het zachte op sommige plaatsen aangepast aan het strijkijzer om de perfecte prestatie van het hele ensemble te bereiken. Dat zijn MacBooks, alleen op Windows. Ik wil het tenminste geloven.

Grapje, maar de reputatie van hardwareproducten Microsoft Goed Xbox-gameconsoles, Kinect-controllers en muizen van dit merk zijn bij ons al bijna twaalf jaar bekend en staan ​​bekend als zeer betrouwbaar. En dit ondanks het feit dat dit alles niet officieel in ons land wordt verkocht. Zo is Surface in ons land alom bekend, zij het in kleine kringen. Je vraagt одного, de tweede, derde geavanceerde vriend in technologie, en hij had een Surface, of heeft, of werd serieus overwogen bij het kiezen van een computer.

Zo Microsoft levert officieel geen Surface-producten aan Oekraïne. Degenen die graag over onze minderwaardigheid schreeuwen, hoeven zich geen zorgen te maken - er zit ook geen oppervlak achter de rand. En zelfs niet in Turkije. Waar er is, kun je vooral zien hier. De reden voor deze gang van zaken ligt voor de hand voor degenen die een idee hebben van hoe computers worden verkocht en onderhouden: Microsoft overweegt of het de moeite waard is om geld te investeren in de ontwikkeling van deze of gene lokale markt – het inhuren van meer mensen in lokale kantoren, het behalen van certificeringen, het autoriseren van servicecentra (wat betekent het financieren van het inhuren van mensen, hun opleiding, uitrusting, magazijn voor reserveonderdelen), betalen voor reclame- en PR-campagnes en andere Zoals we uit de lijst met landen kunnen zien, ligt het probleem niet in de taal. Je kunt bijvoorbeeld officieel een apparaat kopen in Estland of Bulgarije, die qua marktcapaciteit en taalgebruik vele malen inferieur zijn aan Oekraïne. Waarom? Omdat deze landen lid zijn van de EU, en op kantoor Microsoft, dat de hele EU bestrijkt, besloot (uiteraard niet zonder druk van politici) dat de beschikbaarheid van het product voor alle lidstaten hetzelfde zou moeten zijn.

Je kunt Surface dus alleen onofficieel in Oekraïne kopen - bestel een nieuwe of gebruikte in de VS of Europa, koop in Oekraïne van mensen die professioneel nieuwe of gebruikte apparatuur importeren, koop op OLX van degenen die het al een tijdje gebruiken en zijn verkopen... Over het algemeen is de optie gemakkelijk te vinden als u dat wenst. Ja, er zijn onderhoudsrisico’s. Ik herhaal echter Microsoft - de apparatuur is betrouwbaar, dus als je niet het laatste beetje geld hebt om te surfen, en de computer is niet de enige, dan is het het proberen waard. Ik heb het geprobeerd.

Waarom Surface, waarom Pro en waarom 7?

In het begin zou het de moeite waard zijn om te vragen "waarom? Microsoft?”. Ik ben al gedeeltelijk begonnen deze vraag te beantwoorden. Laten we stoppen.

Ik heb lange tijd op bedrijfscomputers met Windows gewerkt. Wat is een bedrijfscomputer in onze realiteit? Dit is een goedkope pc (nu een laptop), die zonder besturingssysteem wordt gekocht om geld te besparen, en dan installeren de systeembeheerders van het bedrijf het besturingssysteem, de stuurprogramma's en alle software erop. Het werkt als wanneer, het hangt af van welke computer, welke software en vooral welke beheerders. Nou, elke keer dat je een beetje lef moet hebben om niet het goedkoopste 15-inch plastic stuk rotzooi te krijgen (en als je het hebt, breng het dan terug naar waar het vandaan kwam), maar iets dat op zijn minst minimaal lijkt op een fatsoenlijke computer . Op een gegeven moment besloot ik hier een einde aan te maken en BYOD aan de slag te gaan met een apparaat dat ik zelf koos en kocht.

Ook interessant:

• Column van de redactie: Hoe ik een ultrabook met touchscreen koos en wat er van kwam
• Laptoprecensie ASUS VivoBoek 15 (X512UF)

Ik heb twee keer geprobeerd van Windows naar MacOS te flashen, in 2012 en 2020. Als de eerste ervaring positief was, de toenmalige MacBook Air sneller en stabieler werkte dan een Windows-computer en de interface handiger was, dan stelde de vergelijking van Windows 10 met MacOS van het 2020-model me teleur. Niet in de zin dat MacOS slechter is dan Windows, maar in de zin dat het niet beter is. Ik voelde geen merkbare voordelen, maar een miljoen snuisterijen die stom op de verkeerde plaats liggen, er verkeerd uitzien en verkeerd doen, vergeleken met wat ik gewend ben, waren elementair vervelend. Daarom heb ik het idee om een ​​MacBook te kopen vrijwel direct opgegeven. Chrome OS geprobeerd - het systeem is geestig, makkelijk, leuk om mee te werken, sommige functies zijn zelfs beter dan wat ik gewend ben. Dekt echter niet al mijn behoeften. Daarom Windows.

Daarnaast had ik een grote interesse in pen computing, ik droomde van een computer met een stylus. In het ideale geval wilde ik een "transformator", zoiets Lenovo Yoga9i. Natuurlijk heb ik veel recensies gelezen, alles bekeken, behalve de producten Microsoft stonden vanaf het begin in het middelpunt van de belangstelling. Want ‘van de baas’, omdat ze allemaal een stylus hebben, omdat ze van goede kwaliteit zijn.

