Ik denk dat we moeten toegeven dat je in 2021 videogames niet zomaar kunt omschrijven als 'indie'. Als dit woord eerder enkele algemene kenmerken betekende, is nu zelfs een klein team van ontwikkelaars in staat om beroemde veteranen van de industrie te overtreffen. Het is leuk, maar puur talent en een beetje vindingrijkheid kunnen de wereld games geven die zelfs niet onderdoen voor blockbusters van toonaangevende uitgevers. Daarom het verhaal Kena: Brug der Geesten zo interessant: het is een project van een kleine studio in Los Angeles met 15 mensen, maar met behulp van sterke marketing is het uitgegroeid tot een van de meest iconische releases van de herfst.
Ik kan nog wel even doorgaan over hoe nieuwkomers in de sector een exclusieve deal tekenden Sony en overtrof al onze verwachtingen, maar dat doe ik niet - je kunt dit allemaal op internet vinden. Ik zal het alleen hebben over de game zelf, die mij vanaf de allereerste trailer interesseerde.
Kena: Bridge of Spirits vertelt het verhaal van Kena, een jonge mentorgeest die de doden helpt de wereld van de levenden te verlaten en naar de wereld van de geesten te gaan. Tijdens haar avontuur ontmoet ze een schurk die alle levende wezens wil vernietigen en schattige kleine helpers die haar helpen met puzzels en vijanden.
Lees ook: Pikmin 3 Deluxe Review – Sappig Avontuur
Ik zou de nieuwigheid omschrijven als een actie-avontuur met puzzelelementen. Bij het maken ervan waren de ontwikkelaars duidelijk geïnspireerd door series als Pikmin en The Legend of Zelda. Bij de eerste wordt "Kenu" vergezeld door schattige assistenten die helpen bij het oplossen van puzzels en het beschadigen van monsters tijdens gevechten. Met de tweede - een grote pittoreske wereld met interessante inwoners en veel geheimen.
Net als veel andere games op het nog steeds zeer frisse platform, maakt Kena: Bridge of Spirits een sterke indruk dankzij de graphics. Een helder, verzadigd beeld, prachtige animaties en screensavers, die journalisten opnieuw, voor de honderdste keer, vergelijken met cartoons van Pixar - dit alles vertelt ons dat dit geen goedkoop project is. En als de prijs ervoor slechts $ 39.99 is, denk je meteen dat het cool is. En dat is leuk, maar...
Lees ook: Sonic Colors: Ultimate Review - Je ontkomt niet aan middelmatigheid
Alle geweldige games hebben één ding gemeen: hun ontwikkelaars namen risico's. Ze kozen bewust een pad dat veel van hun potentiële publiek zou kunnen afschrikken. Maar Kena: Bridge of Spirits is, ondanks al zijn positieve kanten, zo onschuldig als maar kan. Ze heeft geen frisse ideeën, ze neemt geen enkel risico. Dit is een platformgame met actie-elementen en puzzels. Vergelijkingen met andere games worden vanaf de eerste minuten gesuggereerd. Er zijn geen plotwendingen om over te praten. Dit is een schattig en vrolijk speeltje dat iedereen wil plezieren. Het meest aantrekkelijke is niet eens de game zelf, maar de hoe het is gemaakt.
Dit alles zet me aan het denken over de vraag, is het zo interessant om te spelen? Mooi - ja. Zeep is ook zo. Maar als er bijna elke dag een cool nieuw product uitkomt, is het dan de moeite waard om dit te kopen? Hier hangt alles niet af van hoe goed de game is, maar van hoeveel je van deze specifieke mix van genres houdt. Zelf ben ik de grimmige en realistische releases zat en ben altijd blij met een meer cartoonachtige benadering in de geest van Nintendo. Je kunt er zelfs zeker van zijn dat van de "Nintendo-achtige" releases Kena: Bridge of Spirits een van de beste is. Beter dan Nickelodeon All-Star Brawl in ieder geval. Maar hoe gelikt het ook is, het helpt niet om relevant te blijven.
Misschien ben ik te kritisch en is mijn gedachtegang te abstract. Wat is uiteindelijk het verschil, een uniek spelidee of niet? Het belangrijkste is, zoals de grote Iwata zei, plezier hebben. Dus, is het leuk? Blijkbaar! Op sommige momenten kwam ik in de verleiding om terug te keren, en op sommige momenten overviel me luiheid, en ik wilde niet eens denken aan een nieuwe strijd met boze geesten. De strijd is hier primitief: lichte aanval, zware aanval, tegenaanval op het juiste moment. Geesten helpen ook als je ze "oplaadt". Zo'n vechtsysteem is normaal, maar voor de tiende keer wilde ik niemand met mijn stok verslaan. Vijanden begonnen me niets meer te lijken dan een obstakel dat mijn vooruitgang vertraagt. Welke andere functie kunnen vijanden echter vervullen in een videogame?
"Ken" heeft alle elementen van een modern spel. Systeem upgraden? Hier, en zelfs in haar Far Cry 6 nee! Een open kaart met de mogelijkheid om er vrij op te bewegen? Ook hier. Kleine geesten aanpassen die kunnen worden aangekleed in verschillende schattige hoeden? Zelfs dat is er. En er is een fotomodus - wie zou gratis adverteren op sociale netwerken weigeren?
Lees ook: Ratchet & Clank: Rift Apart Review - Gewoon ruimte!
Kena: Bridge of Spirits is onschuldig en zal je zeker herinneren aan de glorieuze avonden doorgebracht met Spyro of The Wind Waker. Ik weet niet eens wat me het meest beviel - een nieuwe game spelen of beseffen dat nu zelfs een kleine studio zoiets als dit kan uitbrengen. Nu grote uitgevers steeds minder risico's nemen en hun releases steeds meer vergiftigen met microtransacties, wil je geloven dat indies niet in de steek zullen worden gelaten. Het belangrijkste is dat ze zelf een beetje moediger moeten zijn.
vonnis
Kena: Brug der Geesten ongelooflijk mooi, en de gameplay is een mix van beproefde mechanica. Met een glimlach op haar gezicht en een uiterst vriendelijke houding ten opzichte van de wereld, hoopt Kena een nieuwe gamester te worden, maar om op de een of andere manier herinnerd te worden, moet je opvallen. En dit is het probleem met nieuwe producten - ze haalden overal het beste vandaan, maar vergaten iets van zichzelf toe te voegen.