"The Witcher" is nu een wereldwijde franchise met een snel groeiend leger fans. Sommigen associëren Geralt met de boeken van Andrzej Sapkowski, sommigen met de trilogie van videogames van CD Projekt RED, en sommigen nu met de nieuwe serie van Netflix. En als je jezelf tot de echte fans van deze serie rekent, dan weet je waarschijnlijk alles van "Blood Feud". Zo niet, dan repareer ik het graag.
Ik beken, tot de recente release op Nintendo Switch Ik wist bijna niets over Blood Feud. De pc-release had mijn interesse niet en de PS4- of Xbox One-versie voelde een beetje onhandig aan op een groot tv-scherm. Maar toen er nieuws kwam over een aanstaande Switch-release, werd het interessant omdat alles erop wees dat het het perfecte platform was voor een traditionele isometrische game zonder zware graphics. Als ik de derde heb aanbevolen "De hekser" alleen degenen die bereid zijn het visuele bereik op te offeren omwille van een interessant verhaal, dan in het geval van Thronebreaker: The Witcher Tales compromissen waren niet nodig.
De release van "Blood Enmity" in het algemeen zorgde onmiddellijk voor interesse in deze RPG. In veel opzichten, want nu hebben mensen ver van pc-gaming er aandacht aan besteed. En onmiddellijk begonnen de vragen te worden gehoord: "Wat is dit?" En de waarheid is dat de screenshots niet echt duidelijk maken wat voor soort beest het is. Maar in feite is alles eenvoudig: dit is een klassieke RPG met dialogen, plotoplossingen en een kaartspel "schroef" - dezelfde waar je jezelf in zou kunnen snijden in hetzelfde derde deel "De hekser" en aparte "Screw: The Witcher. Kaartspel "- herinner je je deze nog? Met andere woorden, het is een Single-player Screw-verhaalmodus - voor degenen die, zoals ik, niet zo dol zijn op online gokgevechten.
Lees ook: Reis naar de Savage Planet review - Ruimtesatire van de makers van Far Cry
Een schroef, maar niet die
Het idee is gaaf. Ik beschouw mezelf als een grote fan van "dezelfde" Gwynt, wat nogal vreemd is - ik ben meestal nooit geïnteresseerd in kaarten in videogames. Maar de schroef combineerde strategie, beknoptheid en opwinding die ik nergens anders ben tegengekomen. Dus ja, het was interessant om te zien hoe de geëvolueerde versie van Gwynt eruit zou zien. En dus in 2018, parallel met "Screw: The Witcher. Kaartspel" werd geboren "Blood Feud: The Witcher. Verhalen". Eindelijk een echte reden om terug te keren naar de wereld van Gvint!
Ik zal meteen zeggen: ik dacht dat ik alle basisprincipes van het spel vrij snel zou onthouden - ik heb tenslotte zelfs een echt huisdeck. Maar hier stond me een verrassing te wachten: als je zojuist de eerder genoemde port hebt gespeeld, zal het je absoluut niet helpen wennen aan "bloedwraak". Omdat de schroef hier... weinig lijkt op dat spel.
Sommige regels zijn hetzelfde gebleven: we kiezen nog steeds de rij waarop we de kaarten leggen (nu nog maar twee rijen), en we proberen nog steeds meer punten te scoren in twee rondes. Maar de hele strategie die werkte in "Wild Hunt" verdampte ergens. Alles is zo anders dat het voelt alsof deze game is gemaakt door een andere ontwikkelaar zonder licentie!
Anders betekent echter niet slecht. Als je de originele versie begrijpt, leer je nog steeds veel sneller, en veel van de "hooks" waar spelers in werden misleid, zijn nergens heen gegaan. Net als Geralt in "Wild Hunt", verzamelen we zeldzame kaarten met de afbeelding van de helden van het spel. Net als voorheen bouwen we ons ideale kaartspel en proberen we een paar zetten vooruit te denken. Maar als "dezelfde schroef" mij minder snel en meer ... duidelijk leek, dan lijkt deze versie ronduit overladen met details.
Soms lijkt het alsof de kaarten een eigen leven leiden en reageren op elke beweging van de speler. "Waarom is deze kaart sterker geworden?", "Waarom is mijn hele team in brand gestoken?" - dergelijke vragen zijn onvermijdelijk voor iedereen die zijn vaardigheden in Gwent: The Witcher Card Game nog niet heeft aangescherpt. En alles wat ik kan adviseren is om te blijven spelen en te leren van je fouten. Geleidelijk aan valt alles op zijn plaats en begin je echt te begrijpen hoe alles werkt.