Wat ik eigenlijk wilde van een laptop:

• compactheid en lichtheid om comfortabel te dragen
• premium prestaties, zodat het prettig in de hand ligt
• stylus ondersteuning
• toetsenbord met achtergrondverlichting
• opladen via USB-C - Ik probeerde deze functie op een Chromebook en besloot dat het voldoende was om constant een eigen laptopoplader bij me te hebben
• betrouwbaarheid - na avonturen met een defect exemplaar Acer Swift 3 is flink afgekoeld voor de Taiwanezen

Van alle verschillende Surfaces verwierp ik onmiddellijk de Surface Go (10" is niet geschikt voor werk) en de Laptop Go (ondersteunt geen stylus, er is geen achtergrondverlichting van de toetsen). Ik had de mogelijkheid om de Pro, Book en Laptop in mijn handen te houden, waarna ik de Book al buiten beschouwing liet - vanwege het niet-draaiende scharnier en de gemotoriseerde verbinding van de tablet met het toetsenbord. Dat liet twee kanshebbers over, die geen van beide ideaal leken, maar de Surface Pro sprak nog steeds meer aan.

Ook interessant:

• Eerste blik op Huawei Mate Xs: tablet en smartphone in één apparaat
• Opnieuw bekijken Acer ConceptD 7 (CN715-72G): een krachtige en zeer elegante laptop

Om eerlijk te zijn, wilde ik eerst wat besparen en de Surface Pro nemen, daarna de 6, na het lezen van recensies die zeiden dat de zes en zeven bijna alles hetzelfde hebben. Ik bleef model 7 volgen vanwege zijn twee kenmerken:

• Opladen via USB-C
• Direct aan

Uiteindelijk werd alles bij toeval beslist - in een bekende winkel in Odessa verscheen een licht gebruikte Surface Pro 7 in perfecte staat en tegen zeer aantrekkelijke voorwaarden (ik slaagde er zelfs in om een ​​privé "betaling in termijnen" te krijgen), dus ik ging "gewoon om te kijken" en kwam uit als de eigenaar "Surf".

Kamasutra Surface Pro 7, of de wetenschap van houdingen

Microsoft De Surface Pro 7 is iets een kruising tussen een laptop en een tablet. Formeel is het een tablet, de levering bevat geen toetsenbord en alle vulling bevindt zich in een monoblock-behuizing.

Vergeleken met klassieke tablets is de Surf vrij groot - zowel qua formaat als qua gewicht. In de frontale projectie worden de afmetingen bepaald door een scherm met een diagonaal van 12,3" met vrij brede, zoals vandaag de dag, frames. In het profiel springt een ventilatiesleuf langs de gehele contour van het achterpaneel in het oog - processors waarop Windows comfortabel kan draaien, hebben actieve koeling nodig. Daarom is de Surf iets groter en massiever dan andere tablets met een vergelijkbare schermgrootte.

Een computer voor het werk is niet meer voor te stellen zonder een mechanisch toetsenbord, dus je zult zeker een toetsenbordhoes voor de Surface Pro moeten kopen. Het zal de dikte en het gewicht iets verhogen, maar niet kritisch. In ieder geval zal een tablet met een hoes beduidend lichter zijn dan de meeste 13 inch laptops. Slechts enkele modellen speciaal ontworpen als ultralicht voelen ze aan alsof ze in gewicht zijn, maar tegelijkertijd kosten ze vele malen meer. Over het algemeen is het erg handig om de Surface Pro 7 in je handen of in je koffer te dragen.

De tablet en hoes zijn gevuld met magneten en sensoren. Eén paar wordt geactiveerd wanneer de hoes wordt geopend en gesloten, vergelijkbaar met het openen en sluiten van een laptopdeksel. De tweede bepaalt de positie van het toetsenbord - als het onderste deel van de hoes is gemagnetiseerd op het lichaam, worden het fysieke toetsenbord, het touchpad en de cursor geactiveerd. Als het wordt gedemagnetiseerd, bijvoorbeeld wanneer de hoes achter de achterkant van de tablet wordt gewikkeld, deactiveert de sensor het toetsenbord en de touchpad, wordt de cursor uit de Windows-interface verwijderd en wordt een knop toegevoegd om het virtuele toetsenbord op te roepen.

Natuurlijk kan de hoes van het toetsenbord de openingshoek niet stevig fixeren en de tablet eronder houden. Daarom is het noodzakelijk om op een heel andere manier met de hele structuur te werken dan bij een laptop of een transformator.

Laten we beginnen met de locatie op de tafel. Voor de meeste mensen is het gebruikelijk om de laptop op de poten te zetten en vervolgens met een of twee handen het deksel op te tillen. Doe je dit met de Surface Pro, dan blijkt dat het toestel ondersteboven ligt, en in plaats van het scherm heb je een toetsenbord voor je ogen.

Je moet er dus bewust aan wennen om het toestel correct op tafel te zetten (op de hoes, niet op de achterkant, en met het Windows-logo op je zij). Vervolgens is het eerste wat je moet doen niet proberen om het te openen, maar om de standaard in een min of meer gewenste hoek te openen (om het meteen te bepalen, moet je ook je oog een beetje trainen). En open daarna het apparaat, dat wil zeggen, til de behuizing op met het scherm naar de werkpositie. De binnenkant van de hoes met het toetsenbord komt iets boven het oppervlak van de tafel uit, omdat het wortelgedeelte is gemagnetiseerd op het frame van het scherm. Zoiets als ASUS ZenBoek. Over het algemeen is deze positie handig voor werk.

Er is echter één uitzondering. Met de standaard kunt u de hoek van het scherm vrij aanpassen in de richting van het vergroten, maar er zullen problemen zijn met het verkleinen ervan. Als u een hoek in de buurt van 90° instelt, valt het apparaat na een bepaalde tijd met een luide klap op de tafel, omdat het steunoppervlak van de standaard niet voldoende zal zijn. Het is helemaal niet mogelijk om een ​​negatieve hoek (neiging NAAR de gebruiker) in te stellen. Waar zal het zich manifesteren? Dat klopt, bij videogesprekken. Als je laag zit, ben je niet zichtbaar in de camera, je gluurt nauwelijks door de onderkant van het frame. Je zult de landing moeten veranderen. Of plaats een geïmproviseerd object onder het been.

