Fans van videogames zijn zeer hardnekkige mensen. Als ze iets willen, laten ze het je weten. En geloof het of niet, de Mario Party-serie heeft veel fans. In de regel zijn dit mensen die zijn opgegroeid in de dagen van de Nintendo 64 en voor wie niets meer bekend is dan de onhandige polygonen van het 64-bit-tijdperk. Om deze reden willen we nog steeds teruggaan naar de eerlijk gezegd verouderde Mario Kart 64 en met veel plezier terugdenken aan de originele Mario Party. Zelfs als ze eng waren, hadden ze die magie die tientallen sequels niet konden overbrengen. En nu is eindelijk gebeurd waar iedereen om heeft gevraagd: de facto een remake van die eerste games door Hudson Soft. Maar wat is er gebeurd?
Iedereen heeft zijn favoriete Mario Party-game - en niet zijn favoriet. Fans van deze ogenschijnlijk zeer casual serie zijn eigenlijk verrassend agressief, en ze zijn te begrijpen: elke nieuwe aflevering moet hen (om de een of andere reden) meenemen naar hun kindertijd, toen alles beter en duidelijker was. Maar NDcube (meesters van het genre, die ons bijvoorbeeld een mooie Clubhuisspellen: 51 wereldwijde klassiekers), waarbij elk nieuw onderdeel een kans is om het maximale uit de console te persen en al zijn eigenschappen te laten zien. Mario Party 8 maakte gebruik van bewegingsbesturing en Mario Party 10 (waar niet iedereen voor niets van hield) maakte het mogelijk om het meeste uit de gamepad te halen met het scherm. Maar die gimmicks waren lang geleden al genoeg van veel mensen - mensen vroegen om terug te gaan naar de oorsprong, en dat is precies wat er gebeurde met de release van Mario Party Superstars. Geen experimenten meer.
Of je zo'n zet leuk vindt of niet, iedereen beslist voor zichzelf. Ik hou er niet zo van om in de geschiedenis te duiken, maar in dit geval heeft de democratie gewonnen. Nintendo deed precies wat iedereen ervan vroeg: twintig jaar terugspoelen en alles terugbrengen naar hoe het was, en ondertussen tientallen veranderingen ongedaan maken die de afgelopen jaren zijn gebeurd. En als de oldtimers tevreden zijn, zullen relatief nieuwe spelers verrast worden. Geen unieke dobbelstenen meer voor elk personage of ondersteunende helden. De meeste mechanica die de essentie van het spel bemoeilijkten, zijn verdwenen. In alle opzichten is Mario Party Superstars een stap achteruit. Maar wat regressie voor sommigen is, is voor anderen het langverwachte nirvana.
Lees ook: Metroid Dread Review - Nintendo's volwassen kant
Als een persoon die erin slaagde om van de laatste delen te houden, zelfs met het element "machines" (dit toegeven in het gezelschap van Old Believers is levensgevaarlijk), stond ik sceptisch tegenover het idee van een remake van de eerste drie delen , maar dat betekent niet dat ik niet geïnteresseerd was. En echt, waarom zouden we geen klassieke boards in de wereld van HD brengen?
Mario Party Superstars biedt een keuze uit vijf originele boards uit de eerste drie delen. Elk van hen is bijna onherkenbaar dankzij de grafische upgrade, en ze zijn zeer aangenaam om naar te kijken. Ik prijs de Switch zelden om zijn graphics, maar als het op dit soort exclusieve dingen aankomt, weten de grote H-studio's altijd indruk te maken. En in die zin is de nieuwigheid een van de mooiste releases op het platform, met heldere en verzadigde kleuren en veel kleine details.
