Maak een recensie Fallout 76 is een echte beproeving. Niet omdat de game ongelooflijk groot is en vele uren kost om te leren, maar omdat er in november zoveel veel betere titels zijn uitgebracht. Zelfs de meest oninteressante spellen op papier bleken honderd keer inventiever en mooier te zijn. Fallout stond zo lang stil dat het zelfs qua schoonheid werd overtroffen.Tetris". Dat zijn de trieste realiteiten van Bethesda's nieuwste werk, dat alleen de meest toegewijde fans zal plezieren.
Liefhebbers van analogieën zullen er veel kunnen vinden om het fiasco van Fallout 76 te beschrijven, maar het heeft geen zin om te beschrijven wat er mis ging - je kunt niets doen. Alles is tenslotte subjectief: iemand zal zeggen dat er na Fallout 4 geen hoop is om de serie terug te brengen naar zijn vroegere hoogten. Ik ken ook degenen die sinds het derde deel schreeuwen over het doden van een grote IP. Maar critici waren nog nooit zo eensgezind in hun mening: Fallout 76 heeft niets te prijzen.
Ondanks de bovengenoemde breedte en reikwijdte, kun je de meeste problemen van het spel in de eerste 20 minuten begrijpen. Het begint allemaal op een bedrieglijk traditionele manier: we worden wakker in een kluis die is geleegd na een enorm feest, gevolgd door iedereen die zich haast om een nieuwe wereld te verkennen, 25 jaar na een nucleaire oorlog. En alle favoriete elementen lijken aanwezig te zijn: Pip-Boy, fifties style, retro-futurisme...
Maar dit is niet genoeg. Fallout 76 lijkt precies op Fallout 4, en dat is slecht. Je kunt veel bereiken met het spel van licht en kunststijl, maar breng nu een volledig project uit met een engine die doet denken aan de begindagen PlayStation 3 is simpelweg niet toegestaan. Ooit het vierde deel verdeeld fans, maar het bezat nog steeds de belangrijkste elementen die de franchise zo geliefd maakten: een monumentaal script, een prachtige stem en een levendige wereld. Ja, levend - dit woord is de sleutel in de discussie van vandaag. Omdat de graphics kunnen worden vergeven - dit is niet het belangrijkste. Maar Fallout 76 is precies het tegenovergestelde van waar we vanaf het begin op hadden gehoopt.
Lees ook: Tetris Effect Review - De Japanse remake van Tetris laat het origineel achter zich
Er zijn maar weinig games die na de start zo'n nare indruk achterlaten. Als we de inleiding negeren, die speelt op nostalgische snaren, dan ligt er iets voor ons dat zo gezichtsloos is dat we er niet eens woorden voor kunnen vinden. Het is niet de eerste keer dat ik een dergelijk fenomeen tegenkom, wanneer een zwakke film, serie of game wordt verdedigd door een heel leger fans die de originele bron zeer op prijs stellen. Ze zijn klaar om bijna overal positieve eigenschappen te vinden - en te vinden. Ik stel ze altijd de vraag: zou je dit spel spelen als op de hoes niet je favoriete logo uit je kindertijd prijkt? De hype rond Fallout 76 is alleen maar ontstaan omdat het gaat om het alom geliefde intellectuele eigendom. Verwijder de franchise en niemand zou aandacht schenken aan een nieuwe poging om in te spelen op de nieuwste trends en een eindeloze "game as a service" te creëren.
Nou, Fallout 76 begint extreem saai. Nadat we doelloos door de schuilplaats hebben rondgedwaald, gaan we geleidelijk naar boven. Hier worden we opgewacht door een grootschalige wereld (het heeft geen zin voor de ontwikkelaars om met deze verklaring in discussie te gaan). Maar in plaats van de gebruikelijke NPC's is er buiten niets - behalve kleine robots die meteen op je beginnen te schieten. Dit is hoe het pijnlijke proces van het leren van een vreselijk ongemakkelijk gevecht begint, dat bekend zal zijn bij veteranen van de serie, maar dat toevallige nieuwkomers zal verrassen die om de een of andere reden besloten om erachter te komen wat Fallout hier precies is.