Laten we nu van tafel gaan. Probeer allereerst het apparaat op uw schoot te leggen terwijl u in een stoel zit. Technisch gezien is dit mogelijk - de gevouwen standaard, de onderkant van de behuizing en de vrije rand van de hoes rusten op de poten op ongeveer dezelfde manier als op het oppervlak van de tafel, en de hele structuur staat op de een of andere manier. Hier zit echter weinig vreugde in. Allereerst rust de scherpe rand van de standaard op het lichaam, de sensaties worden onaangenaam na 15 minuten werk. Ten tweede is elke poging om de houding te veranderen riskant omdat de hele installatie niet met één hand kan worden bestuurd. De hoes fixeert de tablet niet stevig ten opzichte van zichzelf, en wanneer deze begint te slippen en je hem instinctief vastpakt - waarom? - dat klopt, aan de rand van de "case", dat wil zeggen de hoes - je zult de val niet kunnen stoppen, de tablet hangt aan het magnetische slot van het toetsenbord, en hier hangt alles af van de case, of het zal overleven of niet.

Het loont de moeite om jezelf als volgt in te stellen: in het geval van de Surface Pro, als er geen tafel voor je staat, kun je uitsluitend als tablet met het apparaat werken. Dit betekent dat je geen toegang hebt tot een fysiek toetsenbord, alleen een virtueel toetsenbord, en er zal ook geen cursor en touchpad zijn om het te bedienen. Alleen directe aanraakbediening en een virtueel toetsenbord, die voor een aantal taken beduidend inferieur zijn aan "desktop" invoermethoden.

Het is ook vermeldenswaard dat, om van de Surface Pro 7 een fatsoenlijke tablet te maken, Microsoft heeft er alles aan gedaan. Het apparaat ondersteunt automatische rotatie van het scherm, werkt zowel in liggende als staande richting, schaalt en herbouwt de interface correct bij het overschakelen van de ene naar de andere. De prestaties zijn voldoende om het snel te doen, en wat betreft het tempo van autorotatie doet de branding niet onder voor de meeste Android- smartphones. Het touchscreen werkt perfect, alle gebruikelijke gebaren worden ondersteund. Een lange tik die een klik met de rechtermuisknop vervangt, werkt correct.

Er zijn twee problemen met het gebruik van het apparaat als tablet. Allereerst is Windows nog steeds niet helemaal geschikt voor vingerbediening, het zit vol met kleine elementen die onhandig zijn om in te prikken. Ten tweede is de Surface Pro 7 behoorlijk zwaar voor een tablet. Het zal niet werken om het lang met één hand in liggende stand vast te houden, omdat het veld van het scherm, waarmee je het apparaat kunt vastpakken, slechts één vinger breed is, het zwaartepunt ver weg is en de massa is merkbaar. Daarom zult u de tablet staand met uw andere hand moeten vasthouden. Terwijl ik zat, slaagde ik erin om met de vingers van mijn linkerhand een "hoek" te maken, waarin de tablet past, en de andere kant op mijn been te laten rusten.

Alles is een beetje beter in portretmodus, maar voor de meeste werkprogramma's is deze oriëntatie onhandig. Bovendien kun je met slechts één hand tekst typen en het apparaat ergens tegenaan leunen om de andere los te maken werkt niet, omdat het een tablet is.

Als ik bijvoorbeeld de besturingsmodule van de elektrische kast installeer, staande op de straat ernaast, kan ik heel gemakkelijk acties uitvoeren in de grafische interface van het programma door op bepaalde elementen te klikken. Wanneer ik echter een tekstveld moet invullen of een hexadecimaal woord moet vormen om het naar het apparaat te sturen, kan ik niet zonder een toetsenbord, en hier moet ik in de auto stappen, het toetsenbord docken, de computer op mijn schoot zetten , en werk vanaf daar alleen met letters en cijfers

Dus zonder een bureau op Surface Pro 7 kun je content consumeren en primitieve bewerkingen uitvoeren in grafische interfaces. Alles met betrekking tot de invoer van tekens - alleen met het aangesloten toetsenbord en alleen op de tafel.

Aan-uit, autonomie, opladen

De Instant On-functie en de magnetische positiesensoren van het deksel veranderen de ervaring van het in- en uitschakelen van de computer volledig. In dit verband Microsoft Surface Pro 7 lijkt meer op een iPad, MacBook of Android-tablet dan welke computer dan ook met Windows.

Als de surf in slaapstand staat (geen winterslaap), duurt het maar ongeveer een seconde (!) om wakker te worden. Dit betekent, samen met de toetsenbordopeningssensor, dat je alleen de hoes hoeft om te draaien - en je ziet meteen het Windows-scherm voor je. Trek het omhoog - het verschijnt onmiddellijk, u ziet het Windows Hello-venster en u logt onmiddellijk in op Windows. Geen wachttijden, geen logo's, geen voortgangsbalken - u opent gewoon de omslag, logt in op Windows en u kunt aan de slag. Het systeem valt op precies dezelfde manier in slaap - je hebt gewoon de hoes gesloten en bent vertrokken. Nou, je kunt nog steeds de aan / uit-knop gebruiken, alles gaat net zo snel.

Deze kleine truc is echt levensveranderend. Je hoeft niet langer een opengeklapte laptop bij de hoek van de hoes te dragen en af ​​en toe met je vinger op het touchpad te porren om niet in slaap te vallen. Je hoeft niet te wachten tot een slapende laptop is opgestart. Je hoeft de gesprekspartner niet de hele tijd te entertainen terwijl de laptop wakker wordt. Je opent gewoon de hoes en doet meteen wat je moet doen.

