op de een of andere manier lang geleden Ik heb games ervan beschuldigd te veel nadruk te leggen op de grootte van hun werelden in plaats van op de kwaliteit, en hier zijn de oude zweren die weer zijn opgedoken. Deze keer besloot de EA DICE-studio om kilometers aan leegtes te pronken door vrij te geven Battlefield 2042 – een van de meest massieve en lege videogames in mijn geheugen.
En het leek erop dat de serie de goede kant op ging. Battlefield heeft altijd al de meest epische, chaotische en spectaculaire game willen zijn. En toen we hoorden dat 128 mensen zullen deelnemen aan multiplayergevechten en de kaarten vele malen groter zullen zijn, schudden we goedkeurend ons hoofd. Dat klopt - in de nieuwe generatie moet de schutter indrukwekkend zijn. Disruptie, nieuwe manieren van bewegen, dynamiek zijn allemaal stappen in de goede richting. Maar in het proces verloor de serie te veel van waar we van hielden.
Tot mijn grote spijt behoren verhalencampagnes tot het verleden. En hoewel Battlefield zelden tevreden is met iets meeslepends, zonder hen lijken dergelijke releases nog steeds inferieur aan mij - het is beter om een voorbeeld te nemen van Halo Infinite. In het geval van Battlefield 2042 moeten spelers de volle prijs betalen alleen voor de multiplayer, waarvan bekend is dat het vaak maanden van updates kost om iets waardevols te worden. In die zin ziet de nieuwigheid er bleek uit, niet alleen tegen de achtergrond van Halo, maar ook in vergelijking met Call of Duty: Vanguard, waar aan het begin niet alleen meer dan 20 kaarten staan, maar ook een heel verhaal.
Het heeft echter geen zin om over de modus voor één speler te praten - de afwezigheid ervan kwam voor niemand als een verrassing. We hebben meer te bespreken en te veroordelen.
Lees ook: Call of Duty: Vanguard Review – Geschiedenislessen in Hollywood
Laten we beginnen met het goede. Er is meer dan een jaar verstreken sinds de release van de nieuwe generatie consoles en spelers wachten op een belangrijke technologische stap van de nieuwigheid. Het gebeurde: hoe goed Call of Duty ook was, het voelde nooit groot aan - zeker niet tegen de achtergrond van zijn eeuwige rivaal. De krappe locaties van Vanguard zijn niets vergeleken met de uitgestrekte slagvelden van Battlefield 2042. Op zijn best is het echt indrukwekkend, op zijn slechtst doet het denken aan een reeks andere mislukte lanceringen. Hoe dan ook, Battlefield viel nooit op door zijn succesvolle eerste maanden. Daarom, hoe slecht alles nu ook lijkt, het beeld zal tegen de zomer vrijwel zeker verbeteren.
Als je een wolkenkrabber beklimt en in de verte een tornado ziet, is dat cool. Het is zo cool dat ik alle taken wil verlaten en screenshots wil maken. Wanneer helikopters en straaljagers luid in de lucht vechten en tanks op de grond schieten, voel je je echt een held uit een Hollywood-actiefilm. Maar deze afleveringen zijn slechts een kleine greep uit wat u zult moeten meemaken. En veel andere dingen roepen terechte vragen op. Waarom zou je bijvoorbeeld zulke grote kaarten maken als je er helemaal niets aan kunt doen? Ik ben de tel kwijtgeraakt van het aantal keren dat de game me op het randje heeft gezet, in de verwachting dat ik gedwee een paar minuten zou besteden om weer in de strijd te komen - om in de eerste seconde te worden neergeschoten. De kaarten zien er vanuit de lucht cool uit, maar alles wat interessant is, gebeurt op hun tiende deel. Meestal schiet je niet, maar ren je doelloos op zoek naar een tegenstander. Het voelt alsof de kaarten zijn gemaakt voor Battle Royale, maar met een erg saaie topografie.