Lees ook: Spyro Reignited Trilogy Review - Het gras is altijd groener op Unreal Engine 4
Nadat we met de robots te maken hebben gehad, zijn we alleen met onszelf. Ondanks de archaïsche graphics creëert het spel van licht en paletten een aangenaam beeld van de post-apocalyptische wereld van West Virginia. Maar er is niemand in de buurt. Het kompas wijst naar het volgende doel, waar je je naar toe moet haasten. Onderweg kom je dezelfde werken tegen, maar ook verlaten vooroorlogse bouwwerken. Eerst leek het me dat ze gevangen waren genomen door oorlogszuchtige droids, en ik begon de arme kerel te bevrijden, wiens woning bezet bleek te zijn. Maar er was niemand binnen. Ik had te maken met het laatste reptiel toen de stilte heerste.
Ondanks dat Fallout 76 veel eerder plaatsvindt dan in eerdere afleveringen, is de wereld van games nog nooit zo dood geweest. Niemand praat met je, niemand geeft commentaar op je acties. Als je je doel wel bereikt, krijg je een opdracht van de stem die op de dictafoon is ingesproken. Tot nu toe kun je de eerste spelers ontmoeten, maar je hebt niet het gevoel dat ze deel uitmaken van deze wereld. Velen zien er net zo verloren uit. Het zijn geen inwoners - het zijn toeristen.
Lees ook: Hitman 2 Review - Seizoenen zijn voorbij, de serie gaat verder
Ooit heb ik Fallout 4 een beetje uitgescholden vanwege de houten karakters, verstoken van menselijke emoties vanwege de graphics. Maar dit belette niet dat deze personages werden onthouden. Ik herinner me nog de plotwendingen van dat deel en hele zoektochten die zich onderscheidden door humor en interessante ideeën. Maar er zijn geen personages in Fallout 76 - er zijn alleen arme mensen zoals jij. Op papier lijkt het misschien dat de uitwisseling eerlijk is - mensen zijn tenslotte onvoorspelbaar. Op elk moment kan deze enorme wereld niet meer dan 20 mensen herbergen. Maar levende mensen kunnen de plot niet verplaatsen. Ze zijn niet te sturen. Ze zullen geen verhaal vertellen, zullen niet de illusie wekken van een levende wereld, ze zijn niet geïnteresseerd in jou. Je bent niet langer het centrum van het universum. Je beslist niet over het lot van de wereld, je velt geen oordeel over steden en je geeft de mensheid geen hoop. Voor het eerst ben je in Fallout gewoon onderdeel van het systeem. Niemand. Denk er over na. Wil je niemand zijn?
Dit alles betekent niet dat de ontwikkelaars hun geesteskind geen geschiedenis hebben gegeven. Het is er, maar het moet worden opgegraven. Fallout 76 stelt voor om je neus in een monitor of tv te steken en logs te lezen en naar opnames te luisteren. Dus waarom lees of luister ik niet gewoon een echt boek? Met alle respect voor de scenarioschrijvers (objectief gezien goed, als je ze laat draaien), ik ben niet zo geïnteresseerd.
Quests, of liever hun gelijkenis, zijn altijd hetzelfde, maar geleidelijk beginnen ze deprimerend te worden. De speler wordt constant gevraagd om iemand te vinden, maar die blijkt altijd dood te zijn. Als verontschuldiging biedt Fallout 76 aan om naar hun verhaal te luisteren. Het wordt al snel saai, hoe hoogstaand de biografie ook is en hoe goed het ook wordt verteld.
We noemden al de goede tradities van Bethesda, maar hoe zit het met de slechte? Hoe zit het met de bugs waar geen enkele grootschalige studio-creatie zonder kan? Ze zijn hier zoals hier - misschien wel erger dan ooit. Om twee uur in Fallout 76 door te brengen en niet tegen onaangename problemen aan te lopen, is een zoektocht op zich. Tegenstanders worden gek, laden niet of verdwijnen. Vijanden reageren niet op mijn pogingen om ze te vernietigen, VATS komt alleen tussenbeide. Van tijd tot tijd wordt de verbinding met de servers verbroken en crasht het spel. En het feit dat de ontwikkelaar ervoor waarschuwde, doet niets af aan zijn schuldgevoel. Als je spel nog niet klaar is, stel het dan uit. Dat is wat Rockstar deed, en als resultaat is Red Dead Redemption 2 praktisch gegarandeerd de titel van game van het jaar.