Informatie over wat precies verantwoordelijk is voor de werking van de Instant On-functie is gefragmenteerd, het kan niet onmiddellijk worden gevonden, dus het is moeilijk te zeggen of het exclusief is voor de Surface of voor andere apparaten. Het lijkt erop dat Instant On deel uitmaakt van de specificatie van Intel's Project Athena nieuwe generatie ultrabooks, die Intel heeft geïmplementeerd vanaf de 10e generatie Ice Lake-processors. Het is ook waarschijnlijk dat speciale softwareondersteuning voor deze functie in Windows vereist is, namelijk de aanwezigheid van stuurprogramma's. Het is moeilijk te zeggen welke andere computers deze hele set hebben, de Surface Pro 7 heeft het. Als je een vermelding vindt dat Instant On wordt ondersteund op een andere computer waar je naar kijkt, plaats dan een groot pluspunt (het kan echter geen kwaad om het in de showroom te controleren).

Energiebeheer in slaapstand in de branding is ook uitstekend. Als je 's avonds net de hoes hebt gesloten en bent gaan slapen, open je hem' s ochtends en vind je het apparaat met bijna hetzelfde batterijniveau als toen je het verliet. Het verschil loopt op tot 3%. Als je het een aantal dagen laat staan, gaat het apparaat in de slaapstand en in dit geval gaat de zelfontlading van de batterij nog langzamer. Na de slaapstand moet u het met de knop inschakelen en wachten op het laden, maar dit duurt slechts 20 seconden.

Maar met autonomie is alles moeilijker.

Ook interessant:

• ONYX BOOX Kon-Tiki 2 boeklezer review – Monochroom vlaggenschip
• Grote vergelijking 10 (+1) TWS: Samsung, Huawei, Sony, Panasonic, Tronsmart, Realme

Ik zal meteen mijn grootste teleurstelling over surfen delen - er is hier geen 10 uur autonomie. En er is geen negen. En er zijn er geen zeven. En hoeveel zijn er? Moeilijk te zeggen.

Er kan maar één ding met zekerheid worden gezegd: Microsoft Surface Pro 7 is geen "batterijloze" computer, dat wil zeggen niet eentje waarmee je naar je werk kunt gaan zonder een oplader mee te nemen en er zeker van bent dat er tot de avond voldoende energie is. Aan het einde van de werkdag zal het zeker niet genoeg zijn. En wat het meest onaangename is, is dat de levensduur van de batterij voortdurend "zweeft", dus hoe lang dat vandaag zal zijn, is een raadsel.

Als je de energiebesparende modus niet inschakelt, kom dan om 9:00 uur naar kantoor met een 100% lading en begin te werken, dan is er om 13:00 uur nog 30-45% over. Hierbij wordt rekening gehouden met koffiepauzes als de laptop in slaap valt, bezoeken van collega's, bezoeken aan collega's en pauzes van meer intieme aard. Waar hangt het van af, 30 of 45? Een van de meest invloedrijke factoren heb ik de volgende genoemd:

• met een grote marge - de helderheid van het scherm ('s ochtends, wanneer de zon door het raam schijnt, drijft de branding de helderheid naar het maximum en begint de batterij te eten en warm te worden)
• het aantal geopende programma's
• het aantal geopende Chrome-tabbladen
• de hoeveelheid rotzooi in het geheugen (als je bijvoorbeeld een week hebt gewerkt met 10 geopende Chrome-tabbladen, en als je naar Taakbeheer gaat, zie je daar 17 of 18, plus een paar exemplaren Skype, plus een beetje meer)
• allerlei ongelukken (opstarten van overmatig gulzige lokale of webapplicaties, wachten op een Windows-update, enz.).

In theorie kan de levensduur van de batterij worden verlengd als u opnieuw opstart, het geheugen wist en de helderheid van het scherm aanpast. Het bleek bijvoorbeeld zo: toen ik vanaf de ochtend de energiebesparende modus inschakelde, bleef 50% over tot de lunch, en tegen de tijd dat ik een tussendoortje at, was de branding tot ongeveer 85% opgeladen, en tegen 18: Om 00 uur werd er weer geloosd tot ongeveer 20%. Aan de ene kant merkte ik GEEN ENKELE vertraging op in de energiebesparende modus - voor mijn taken was de snelheid voldoende, zelfs in de minimale energiemodus. Ten tweede beperkt het systeem een ​​aantal andere functies, zo koppelt het de Jouw Telefoon-applicatie bijvoorbeeld los van de smartphone, wat voor bepaalde ongemakken zorgt.

In totaal biedt de Surface Pro 7 4,5-5 uur batterijduur, die in principe kan worden verlengd tot 6. Een dergelijk resultaat. Ik hoorde dat tijdens de overgang tussen sommige generaties, zogenaamd tussen 5 en 6, de autonomie regelmatig afnam, wat een storm van onvrede veroorzaakte bij gebruikers. Maar volgens de tests lijkt het niet zo veel. Het blijft om te denken dat een deel van de autonomie wordt weggevreten door het oude toetsenbord, of dit is het defect waardoor dit exemplaar van de branding door de vorige eigenaar werd verkocht.

Oké, laten we proberen om met de Surface als laptop te werken, dat wil zeggen, door hem zo snel mogelijk aan te sluiten om op te laden. En hier zijn geen verrassingen. Surface Pro 7 kan worden opgeladen via een gewone oplader met een Surface Connect-connector (zoiets als de gemagnetiseerde connector in de MacBook, alleen in een andere vorm) en via USB-C.

