Ik wou dat ik kon zeggen dat dit weekend me besloop, maar ik kan het niet - al was het maar! Maar je kunt niet argumenteren dat de bèta nieuw is "Wrekers" van Crystal Dynamics kwam als een donderslag bij heldere hemel. Ja, ik was het bestaan van dit spel weer vergeten, maar dat neemt niet weg dat ik erg geïnteresseerd was om te zien wat zo'n beroemde studio heeft voorbereid - en wat voor soort spel het eigenlijk is. De laatste vraag houdt ons bezig sinds de aankondiging van het nieuwe product.
De gesloten bèta op PS4 duurde drie dagen en onthulde slechts een klein deel van wat de volledige release zal bieden. Hier werd mij aangeboden om de demoversie te doorlopen die een jaar geleden aan spelers werd getoond, en nu om deel te nemen aan verschillende missies, waarvan de meeste zich richten op twee personages - Hulk en Kamali Khan.
Ik geef het meteen toe: de bèta bleek dubbelzinnig. Dezelfde demo-missie die we al hebben gezien, die zo'n golf van verontwaardiging van fans veroorzaakte, verbeterde bijvoorbeeld nauwelijks. Ik herinner me dat na de release van de trailer het hele internet reageerde op de lokale gezichten van de beroemde helden van strips en films (en ze vergelijken ze vooral precies met de films) op ongeveer dezelfde manier als het reageerde op de film over Sonisch. Te? Waarschijnlijk. Maar probeer alsjeblieft de fans.
Persoonlijk heb ik weinig klachten over de gezichten van lokale superhelden, hoewel Scarlett Johansson noch Robert Downey Jr. erin herkenbaar is. Over het algemeen voelt het alsof ze uit het geheugen zijn getrokken uit films. Bruce Banner lijkt bijvoorbeeld veel op Mark Ruffalo - maar niet precies. Van de achterkant is de Black Widow Scarlett, maar in de close-up... nou ja, iemand als Thor lijkt in principe niet op iemand anders. Maar je went aan alles, en daar is niets mis mee.
Lees ook: Spider-Man PS4 Review - De eerste blockbuster van het Marvel-videogameuniversum
Dus, terugkerend naar het spel zelf... Ik vond de eerste missie, die als proloog en tutorial fungeert, absoluut niet leuk. Het draagt opvallend een soort archaïsme: alomtegenwoordige onzichtbare muren, saaie animatie en zeepachtige graphics (op de basis PS4) zien er ronduit grappig uit op de achtergrond "Spider Man", die twee jaar eerder op de console uitkwam. In de proloog spelen we als de belangrijkste favorieten van de jongere generatie - Hulk, Thor, Iron Man, Black Widow en Captain America. In andere missies wordt Kamala Khan - of "Miss Marvel" - toegevoegd aan het aantal helden.
Elk wordt anders beheerd en elk heeft zijn eigen set lotions. Thor is, fans zullen me vergeven, een gegoten King Kong - of Gorilla Grodd uit de "vijandige" DC-strips, bekend bij ons onrecht 2. Captain America deed me onverwachts denken aan onze spider-man - waarschijnlijk is het hele ding dat hij ook graag vijanden met schilden omdraait. Het is onmogelijk om Thor te noemen zonder vergelijkingen met Kratosom – als de laatste de voorkeur geeft aan bijlen, dan werpt Thor zich met de hamer Mjolnir. Net als in de film lijkt de charmante Natasha Romanova zwak en volledig misplaatst op het slagveld waar de goden worden afgemeten aan hun kracht. Maar zo'n komische onlogischheid is hier overal, dus er is geen reden om verrast te zijn.
Na de proloog, die eindigt met de nederlaag van de helden en hun (niet de eerste) ballingschap, worden we naar de toekomst getransporteerd. Nu spelen we als de Hulk en Ms. Marvel, die op zoek zijn naar Jarvis, een AI ontwikkeld door Tony Stark.
Deze missie is mijn favoriete onderdeel van de bèta, ook al is er niets bijzonders aan. De formule is heel eenvoudig: we vinden een locatie, vijanden verschijnen, we verslaan vijanden, gaan verder - vijanden verschijnen weer, we slaan ze, enzovoort totdat de tijd van de baas komt. De controle verschuift dan van de Hulk naar Kamala, die haar ledematen kan verlengen en vergroten tijdens gevechten.
Lees ook: Review van Ghost of Tsushima - De brutaliteit en poëzie van samoerai Japan
Welke Hymne, Tom Clancy's The Division 2 (het lijkt mij dat de makers er het meest door geïnspireerd zijn), Marvel's Avengers wil zijn spelers op de buit zetten. Buit kan worden gevonden in verschillende kisten verspreid over de hele wereld. Buit is nauwelijks interessant: pure onzin, zoals armbanden die de kracht van karakters met een tiende van een procent vergroten, of een genetische modificator waardoor de Hulk iets effectiever kan donderen. Ga naar het personageaanpassingsmenu en hier wordt je begroet door de pijnlijk bekende, met informatie overladen karakteraanpassingsschermen. Het is allemaal de basis van een op buit gebaseerde gameservice, maar superhelden? Vergeef me dat ik naar logica zoek in The Avengers, maar op de een of andere manier denk ik niet dat de Hulk sterker gaat worden met allerlei vuilnisbakrammels.