Lees ook: Diablo III: Eternal Collection Switch Review - Pocket Demons
Je kunt communiceren met andere spelers in Fallout 76, maar er is geen "realisme" of logica in deze ontmoetingen. Spelen met vreemden is erg moeilijk - de enige manier om op zijn minst enige voldoening uit het spel te halen, is door een vriend te bellen, maar zelfs in dit geval verdwijnen de problemen niet. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat je geen plezier zou hebben, maar welk spel is saai als je het speelt met iemand die je kent? Het probleem is dat, zoals mijn collega zei, we niet lachen met het spel, maar met het spel.
In de kern is Fallout 76 een overlevingsspel. Je kunt overal een kamp opzetten, maar het constructiesysteem is nog steeds net zo onhandig als in Fallout 4. Het is een ongelooflijk vervelend proces, gecompliceerd door de stomme camera en besturing. Bovendien is er altijd de angst dat er iets met de server gebeurt en dat de basis die je in de loop van een uur nauwgezet hebt herbouwd, weg zal zijn. Dit was onmogelijk in Fallout 4, maar hier hangt alles af van de zaak. Als de tijd van een speler op elk moment kan afnemen, wil je die aan iets anders besteden.
Het thema overleven wordt benadrukt door de constante honger en dorst die onze avatar voelt. Koken en drinken zijn noodzakelijk om te overleven, maar het proces zelf lijkt een andere manier om een toch al gemicromanaged spel ingewikkelder te maken. Voedsel is overal en water is niet zeldzaam, maar de noodzaak om constant door walgelijke menu-items te graven begint serieus vervelend te worden. Dit is weer een voorbeeld van hoe Fallout 76 de tijd van spelers aanzienlijk verspilt aan kleine, oninteressante taken.
Ik zal niet zeggen dat er niets goeds is aan Fallout 76. De gamewereld is enorm - meer dan ooit. Ondanks de graphics is het op sommige plaatsen erg mooi. Maar zelfs dichte begroeiing en prachtige natuur, die doet denken aan The Last of Us, vervaagt tegen de achtergrond van constante glitches en leegte.
vonnis
Ik kan niet een volledig onbevooroordeeld persoon worden genoemd. Vanaf het allereerste begin was ik tegen het idee van Fallout 76, dat mij onorigineel leek en zo'n prachtige wereld onwaardig. Tegelijkertijd ben ik geen die-hard fan die zich gewoon beledigd voelt dat hem niet precies is gegeven wat hij wilde. Nee, ik probeer objectief te zijn, hoe utopisch het ook klinkt. Vanaf de allereerste minuten leek Fallout 76 me een bleke kopie van wat ervoor kwam. In plaats van nieuwe geweldige ideeën, leenden de ontwikkelaars alle schadelijke trends van de afgelopen tijd, veranderden ze een episch verhaal in een dienst en vervingen ze een interessant verhaal door fragmenten van een audiospel. Tot slot werd dit alles royaal besprenkeld met microtransacties.
Ik heb alle mogelijke argumenten voor Fallout 76 gehoord. Maar ik ben nog niet klaar om ze te accepteren. Ja, ik twijfel er niet aan dat de titel vroeg of laat zal worden verbeterd en dat de meeste bugs zullen worden verholpen. Misschien verschijnt er inhoud en vrolijkt de wereld op. Maar we mogen ontwikkelaars niet aanmoedigen die denken dat ze een halffabrikaat tegen volledige kosten kunnen uitbrengen en er vervolgens de tijd voor nemen om eraan te werken. Dit is een slechte trend die moet worden gestopt. Zoals bijna elk spel, zal Fallout 76 iemand aanspreken. Er zijn hier positieve elementen. Het kan immers heel goed zijn dat je in de perfecte stemming bent voor een meditatieve valentijn door een melancholische, lege wereld die net herstellende is van de nasleep van een ramp. Het kan van alles zijn. Maar bij het maken van dit spel dacht niemand aan zo'n romance. Het was van begin tot eind een pragmatische beslissing. En het maakt niet uit hoe Bethesda "oprecht" verbergt brieven fans en nostalgische elementen zien spelers wanneer hebzucht de belangrijkste motivatie wordt. Alle angsten zijn uitgekomen: de doodgeboren Fallout 76 heeft geen ziel en het vonnis werd geveld voordat het werd vrijgelaten.