We merken meteen dat je geen oplader kunt pakken die toevallig bij de hand is, deze in USB-C steekt en begint op te laden. Ik raakte gewend aan de HP Chromebook 13 G1 dat je minimaal een 5-watt (!!!) naamloze Chinese oplader kunt gebruiken voor Chinese smartphones. De Chromebook schreeuwt natuurlijk dat opladen met een laag vermogen en snel opladen onmogelijk is, maar er is alles voor nodig, het werkt in ieder geval zonder de batterij leeg te maken. Surf, in een vergelijkbare situatie, schrijft dat de laadcapaciteit onvoldoende is, dus hij laadt niet op, that's it, we zijn gearriveerd. En hij werkt op zijn eigen batterij. U zult geen officiële informatie vinden over welk vermogen of vermogensparameters het nodig heeft. Experimenteel kwam ik erachter dat 10 W en 18 W surfen NIET opladen, 45 W en 60-65 W - opladen, maar wat er gebeurt met tussenliggende waarden weet ik nog steeds niet. Overigens is het vermogen van de reguliere voeding 60 W (15 V, 4 A).

Helaas zijn dit niet alle avonturen met het opladen van de Surface Pro 7. Zoals ik van plan was, liet ik bij het kopen van dit specifieke model de merkvoeding aan het werk, kocht ik een 3-output 65-watt Baseus voor thuis en een 3- amp 1,5 - meter kabel USB-C - USB-C, en laten we opladen. Er zijn geen problemen met de laadsnelheid, van het kritieke niveau tot 100%, het proces duurt 2-2,5 uur. Het probleem bleek anders te zijn - tijdens het werken op een computer die op de oplader was aangesloten, begon ik te merken dat het touchpad en het aanraakpaneel geleidelijk aan haperden. Eerst begint de cursor schokkerig te bewegen, dan bevriest hij helemaal, touchpad-bewegingen werken niet meer, dan verdwijnt de cursor, je kunt een tijdje vasthouden, rechtstreeks naar het aanraakscherm staren, waarna hij ook niet meer reageert.

Ik dacht al dat dit ook een defect van het toestel is, ware het niet dat het ongelukje heeft gelegen. Zodra ik probeerde aan de branding te werken, laadde ik hem op met een voeding van de testversie Lenovo ThinkBook Plus. Geen probleem! Ik heb de verschillen tussen Baseus-laders en Microsoft Від Lenovo. Dat klopt - door te AARDEN. Ik heb een Amerikaanse lader van het merk ontworpen voor 110 V (hoewel deze ook werkt vanaf 220 V), dus deze is niet voorzien van aarding; Baseus heeft ook maar twee contacten in de stekker. Maar hier Lenovo, ondanks al zijn inconsistentie, heeft een dikke 220 volt kabel met een volwaardig aardcontact. En dit verwijdert de statische lading, die, zo blijkt, anders naar de binnenkant van de surfplank stroomt en het werk van capacitieve sensoren verstoort. Dus als je een Surface Pro 7 aanschaft en soortgelijke problemen tegenkomt, koop dan een Europese standaardvoeding.

Het toetsenbord is echt en virtueel

Zoals ik al opmerkte, moet je bij het kopen van een Surface Pro apart voor het fysieke toetsenbord zorgen, aangezien dit niet wordt meegeleverd. Als je een nieuwe surfplank koopt, zul je deze apart moeten bestellen of op zoek moeten gaan naar een zogenaamde bundel - een set van een tablet en een toetsenbord - Microsoft verkoopt zoiets gewoon met korting.

Er zijn eigenlijk veel mogelijkheden om de Surface Pro uit te rusten met een toetsenbord. Van Microsoft er zijn twee soorten toetsenbordcovers: de eenvoudigere Surface Pro Type Cover gemaakt van plastic en de Surface Pro Signature Type Cover gemaakt van alcantara, en de andere in verschillende kleuropties en met verschillende variaties in de lay-out (Engels, Duits, Frans, enz. .). U kunt eenvoudig Bluetooth-toetsenbord, die geen verbinding maakt met het lichaam - een miljoen van hen Microsoft, Logitech, Chinees, voor elke smaak en portemonnee. Ten slotte kun je het Brydge-toetsenbord proberen, dat is uitgerust met een stevig scharnier waarmee je van de Surface Pro iets kunt maken dat op een laptop lijkt.

Samen met het toestel heb ik de Signature cover in een platgetreden staat ontvangen. Dit is echter de beste optie om eraan te wennen en te beslissen wat u vervolgens moet doen. Geen enkel probleem met dit toestel is immers, in tegenstelling tot een laptop, fataal voor de Surface Pro. Ik vond het niet leuk, het was verouderd, het brak, ik schonk er koffie op, brak het met mijn vuist, ik wilde een andere kleur of ontwerp - ik heb net een nieuwe gekocht en dat is het. Een nieuw toetsenbord is goedkoper dan een nieuwe laptop voor een geliefde.

Over het algemeen was het Signature-toetsenbord een aangename verrassing. Ondanks zijn dunheid en afstand tot de tafel, bromt hij absoluut niet bij het kiezen, wat ik vreesde. Het ding is dat de binnenkant van de hoes een vrij dikke en stijve plastic plaat is, en de Alcantara-bekleding doet ook goed werk om het geluid te dempen. Het toetsmechanisme is bijna perfect, heeft een gemiddelde slagdiepte, een heldere, maar niet rigide triggerdrempel en een rustig geluid. Kortom, dit is een geweldig toetsenbord.

Er is een achtergrondverlichting van de toetsen, deze heeft drie helderheidsniveaus. De gravure is duidelijk, er zijn geen highlights, er zijn geen vragen over de kwaliteit. Alleen het Cyrillische alfabet ontbreekt, in principe ben ik al gewend aan giswerk te typen, maar het blijft onhandig, dus ik ga binnenkort experimenteren met graveren.

