Goede tactische games zijn schaars, dus toen ik hoorde over de ontwikkeling Desperados III, Ik was meteen in haar geïnteresseerd. Niet omdat ik de vorige delen heb gespeeld die zo lang geleden zijn uitgebracht (Desperados: Wanted Dead or Alive kwam uit in 2001, en Desperados 2: Cooper's Revenge in 2006) dat veel van onze lezers er nog nooit van hebben gehoord, maar omdat de ontwikkeling de studio die ons al Shadow Tactics gaf: Blades van de Shogun.
Zoals ik hoopte heeft Desperados III veel gemeen met Shadow Tactics, dus iedereen die het gespeeld heeft zal er meteen aan wennen. Tactiekspellen zijn voor nieuwkomers vaak lastig, maar Desperados III vond ik redelijk toegankelijk. Ze leert spelers zorgvuldig en ongehaast alle functies van de gameplay en overbelast de interface niet met pictogrammen en onbegrijpelijke inscripties.
Ondanks de drie in de titel is dit een prequel, waarvan de gebeurtenissen zich nog voor het begin van het eerste deel afspelen. De hoofdrol wordt gespeeld door de dappere cowboy John Cooper. Tijdens zijn avontuur zal hij veel interessante personages tegenkomen, zoals de weggelopen bruid Kate of de Mexicaanse trapper Hector. Het is verheugend dat de Duitse studio Mimimi Games nergens op bespaart: alle personages in het spel zijn ingesproken en de plot wordt overgebracht met behulp van screensavers. Tegelijkertijd heb ik geen klachten over de stemacteurs - ze hebben allemaal uitstekend werk geleverd, en het script, zo niet opwindend, maakt je in ieder geval aan het lachen.
Maar het belangrijkste is de gameplay. Voor ons ligt een zeer interessante real-time tactiek met een heleboel uitgewerkte elementen. Vanaf het eerste moment lijkt het erop dat het zo is Blades van de Shogun met een nieuwe skin, maar om dat te zeggen is om de verdiensten van het spel te kleineren. En er zijn veel voordelen. Hier is elk personage bijvoorbeeld uniek in zijn vaardigheden. John is uitstekend met een revolver en een mes, maar Kate kan niet doden - in plaats daarvan kan ze zichzelf vermommen en flirten met schurken, waardoor ze de aandacht op zichzelf vestigt. Nou, Hector en zijn val "Bianca" zijn een apart gesprek. Helden kunnen onderweg worden gewisseld, gebruikmakend van de sterke punten van elk.
Lees ook: XCOM 2 Collection Review - Op de een of andere manier werkt het
Over het algemeen wilde ik Desperados III meestal niet vergelijken met andere soortgelijke tactieken, maar met de Hitman-serie. Net als daar is onzichtbaar blijven de ideale manier om het level te voltooien. Zo kun je naar een open conflict gaan, maar het is beter om dat niet te doen. Precies, hier krijgen we meer dan genoeg motivatie om elk niveau keer op keer te doorlopen. En meestal is het een stealth-spel, waarbij je lijken in de struiken moet verstoppen. Ik vind het geweldig - het combineert op deze manier twee van mijn favoriete genres.
Aangezien we het hebben over real-time tactieken, verwacht niet de percentages hitkans en lange gedachten die inherent zijn aan XCOM. Hier gebeurt alles snel, hoewel fans van turn-based strategieën in principe een speciale tactische modus kunnen gebruiken. Hier kun je het spel pauzeren en een pad tekenen voor de personages en ze naar toekomstige slachtoffers wijzen. Ik was aanvankelijk opgewonden om iets te zien dat leek op de mechanica van Ratchet & Clank: A Crack in Time, maar nee - de tekenbare paden zijn eenvoudig en niet te vergelijken.
Nadat ik de PS4-versie heb gespeeld, kan ik niet anders dan de kwaliteit van de poort opmerken. Ze is zeer waardig. De interface en het beheer werden aangepast aan de "vijf" - de ontwikkelaars vergaten niet eens om de knop voor snel opslaan vast te zetten, die ik zo miste in veel andere vergelijkbare titels. Door op twee knoppen te drukken, kunt u onmiddellijk terugkeren naar de vorige opslag - erg handig. De ontwikkelaars waren niet eens te lui om de directe spraak van individuele karakters overeen te laten komen met de verschillende kleuren van het DualShock 4-lichtpaneel - alleen hun eigen studio's bemoeien zich hiermee.
Lees ook: The Last of Us Part II review - De game die mijn hart brak
Het spel is volledig in het Russisch vertaald. Lokalisatie is over het algemeen goed - de spraakstijl van de personages blijft behouden zonder duidelijke afwijkingen. Maar het was niet zonder deurposten: soms kun je typefouten tegenkomen. Bijvoorbeeld wanneer tijdens het spel de optie "stun in prЯzhke" werd gemarkeerd. Ik vroeg me zelfs af wat dat betekende voordat ik me realiseerde wat er met springen werd bedoeld.
vonnis
Hier is een geweldige tactiek die zowel fans van de serie als nieuwkomers zal aanspreken. Misschien wel de beste vertegenwoordiger van het genre dit jaar, Desperados III zou deze zomer heel goed een verrassingshit kunnen worden.