Lees ook: Crysis Remastered Trilogy Review - De iconische shooter wordt nooit oud
In eerste instantie maakt Battlefield 2042 indruk, maar hier werkt alles volgens hetzelfde scenario: de kaart wordt geladen, je hapt naar adem hoe mooi het is, sterft meerdere keren en realiseert je dat het enthousiasme ergens is verdampt. Dat geldt ook voor alle anderen: wanneer het gevecht 40 minuten duurt, kunnen de meeste spelers het niet uitstaan en vergeten ze de taak volledig. Verveling is de ergste zin voor een multiplayer-shooter, maar zonder de mogelijkheid om te communiceren met vrienden en obsceen grote kaarten, kan het hier gewoon niet worden vermeden.
Goede kaarten zijn essentieel voor elke shooter, dus het is vooral jammer dat de meeste spelers Portal al als hun thuisbasis hebben gekozen. Nee, dit is geen nieuwe modus met fysieke puzzels, maar een speciale sectie waar je kunt duiken in de beste momenten van eerdere games, van Battlefield Bad Company 2 tot Battlefield 3. Hier kregen spelers de mogelijkheid om hun eigen gevechten te creëren volgens hun regels en op hun favoriete kaarten van vorige afleveringen. En ik moet toegeven dat de nieuwe locaties niet opgewassen zijn tegen deze vergelijking. De Portal is een geweldige (misschien wel de beste) innovatie, maar zelfs deze was in de begindagen praktisch kapot omdat een leger spelers het gebruikte om ervaring op te doen. De voortgang in het spel is erg traag, en dit is wat iedereen haastte om het zelf op te lossen. DICE worstelt met het probleem, maar het feit dat de meeste spelers hun toevlucht lijken te hebben genomen in Portal is een goede illustratie dat er iets mis is met het nieuwe product.
Tot nu toe is er het gevoel dat de spelers niet erg bereid zijn om volgens de regels te spelen. Zodra duidelijk wordt dat de nederlaag op handen is, vergeet iedereen de missie en zet hij de kip zonder kop modus aan. Dit met het feit dat de game geen voicechat heeft - ja, serieus. DICE belooft het "binnenkort" terug te brengen, wat alleen maar benadrukt hoe het voor sommige bedrijven de norm is geworden om een volledig onvoltooid product uit te brengen, in de hoop dat fans het zullen verdragen totdat de gekoesterde oplossing arriveert. Dit is een gewelddadige en ongezonde relatie.
Technisch lijkt alles in orde te zijn: ik merkte geen uitval of verbindingsproblemen, hoewel veel van mijn collega's ze meldden, maar ik speelde op PS5. En laat de graphics hier aangenaam zijn, je kunt het niet direct hartverscheurend noemen. De kaarten zijn enorm, maar leeg en plat met een soort van "plasticiteit" die inherent is aan alles. De weerseffecten zijn geweldig, maar ze maken de gameplay er niet beter op. Ze waren duidelijk ontworpen voor aanhangwagens. Een goede analoog van Levolution is nooit uitgevonden. Een andere onverwachte teleurstelling is het geluid. In de regel is DICE altijd een meester in informatie, maar in het geval van Battlefield 2042 waren we niet blij met een normale versie van het hoofdthema, of alleen maar sappige explosies. Net als de afbeelding is het geluid gemaakt van een soort plastic. Optimalisatie roept ook vragen op - de shooter maakt helemaal geen gebruik van DualSense adaptieve triggers, waardoor het wapen niet zo goed aanvoelt als in CoD.
Lees ook: Review van Marvel's Guardians of the Galaxy — Ongelooflijk mooi en verrassend soulvol
vonnis
Battlefield 2042 kan iets meer zijn. Het heeft veel potentie en veel interessante ontwikkelingen, maar op dit moment is het nog een rauw spel dat meer belooft dan het waarmaakt. Blanco oninteressante kaarten, gebrek aan voicechat en technische problemen overschaduwen het begin, maar als de geschiedenis ons iets leert, is dat omdat in de eerste maanden alles niet anders kon. Alleen de tijd zal leren wat er daarna gaat gebeuren.