De lay-out van de toetsen is handig, dicht bij gewoon Engels, maar heeft verschillen - met name de toets met een backslash en een verticale lijn is toegewezen aan de linkerverschuiving. Ik weet niet wat voor lay-out het is, misschien Spaans-Amerikaans. De volgorde van de functietoetsen in de bovenste rij is ook anders, dus PrintScreen is helemaal in het midden geplaatst. Dit is ongebruikelijk, maar niet dodelijk.

Alcantara is een materiaal dat prettig aanvoelt, maar na verloop van tijd vuil wordt. Het is echter geen probleem om het schoon te maken. Om dit te doen, kocht ik schuim voor het reinigen van Alcantara in een autowinkel, bracht het volgens de instructies op het oppervlak van de hoes aan, verdeel het gelijkmatig met een borstel, laat het in het materiaal trekken en breng het vuil naar de oppervlakte, dan een beetje geschrobd met een borstel, nog even gewacht, schoongemaakt met een droge doek en laten drogen. Het is veel beter geworden, al ziet de hoes er natuurlijk niet als nieuw uit. Het uiterlijk bleek echter heel behoorlijk te zijn, en ik zal het een tijdje gebruiken, de gravure testen voordat ik een nieuwe Signature koop.

En in het vervolg van het onderwerp - over het virtuele toetsenbord. Het wordt weergegeven in het geval dat het fysieke toetsenbord is uitgeschakeld, met andere woorden, wanneer de surf in tabletmodus staat en u in het tekstinvoerveld prikt.

Het virtuele Windows-toetsenbord op de Surface Pro 7 is prachtig getekend, de toetsen zijn proportioneel en betrouwbaar gescheiden, talen en lay-outs worden geschakeld met een aparte toets die een vervolgkeuzemenu weergeeft, waarvan ik toegeef dat ik meer van een cyclische selectie hou .

Een andere handige functie is dat het toetsenbordcombinaties begrijpt, en op het virtuele toetsenbord is het heel reëel om op Ctrl+C of Ctrl+V te drukken - het is erg handig, en ik ben zoiets nog niet tegengekomen, vooral niet op tablets op Android.

Het nadeel van het virtuele toetsenbord is dat het gezond is, in tabletoriëntatie beslaat het de helft van het scherm. Daarom heb ik een vreselijke hekel aan virtuele toetsenborden als klasse, en ik ben van mening dat tablets zonder fysiek toetsenbord helemaal niet geschikt zijn voor werk. Maar dat is het halve werk. Het ergste is dat wanneer het opduikt, het ook het invoerveld kan sluiten waarin het werd aangeroepen. Het is onmogelijk om het programmavenster onder het toetsenbord uit te trekken. Het gevolg is dat je blindelings moet bellen. Of sluit het toetsenbord, sleep het applicatievenster over het scherm en zoek (indien mogelijk) met vallen en opstaan ​​een zodanige positie dat het invoerveld boven het toetsenbord zichtbaar wordt.

Surface Pro 7-scherm dat vanzelf loopt

De Surface Pro 7 heeft een uitstekende kwaliteit IPS-matrix met hoge resolutie, brede kijkhoeken en een sappig, helder, helder en gedetailleerd beeld. De meeste recensenten merken op dat dit een van de beste laptopschermen is die vandaag beschikbaar zijn, terwijl ze mopperen dat het voor de tweede of derde generatie op rij niet is veranderd. Wat mij betreft, de hel met hen, met die veranderingen, is het scherm hier en nu cool, maar wat was het daar een paar jaar geleden, wat is het verschil?

Het is de moeite waard om stil te staan ​​bij drie aspecten die niet direct verband houden met de kwaliteit van de matrix.

Ten eerste is het scherm glanzend, dit komt doordat het een touchscreen is. En hoewel hij een antireflectiecoating heeft, beschermt hij niet tegen verblinding bij felle buitenverlichting. Daarnaast is de maximale lichtsterkte zeg maar minimaal voldoende om buiten te werken, zeker bij mooi weer. Als de zon buiten staat, of als het raam van uw kantoor aan de zonnige kant staat, reikt de hand zelf naar de toets voor het verhogen van de helderheid, drijft deze vrijwel onmiddellijk tot het maximum, en hallo, batterijontlading en verwarming.

Ten tweede zijn de schermverhoudingen 4:3, niet de gebruikelijke 16:10 voor laptops. En dit is goed. Visueel lijkt het scherm groter, deze verhouding is beter geschikt voor het werken met documenten en websites. Het voordeel van breedbeeldlaptops, namelijk een breder en handiger toetsenbord, wordt hier genivelleerd door een competente lay-out - dankzij het feit dat er geen extra toetsen zijn, is het handig om tekst te typen.

Ten derde heeft de Surface Pro 7 een automatische schermhelderheidsfunctie die niet beschikbaar is in middenklasse laptops. Zoals in de meeste gevallen is deze functie nuttig, zij het controversieel. Een van de voordelen is het bestaan ​​ervan, in 80% van de gevallen selecteert het adequaat de helderheid van het scherm onder de omgevingslichtomstandigheden. Er zijn echter ook nadelen:

