Voetbal is populair. Zoals de anime. FIFA vliegt ook als zoete broodjes. Dus waarom zou je ze niet combineren? Misschien is dat wat de ontwikkelaars van Tamsoft, wiens nieuwigheid dacht Kapitein Tsubasa: opkomst van nieuwe kampioenen ging net in de uitverkoop. Het lijkt een vreemde onderneming, vooral voor ons, waar de traditionele anime-fan en voetbalfan elkaar uiterst zelden kruisen, maar in Japan, Europa en Zuid-Amerika lacht niemand: hier heeft de manga van Yoita Takahashi verrassend veel fans, waaronder zulke beroemde namen als Hames Rodriguez, Alessandro Del Piero en Zinedine Zidane. Als je het op deze manier bekijkt, is er niets verrassends aan het feit dat ze besloten een videogamester te maken van de iconische en misschien wel de meest bekende fictieve voetballer. Maar zal Rise of New Champions bijdragen aan de lang stagnerende footsim-markt?
Iemand zal zeggen dat het oneerlijk is om de creaties van Tamsoft te vergelijken met de miljoenenfranchise van EA, en zegt dat het fundamenteel verschillende games zijn. Ik zal niet beweren: ze hebben weinig contactpunten en geen enkele andere voetbalsimulator, inclusief eFootball PES 2020, lijkt op Captain Tsubasa. Captain Tsubasa: Rise of New Champions streeft niet naar XNUMX% realisme, authenticiteit of zelfs naleving van alle regels van het "mooie spel". Er zijn hier geen echte teams. Er zijn geen namen bekend bij het oor van de fan - alleen Japanse achternamen met een verschillende mate van memorabiliteit. Er worden hier geen fouten gemaakt en alle aandacht gaat niet naar tactiek, maar naar geschiedenis. Ja, dat klopt - het is een verhaalspel dat veel tijd besteedt aan de avonturen van de hoofdpersonen.
Ik geef toe, Captain Tsubasa: Rise of New Champions intrigeerde me. Al was het maar omdat, zoals ik al zei, de huidige staat van simulatoren me verdrietig maakt. FIFA draait nu al een jaar rond en besteedt alle aandacht aan de hebzuchtige FUT-modus, en PES, zoals de naam alleen al doet vermoeden, heeft een rebranding ondergaan en is ook de fans van traditionele gameplay voor één speler vergeten. Afgezien van verbeterde graphics, is er niet veel veranderd sinds de PS3. Hoe dan ook, ten goede. Waar is de romantiek, waar is de hitte van lokale gevechten?
Daarom verdient iedereen die ook maar enigszins lijkt op een concurrent van deze twee reuzen onze aandacht. Captain Tsubasa heeft multiplayer, een verhaal dat veel dieper gaat dan zijn EA-tegenhanger, en een herkenbare IP. Oftewel potentieel.
Lees ook: FIFA 20 Review - FIFA… FIFA verandert nooit
Net als jij (waarschijnlijk), ben ik Mr. Ozora Tsubasa nog nooit eerder tegengekomen. Ik las geen manga of keek geen anime, en ik speelde ook niet veel games. Afgezien van de frequente mobiele releases die we niet eens overwegen, is de laatste game op een serieus platform Captain Tsubasa: Gekito no Kiseki op de Nintendo DS. Het kwam precies tien jaar geleden uit. Deze franchise is zelden in het Engels vertaald, althans in spelformaat. Russisch - nog meer. Desondanks lijkt Rise of New Champions te hopen dat we de lokale helden al kennen. Ja, aan het begin van de campagne is er een korte beschrijving van wat de hoofdpersoon en zijn team van de school "Nankatsu" zijn, maar het zal voor nieuwe spelers niet gemakkelijk zijn om talloze personages met complexe namen te onthouden. Takahashi's kenmerkende tekenstijl lijkt misschien ook vreemd voor mensen die het niet gewend zijn - de personages zien er eerlijk gezegd niet goed uit.
Geschiedenis is de basis van alles. De moeilijke relatie tussen schoolvrienden, de vijandschap van beginnende voetballers, ambities en nederlagen - er is genoeg drama voor een paar anime-seizoenen, maar de strakke levering, kenmerkend voor dergelijke games, maakt het moeilijk om je aan te passen. Het is vertaald in het Engels, maar de personages spreken alleen Japans. Er is helemaal geen ondersteuning voor Russisch. Dit alles leidt tot dissonantie en tot wat de ontwikkelaars in de laatste plaats wilden - de wens om snel door langdurige gesprekken te klikken. En dat zijn er veel - om eerlijk te zijn, zelfs te veel voor zo'n spel. Eigenlijk vind ik het idee van verhaalfutsim leuk, maar na 30-40 minuten worden monotone statische afbeeldingen met Japanse taal saai. De anime won fans dankzij de levendige animatie, maar in de game zijn de momenten waarop de afbeelding tot leven komt uiterst zeldzaam. Je verwacht meer van de beroemde franchise, die zo nu en dan over de hele wereld wordt uitgebracht.