Er zijn andere, minder controversiële wijzigingen: vergeleken met de originele versie zien de kaarten in "Blood Feud" er onvergelijkbaar uit. Een heel leger van artiesten en animators werkte om ervoor te zorgen dat elke kaart memorabel was en zijn eigen karakter had. De kunst hier is echt geweldig, vooral zeldzame kaarten en heldenkaarten, die niet alleen geanimeerd zijn, maar ook vergezeld gaan van geluidseffecten.
Opgemerkt moet worden dat er naast de traditionele gevechten, die maximaal drie ronden duren, veel puzzelgevechten zijn in "Feud". Sommige duren maar één ronde en stellen de speler in de regel voor een moeilijkere taak dan simpelweg "de tegenstander verslaan". Soms moet je een specifieke kaart verslaan, soms moet je het team van een hele tegenstander in één beurt wegvagen. De puzzels vereisen een zeer goed begrip van de regels van de schroef en kunnen een echte uitdaging zijn.
Lees ook: Dr Kawashima's Brain Training voor Nintendo Switch Review - Wat een spel, ga wiskunde leren!
Waar is Geralt?
Ondanks de vermelding van de "Witcher" in de titel, is het middelpunt van het verhaal helemaal niet Geralt, maar koningin Lyria en Rivia Meva. Meva is een onverzettelijke vrouw die het respect geniet van haar ondergeschikten. De plot speelt zich af vóór de eerste videogame "The Witcher", maar tegelijkertijd met enkele gebeurtenissen uit de boeken.
Ondanks het feit dat er geen "Blood Feud" zou zijn zonder het kaartspel, gaat het hier niet om de gevechten, maar om het verhaal. Eén blik op de wereldkaart is voldoende om te begrijpen dat dit geen luie spin-off is, waarop het perceel op het laatste moment werd geplant. Nee, alles bevestigt hier wat we al weten: de studio-cd Projekt RED werkt nooit op halve capaciteit. Terwijl veel andere gerespecteerde leden van de industrie (ik kijk naar jou, Activision Blizzard) hun normen onverbiddelijk zien dalen, heeft de Poolse studio het doel.
Dit geldt voor alle aspecten van de presentatie. Ik had bijvoorbeeld niet een volledige voice-over van elke regel verwacht, maar hij is er wel, en hij wordt op het hoogste niveau gedaan! Op dezelfde manier zijn de muziek en het ontwerp in het algemeen ook aangenaam. "Blood Feud" ziet er geweldig uit op het Switch-scherm (hoewel aan Lite tekst en UI-elementen kunnen klein lijken) en werkt zonder klachten. Ik merkte geen remmen of "soap", die "Wild Hunt" niet kon vermijden. Het beeld is heel duidelijk en sappig. Het enige wat enigszins tegenviel was het ontbreken van touchscreen ondersteuning. Het lijkt erop dat het geschikt zou zijn in een kaartspel. Ik heb echter geen klachten over het beheer - alles is heel logisch.
Lees ook: Soccer, Tactics & Glory Review - Een waardige (en erg dure) concurrent van Football Manager?
Men kan stellen dat Seagull niet zo'n interessant personage is als Geralt. Als een klassieke strenge maar rechtvaardige monarch presenteert ze een positief karakter zonder duidelijke gebreken. Het wordt interessanter als we beslissingen voor haar gaan nemen. Er was ons een RPG beloofd, en we kregen een RPG: de gecompliceerde politieke situatie op het continent dwingt Mew tot het nemen van moeilijke beslissingen, die de game "het minste van twee kwaden" noemt. En niet alle beslissingen zijn zo eenvoudig als "al dan niet helpen om de elven te helpen die door de stadsmensen worden gelyncht". Soms moet je bijvoorbeeld een manier kiezen om de schuldigen te straffen, en je beslissing heeft invloed op de verdere ontwikkeling van het complot, evenals op de toestand van je troepen. Te wreed (of juist barmhartig) gedrag kan de soldaat van streek maken, die op zijn beurt zal reageren tijdens het kaartgevecht.
"Blood Feud" heeft veel van dat soort nuances die je niet verwacht van "bescheiden" spin-offs. Laat me je eraan herinneren dat al deze diversiteit voor Nintendo-normen voor een belachelijke prijs wordt verkocht. Wij vergelijken alleen met Voetbal, tactiek en glorie, waarvoor de uitgever meer dan het dubbele betaalde! Het democratische prijskaartje, vooral in de eShop, bekend om zijn ontoereikende prijzen, is een andere verdienste van CD Projekt.
vonnis
"Bloedvete: The Witcher. Stories" is een heel leuk cadeau voor alle Nintendo Switch-bezitters. Voor belachelijk geld volgens de normen van Nintendo krijgen we een volwaardige RPG met een interessant plot en een niet-triviaal vechtsysteem. Nu, na de release van de serie, is het een goed moment om weer in Sapkovsky's wereld te duiken en zijn gebeurtenissen vanuit een nieuw perspectief te bekijken.