1. Eigenlijk de overige 20% van de gevallen. Vaak verhoogt het algoritme bij felle externe verlichting de helderheid onmiddellijk tot het maximum, wat leidt tot te hoge kosten. Ook bij slecht licht komt het voor dat de helderheid te laag is ingesteld, en dan is er niets zichtbaar op het scherm. De reden is dat het algoritme werkt op basis van de absolute helderheidswaarde van de sensor en geen rekening houdt met de adaptieve eigenschappen van het menselijk zicht, de individuele kenmerken en smaak van de gebruiker. Het komt voor dat de zon naar het westen draait, de verlichting geleidelijk afneemt, het oog past zich aan deze verandering aan en merkt het niet op, maar de sensor ziet alles. Ik ben echter nog geen algoritmen voor automatische helderheidsaanpassing tegengekomen die vrij zijn van dergelijke problemen.
2. De helderheid wordt aangepast afhankelijk van het beeld op het scherm. Schakelt u tussen vensters met een donkere en lichte achtergrond, dan wordt in het eerste geval de helderheid verlaagd en direct na de omschakeling ziet u een gedimd beeld, dat enkele seconden wordt aangepast. De indruk is zo-zo. Misschien zou het volgens een leerboek zo moeten zijn, maar naar mijn mening zou het beter zijn als met deze factor geen rekening werd gehouden.
3. Automatische aanpassing heeft niet alleen invloed op de helderheid van de achtergrondverlichting, maar ook op het kleurengamma en het contrast. Na het overschakelen van een donker venster naar een licht venster, kun je zien dat het beeld bleek blijft, met vervormde vervaagde kleuren. Wat de hel om dat te doen? Je kunt natuurlijk wachten en het beeld wordt genormaliseerd, of duw de helderheid heen en weer met je handen, maar het zou beter zijn als de beeldparameters niet door het algoritme werden aangeraakt.

Ook interessant:

• Opnieuw bekijken Lenovo Yoga 9i 14ITL5: stijlvolle transformator van Lenovo
• Video: overzicht Xiaomi Mi 11 Ultra – Een van de beste vlaggenschepen op de markt?

De helderheid met uw handen aanpassen om de resultaten van het algoritme te corrigeren, of helemaal niet te gebruiken, is alleen handig met een mechanisch toetsenbord - er zijn twee bijbehorende functietoetsen bij de hand. In tabletmodus is het verschrikkelijk - er is geen snelle toegang tot helderheidsaanpassing, je moet lang op het bureaublad tikken om het contextmenu op te roepen, er schermopties uit selecteren, de schuifregelaar voor helderheid daar vinden en verplaatsen. In alle mobiele besturingssystemen is de helderheidsaanpassing verwijderd naar snel toegankelijke elementen en blijft alleen Windows achter.

Over het algemeen ben ik tevreden met het scherm, ik verliet de automatische aanpassing van de helderheid en accepteerde in principe de tekortkomingen ervan.

Dagelijkse routine

In mijn gebruiksmodel – een browser, Microsoft Office, Outlook en een beetje gespecialiseerde lichte programma's - de hele ervaring van het gebruik van een laptop is inbegrepen in de hierboven beschreven punten. Dat wil zeggen, een laptop is voor mij een behuizing, een scherm, een toetsenbord en een batterij. Het klinkt als een grap, maar dat is het voor een groot deel ook. Voordat we verder gaan met het ongewone, dat wil zeggen ervaring met de stylus, hoeven we daarom nog maar een paar punten te benadrukken.

Oppervlak maakt bijna geen geluid. In de regel warmt het tijdens het opladen merkbaar op, terwijl de temperatuur van het achterpaneel gelijkmatig stijgt. Het wordt nog warmer van langdurig werken met de maximale helderheid van het scherm, en ook als het wordt geladen met enkele intensieve berekeningen. De koeling van de processor is actief, maar ik heb in twee maanden geen noemenswaardige ruis opgemerkt.

Ook interessant:

• Hator Rockfall Evo TKL toetsenbord review: 87 toetsen en RGB in metaal
• Video: IRISCan Mouse Executive 2 Review - 2-in-1 kantoormuis en scanner

Mijn configuratie omvat een Intel Core i5-processor, 8 MB RAM en een 128 GB SSD. Dit is een soort noodzakelijk minimum voor comfortabel werken met Windows. Ik bevestig - het werk is nog steeds comfortabel. Alleen schijfruimte heeft speciale aandacht nodig, aangezien 128 optredens niet geschikt zijn als stortplaats voor een leven lang elektronisch werk.

De ervaring met Chromebook heeft me ertoe aangezet actiever gebruik te maken van cloudopslag - in dit besturingssysteem is directe toegang tot Google Drive rechtstreeks in bestandsbeheer ingebouwd, bestanden op de clouddrive kunnen op precies dezelfde manier worden beheerd als op de lokale. Op dezelfde manier waren, met minimale verschillen, ook andere wolken met elkaar verbonden. Hiervoor heb ik 1 TB in de cloud aangeschaft Microsoft (samen met toegang tot kantoorapps natuurlijk) en wilde die ervaring naar de Surface brengen. En hier weer de nuances.

Ten eerste: hoe handig het ook is om met Google Drive op Chrome OS te werken, de ingebouwde OneDrive in Windows 10 is net zo goed. Dit is niet verrassend, naast de verbinding met de cloud Microsoft biedt met name automatische synchronisatie van het bureaublad met de cloud. Dat wil zeggen, door verbinding te maken met het account Microsoft test Lenovo ThinkBook Plus, ik vond op zijn bureaublad alle bestanden die op de Surface stonden. Maar Google Drive verbinden met Windows Explorer is een andere gok. Ik heb het eerlijk gezegd geprobeerd en opgegeven. U moet het register bewerken en een obscuur, niet-officieel programma installeren. Het is jammer, want tijdens mijn kennismaking met de Chromebook begon ik Google-opslag behoorlijk actief te gebruiken. Nou, niets, ik heb wat ik kon overgezet naar OneDrive.

Het was mogelijk om de corporate ownCloud zonder problemen in te stellen, nu (meer bepaald sinds de tijd van de chromebook) zijn er alleen werkbestanden (en op het bureaublad waar ik nu mee werk).

Ten tweede zijn de principes van het werken met clouds in Chrome OS en Windows fundamenteel verschillend. Chrome OS Explorer werkt met bestanden rechtstreeks in de cloud. Er is een verbinding en toegang tot de cloud - we kunnen het bestand zien. We klikken erop - en het opent direct vanuit de cloud, bewerken, opslaan - en het wordt direct opgenomen in de cloud. Het internet viel uit tijdens het bewerken - ok, het bestand kan niet in de cloud worden opgeslagen, je kunt proberen een lokale kopie op te slaan. Geen internet - geen bestanden. Stom, maar eerlijk en begrijpelijk.