"Het belangrijkste is niet dat je speelt als de Hulk, maar dat je speelt als jouw versie van de Hulk", zeggen de ontwikkelaars, maar dit klinkt allemaal op de een of andere manier niet overtuigend. Iedereen beslist echter voor zichzelf.
Maar het belangrijkste is het vechtsysteem. Elke liefhebber van looter-shooters, of hoe dit subgenre nu ook heet, zal bevestigen dat spelers zonder goede gevechten (en - variatie, maar dit is bèta, dus we kunnen dit aspect van het spel niet beoordelen), gewoon niet in staat zullen zijn om bestand zijn tegen de eindeloze maalcyclus. Hoe interessanter en verslavender de gevechten in het spel, hoe gemakkelijker het voor ons is om de eentonigheid ervan te vergeven. Dus wat is "Avengers"?
Het is moeilijk te zeggen. Ik hoorde verschillende meningen - zowel "saai" als "cool", en "de duivel zal het wel oplossen". Eigenlijk behoor ik tot de laatste categorie. Sommige elementen van de actie slagen echt: vijanden raken met Thor's hamer is aangenaam dankzij het rinkelende geluid dat bij elke slag hoort en de vibratie van de controller, en de vernietiging van de Hulk is leuk om te zien. Elk personage heeft drie vaardigheden die na gebruik lang duren om opnieuw te laden - ze zijn ook cool om te gebruiken. Maar vanwege de RPG-gezondheidsschalen neemt de kracht van het personage onmiddellijk op de een of andere manier af. Ik wilde de chaos en vernietiging van Prototype, en ik kreeg nog een volkslied. Ik kan echter niet ontkennen dat de game vooruitzichten heeft - als de ontwikkelaars elk van hun personages tot leven brengen, kunnen ze een miljoen of twee spelers aantrekken.
We hebben het niet gehad over twee andere aspecten van het spel: het verhaal en de graphics. De eerste kun je echter niet beoordelen op bèta. De ontwikkelaars hebben al toegegeven dat Kamala Khan hun favoriete personage uit de hele selectie is, en dit is duidelijk in het spel zelf: ze is levendiger dan alle anderen, terwijl veel andere personages toneelacteurs lijken. Ik ben er vrij zeker van dat de Avengers ons niet zullen verrassen met een geweldig plot, maar ik zou graag ongelijk hebben.
Lees ook: Marvel Ultimate Alliance 3: The Black Order Review - Stel je Avengers samen
Wat de visuele serie betreft, is Marvel's Avengers in dit opzicht gemiddeld. Vergelijk het met alles: het ziet er ook beter uit "Spider Man", De divisie 2, Hymne. Maar nogmaals, we vergelijken bèta, dus we trekken geen conclusies. Maar om haar buitengewoon mooi te noemen, komt niet van de tong - alles is op de een of andere manier normaal, alledaags, zonder de verbluffende vernietiging van de wereld (wat ik heel graag zou willen, want met de Hulk) en coole uitzichten. Nogmaals, de alomtegenwoordige muren zijn vervelend - ik ben echter geen grote fan open werelden, maar het lijkt onlogisch om de helden in nauwe gescripte gangen te drijven. Vaste tussenfilmpjes, die naar zuinigheid stinken, voegen geen vertrouwen toe. Crystal Dynamics kon dat niet betalen met Lara Croft!
Het geheel bevindt zich echter niet eens in de wandelgangen, maar in het genre - niets heeft me ervan overtuigd dat het een goed idee is om "Avengers" lotachtig te maken. Helemaal niets. Lootbox-klimmen, micromanagement en allerlei "caps" voor maatwerk - ik vind deze kleuterschool nergens leuk, en ik vind het hier vooral niet leuk. Over het algemeen heb ik veel respect voor Crystal Dynamics en ik waardeer hun Tomb Raider-trilogie zeer hoog. Het zijn echte makers van filmische blockbusters die grote locaties, coole gameplay en een bekwaam verhaal combineren. Zelfs Shadow of the Tomb Raider, dat velen teleurstelde, heeft een aantal voordelen (en visueel hebben maar weinigen het tot nu toe kunnen benaderen) - voordelen die ik niet verwacht te zien in "The Avengers", waar elk element van het spel van iemand is geleend.
In plaats van een vonnis
Zelfs vóór de bèta begreep ik dat Marvel's Avengers – is iets vreemds, en mijn tijd met het spel heeft die gedachte niet verdreven. In plaats van een klassiek spel voor één speler te maken, waarin een interessant verhaal en goed doordachte gameplay centraal zouden staan, haastten de ontwikkelaars (honderd procent - vanaf de inzending van de uitgever) zich om Destiny te schilderen. BioWare deed ooit precies hetzelfde, en je herinnert je hoe het allemaal is afgelopen.
Ik heb geen haast om The Avengers te beoordelen - gelukkig is het nog niet nodig. Ik vond sommige aspecten ervan leuk en ik ben zelfs "bang" dat de volledige release me een dozijn of twee uur zal boeien, net zoals The Division 2 me ooit boeide. Maar zoals daar, dus hier, ben ik er bijna zeker van dat het sediment blijft onaangenaam.