Lees ook: Soccer, Tactics & Glory Review - Een waardige (en erg dure) concurrent van Football Manager?
Als we de existentiële angst van prepuberale tieners niet absorberen, zijn we plotseling aan het voetballen. Ondanks het feit dat hij hier de rol van katalysator voor drama krijgt, is het logisch om Captain Tsubasa: Rise of New Champions juist omwille van het voetbal te kopen - de manga zal al het andere veel beter aan.
Ik had hoge verwachtingen dat Captain Tsubasa de waanzin van Stephen Chow's moordende voetbalopmerking naar moderne consoles zou brengen, en dat doet het gedeeltelijk - maar slechts gedeeltelijk. Ik hoopte op goede animaties en coole screensavers als voetballers iets ongelooflijks met de bal doen, en het lijkt erop dat ik dat allemaal heb gekregen. Spelers voeren trucs uit die alle wetten van de fysica tarten en beschikken over superkrachten. Elk team heeft zijn eigen chip, zijn eigen leider en zijn eigen bovennatuurlijke vaardigheden.
Zo wordt de gameplay af en toe afgezwakt met fraaie screensavers, waarin keepers heldhaftig ballen uithalen die niet te pakken zijn, aanvallers alleen door het hele veld gaan. Mooi, cool - maar niet genoeg. Hoe meer je speelt, hoe bekender deze zeldzame momenten van aangename waanzin zullen worden. En wat blijft er over? Helaas, maar voetbal.
Ik zeg 'helaas', want hoezeer ik ook probeerde verliefd te worden op de unieke gameplay van Captain Tsubasa, ik faalde. En het probleem is niet het gebrek aan coole technieken of de gierigheid van de gameplay, het leek me gewoon nooit dat dit een sportgame is. Ja, er zijn hier bijna alle elementen van voetbal - penalty's, corners, inworpen, door passes, voorzetten, trappen, enzovoort. Het management is echter uiterst ongevoelig en voetballers (meer precies, voetballers) gedragen zich op het veld alsof ze de bal voor het eerst zien. Er is geen dynamiek: passes zijn zwak en onnauwkeurig, en erg traag, en doelpunten maken is niet zo leuk. In de regel moet je hiervoor meerdere keren het doel raken - totdat de schaal van de "geest" van de keeper opraakt. Daarna zal hij niet meer redden. Je kunt meteen scoren, maar dit gebeurt heel, heel zelden. Zo'n systeem is logisch, maar ontneemt het voetbal spanning. Als je veel goals hebt gemist, heeft het gewoon geen zin om te hopen op een comeback - in Captain Tsubasa zijn de aanvallen te traag.
Lees ook: Yankees in de Engelse Premier League. Recensie van de serie "Ted Lasso"
Ik wil niet beweren dat de ontwikkelaars het belangrijkste hebben verknoeid - de gameplay, maar ik kan het ook niet prijzen. Hun versie van voetbal doet me denken aan een vechtspel, maar als vechtspellen zo gevoelig mogelijk moeten zijn, dan is alles hier zeer afgemeten, zelfs langzaam. Het blijkt dat we de gokspontaniteit van FIFA verliezen, maar in ruil daarvoor krijgen we niet de tact van alternatieven zoals Football Manager of Voetbal, tactiek en glorie.
Captain Tsubasa: Rise of New Champions kan op zeldzame momenten goed zijn. Bijvoorbeeld wanneer het je lukt om in de laatste seconden van de vergadering een wonderaanval uit te voeren. Het is mooi, effectief en cool. Maar dit gebeurt zeer zelden.
Naast de verhaalmodus die ons de mogelijkheid biedt om als Tsubasa te spelen, is er nog een andere waarin we onze eigen enge anime-hoofdrolspeler kunnen maken en hem in de Japanse Messi kunnen veranderen. Er is zelfs multiplayer met een ratingsysteem en allerlei goodies zoals nieuwe kapsels. Ik bevestig dat spelen met vrienden leuker is dan spelen met AI, zoals altijd.
vonnis
Kapitein Tsubasa: opkomst van nieuwe kampioenen zeker fans van de iconische held tevreden te stellen, maar wat betreft ons mensen die niet onze hele jeugd hebben besteed aan het zoeken naar een fictieve voetballer, ze hebben niet aan ons gedacht. Er is geen Engels (tenminste) nasynchronisatie, geen interessant verhaal en helaas geen geweldig voetbal hier. Weet je nog dat we vanwege de pandemie al het voetbal hebben afgelast en alleen de Wit-Russische competitie moesten kijken? Het is hier hetzelfde: alles lijkt op zijn plaats, maar ik ken deze mensen niet, en het is niet erg prettig om naar ze te kijken.