Niet zo met Windows. Windows werkt met cloudopslag via een synchronisatiemechanisme. Dit betekent dat als we met een map in de cloud willen werken, Windows er eerst een lokaal duplicaat van zal maken. En dan begint het te synchroniseren, dat wil zeggen, het zal virtuele kopieën van alle bestanden maken (in wezen snelkoppelingen in het bestandssysteem) en het zal onafhankelijk beginnen te beslissen wat naar de lokale schijf moet worden gekopieerd en wat in de cloud en alleen weergeven als een snelkoppeling. Theoretisch garandeert dit de beschikbaarheid van bestanden offline plus optimaal gebruik van schijfruimte. Praktisch gezien, als alle bestanden moeten worden gesynchroniseerd, is er niet genoeg ruimte op de lokale SSD (we zijn niet voor de lol in de cloud geklommen, maar om rond te komen met een kleinere hoeveelheid opslagruimte, weet je nog?). Doe je dit niet, dan zul je constant in de situatie moeten komen dat het benodigde bestand niet wordt geüpload. Hier is een voorbeeld. Vanaf een zakelijke laptop heb ik een programma geüpload voor het aansturen van slimme straatverlichting via wifi naar ownCloud. Ik heb de map met dit programma gekopieerd naar het Surface-bureaublad. Ik ging naar de lantaarn, maakte verbinding met het wifi-toegangspunt, startte het programma en... pijpte. Het programma start niet, omdat de bibliotheken in de cloud zijn gebleven. Je moet jezelf losmaken van de zaklamp, verbinding maken met internet via je telefoon, het programma starten, wachten tot de bibliotheken zijn gedownload, door alle tabbladen van het programma klikken zodat alle modules zijn geladen, jezelf losmaken van de telefoon, klamp je vast aan de zaklamp... Nou, als je besluit om "buiten de zone" te werken, kan het zijn dat de bestanden die je nodig hebt niet beschikbaar zijn - hier zijn ze, in de map, maar je kunt ze niet openen, omdat ze in de wolk.

Compromis in bestandsopslag is echter niet erg pijnlijk. Met 112 GB aan werkbestanden in de corporate cloud en zo'n 6 GB aan persoonlijke bestanden op OneDrive is mijn 128 GB schijf, rekening houdend met de geïnstalleerde Windows, Office, Acrobat en een aantal gelijkaardige programma's, ongeveer halfvol, met zo'n 55 GB gratis. Je kan leven.

Ook interessant:

• Opnieuw bekijken ASUS Zenbook Duo 14 (UX482): twee schermen voor dubbel plezier?
• Wie zijn biohackers en waarom chippen ze zichzelf vrijwillig?

Surface Pro 7 heeft slechts drie connectoren: USB-A, USB-C en Surface Connect. Ik maak geen misbruik van randapparatuur, dus dat is genoeg voor mij. Het enige, de afwezigheid waarvan ik twee keer en behoorlijk pijnlijk ben tegengekomen, is HDMI. In de meeste Oekraïense onderhandelingen wordt deze interface gebruikt om een ​​computer aan te sluiten op een grote tv of projector. Je moet regelmatig presentaties laten zien, dus het tweede onmisbare accessoire voor Surface na het toetsenbord moet als een hub worden beschouwd.

Er zijn ook nuances met de hub - aangezien USB-C vrij hoog zit en de meeste hubs korte staarten hebben, zal niet iedereen op de Surface passen. Dus, Moshi Symbus, die ik heb getest, hangt komisch in de lucht. Ik heb nog niets geschikts gevonden, hoewel het de moeite waard is.

Multimedia op Surface Pro 7

De camera aan de voorzijde op de Surface Pro 7 is geweldig. Dit is waarschijnlijk de beste module in zijn klasse die ik heb gebruikt. De kwaliteit van het beeld komt in de buurt van de selfiecamera van een goede smartphone. Het beeld is helder, verzadigd, contrastrijk en ruisvrij in vrijwel elke verlichting.

Als je goed kijkt, zit het paneel bij de frontcamera vol sensoren, het zijn er drie, het lijkt wel een soort kleine Kinect. Dit is een lichtsensor die betrokken is bij automatische helderheidsaanpassing, een infraroodzender en een camera, waardoor gezichtsherkenning in Windows Hello werkt. Ook het verst van het midden bevindt zich het stereopaar microfoons. Aan de randen van de behuizing bevinden zich stereoluidsprekers die naar de gebruiker zijn gericht. Het geluid van het apparaat is van zeer hoge kwaliteit, luid en duidelijk. Ik heb niet de gewoonte om naar muziek te luisteren via de ingebouwde luidsprekers (hiervoor heb ik een smartphone en de bijbehorende Bluetooth-headset), maar voor videoconferenties is dit hele complex het meest chique. Nou, het kijken naar de tweede serie van "The Big Bang Theory" is ook leuk.

Het toestel heeft ook een achteruitrijcamera. Om eerlijk te zijn, begrijp ik niet waarom het er is - het is alsof je foto's maakt van documenten of sommige gebeurtenissen in de buurt, maar "waarom?", als je altijd een smartphone bij de hand hebt en het programma "Je telefoon" op internet staat . Daarom heb ik de tweede camera nooit gebruikt. Klaar om te geloven dat het goed is.

LEES HET VERVOLG VAN HET ARTIKEL: Ervaring met gebruik Microsoft Surface Pro 7: Surface-pen – DEEL 2

Prijzen in winkels

• Foxtrot
• HALLO
• Alle winkels