Lees ook: Mario Golf: Super Rush Review - Mushroom Kingdom Golf
Wat betreft de gameplay, deze is zo eenvoudig en beknopt mogelijk. De ontwikkelaars hebben ofwel alle impopulaire innovaties van de afgelopen jaren verwijderd of uitgeschakeld. Houd je niet van de bonussterren na het spel? Zet ze uit. Wil je de tijd van het spel beperken, zodat een sessie je geen anderhalf uur kost? Stel het vereiste aantal zetten in. Je kunt zelfs alleen minigames uit het N64- of GameCube-tijdperk selecteren of ze op type filteren. Gezien hoe zelden Nintendo ons iets zelf laat aanpassen, kan deze verscheidenheid aan aanpassingen niet anders dan verheugend zijn.
Als je helemaal niet weet wat Mario Party is, is het heel simpel: alle vier de spelers (als er minder van jullie zijn, dan speelt de AI) hebben precies één doel: zoveel mogelijk sterren krijgen. De sterren zijn op verschillende plaatsen op het bord verborgen en zodra iemand bij een van hen komt, gaat de ster naar een andere plaats. Na elke beurt nemen spelers deel aan minigames waarmee ze munten kunnen winnen, die op hun beurt kunnen worden besteed aan eventuele bonussen. Sommige helpen u en andere schaden anderen. Mario Party wordt niet voor niets "de ultieme vriendschapstest" genoemd.
Zoals ik al zei, werd alles gemakkelijker. Als in Super Mario Party elk personage (er zijn er hier maar tien, inclusief Birdo, die na het negende deel voor altijd leek te verdwijnen) unieke dobbelstenen had, dan staat iedereen in Mario Party Superstars op gelijke voet.
Het bord is belangrijk, maar niet zo belangrijk als de minigames. Deze keer probeerden de ontwikkelaars alle populairste games van de afgelopen 20 jaar terug te brengen en zo'n verzameling van de beste hits samen te stellen. Dit is niet hun eerste dergelijke poging - ooit werd Mario Party: The Top 3 op 100DS uitgebracht met een soortgelijk idee.
Elk heeft zijn eigen leiders, maar over het algemeen zijn er hier echt goede minigames. Nou bijna. Sommige insluitsels roepen vragen op. Ik was bijvoorbeeld helemaal niet blij met de terugkeer van de minigames waarbij je zo hard mogelijk aan de analoge stick moet draaien om te winnen. In de dagen van N64 vernietigden dergelijke tests niet alleen gamepads, maar ook handen (wie zich die controllers herinnert, begrijpt alles). Nu gamepads nog kwetsbaarder zijn geworden en meer gaan driften, veroorzaken dergelijke games een ernstige angst dat niet alleen vriendschap, maar ook technologie Mario Party niet zal overleven.
Lees ook: Kena: Bridge of Spirits Review - Een geweldige game uit een kleine studio
Ondanks zijn retro-essentie, is er iets dat Mario Party Superstars beter doet dan al zijn tegenhangers. Het is een online multiplayer-spel. Vroeger was het helemaal niet mogelijk, of bijna niet gelukt, maar nu? Alles is uitstekend. Tegenstanders zijn gemakkelijk en snel te vinden, en als de speler om wat voor reden dan ook stopt, wordt hij voor een tijdje vervangen door AI. In het verleden was de verdwijning van een speler ten dode opgeschreven voor alle anderen!
Mario Party Superstars heeft veel te prijzen. De beelden zijn prachtig, de muziek, de personages bepalen allemaal de sfeer voor de vakantie. En dankzij volledige lokalisatie is het echt voor iedereen toegankelijk. Maar als de vorige delen iedereen probeerden te plezieren, zullen nu veteranen het gelukkigst zijn. Vele anderen zullen zich terecht afvragen waar de vele elementen die eerder verliefd op hem werden, zijn gebleven.
vonnis
Mario Party-supersterren is een cadeau voor wie de eerste delen van de cultreeks mist. Het probleem is dat in de post-Sovjet-ruimte slechts een paar mensen de N64 live hebben gezien, dus niemand heeft nostalgie als zodanig. Maar toch is dit een geweldige verzameling minigames voor het hele bedrijf, met uitstekende graphics, toegankelijke gameplay en volledige lokalisatie.
Waar te kopen
- MOYO
- rozetka