Twee jaar geleden wachtten we met veel enthousiasme op de release Spider-man van Marvel, en exclusief PlayStation 4 stelde ons niet teleur. Nu is de voortzetting ervan een soort venster op een nieuwe generatie geworden. Ondanks dat het technisch gezien wel zo is Marvel's Spider-Man: Miles Morales werd ook uitgebracht op PS4, de versie voor PS5, die we vandaag beoordelen, geeft de indruk van een echte "next-gen".
Gesprekken over waar Marvel's Spider-Man: Miles Morales over gaat sinds de allereerste trailer. De verwarring ontstond omdat velen simpelweg niet begrepen of de nieuwigheid een volwaardig vervolg was op de eerste Spider-Man, of dat het niet meer was dan een opgeblazen DLC met een groot marketingbudget. Insomniac Games zelf vergeleek zijn geesteskind echter heel correct met Uncharted verloren erfenis. Dit is een volledig nieuwe game die deels oude middelen gebruikt en waarvan de duur ongeveer de helft van de lengte van het hoofdgedeelte zal zijn.
Hoe dan ook, ik zou niet neerkijken op Marvel's Spider-Man: Miles Morales. Ik ben het stadium waarin ik videogames beoordeelde op hun lengte al lang ontgroeid. Nu betaal ik niet zozeer voor de inhoud, maar voor de ervaring (sorry voor mijn vreemde taal). In plaats van de ervaring zo lang mogelijk uit te slepen, wil ik dat het spel je vanaf de eerste seconden boeit en nooit opgeeft. "Miles Morales" doet dit meer dan genoeg.
Lees ook: Opnieuw bekijken Sony PlayStation 5 – 4K-gaming en een revolutionaire controller
Dus, Marvel's Spider-Man: Miles Morales vertelt over de hoofdpersoon met dezelfde naam, Miles Morales, die we in het origineel hebben ontmoet. Miles is de "tweede Spider-Man" die ernaar streeft Peter Parker op alle mogelijke manieren te imiteren. Maar als hij in het eerste deel eerder een waarnemer was, zit hij nu in de eerste rollen. Dit, ik weet het, velen hielden niet van, de iconische Peter Parker in de studio bleek tenslotte een geweldig personage te zijn. Zelf wilde ik niet echt afscheid van hem nemen. Hoe het ook zij, Insomniac Games nam een gedurfde stap, waarvan ik denk dat het zijn vruchten afwerpt.
Miles is een geweldig personage. Veelzijdig, interessant en aangenaam. Het is moeilijk om fouten bij hem te vinden. In het begin was het vreemd om als een "andere" spin te spelen, maar al snel verdween dat gevoel.
Net als het origineel vertelt Spider-Man: Miles Morales een verhaal over helden en schurken. Daar is het onmogelijk om de plot enigszins origineel te noemen. Ja, de karakterisering van Miles gebeurt op het hoogste niveau. Zijn familie, zijn vrienden en zijn karakter kwamen er levend en echt uit, helemaal geen karikaturen. Dit zal natuurlijk vooral worden gewaardeerd door Puerto Ricanen en zwarte inwoners van de Verenigde Staten, voor wie een dergelijke vertegenwoordiging erg belangrijk is, maar ik zou niet zeggen dat wij, mensen die verre van dit alles, geleden hebben in het proces van het behagen van minderheden. Helemaal niet. Een goed karakter is een goed karakter. Op een fundamenteel niveau kan absoluut iedereen Miles en zijn zorgen begrijpen.
Ik noemde al het niet zo frisse plot. Ja het is waar. Hoe graag ik ook de lof wil zingen van een van mijn favoriete studio's, Insomniac Games, waarvan ik uitkijk naar Ratchet & Clank: Rift Apart, ik kan het verhalende element gewoon niet hoog waarderen. In het algemeen is het kort te omschrijven: alweer een superheld. Een andere confrontatie tussen goed en kwaad, en in dit geval het kwaad, is een ongedefinieerd personage met goede motieven, maar problematische logica. We hebben dit allemaal al honderd keer gezien. Wat is er, ongeveer hetzelfde was in het vorige deel!
Lees ook: Review van Yakuza: Like a Dragon - Reïncarnatie van de legendarische serie
Mijn andere klacht heeft te maken met het vreemde feit dat het soms gemakkelijk is om te vergeten dat Spider-Man: Miles Morales eigenlijk Marvel is. Dit geldt in de eerste plaats voor de "gaststerren": zelfs ik, een persoon die verre van strips is, zou alleen maar blij zijn om de iconische schurken van de wereld van "Spider-Man" te zien, maar in plaats daarvan heeft de nieuwigheid er in wezen twee: er is Neushoorn en Tinkerer. Van dat laatste wist ik vroeger helemaal niets en dacht dat het in de studio was uitgevonden. Ik had bijna gelijk: zo'n personage bestond al, maar in een heel andere vorm. Als hij zich in het spel voordoet als een jong meisje, dan is het in de klassieke strips een oude grootvader die wapens voor de vijanden maakte.
En dat is alles? Dit is heel weinig. Je hebt een licentie, gebruik die! Maar je gaat niets doen.
In al het andere hebben we in wezen hetzelfde spel. De stad bleef hetzelfde New York, hoewel de 'hoofdpersoon' de wijk Harlem werd, waar Miles' familie woont. De gebruikte middelen zijn in wezen hetzelfde, maar deze keer is de stad bedekt met sneeuw en vieren de mensen Kerstmis. Een slimme zet om een oude locatie een compleet nieuw gevoel te geven: in de winter is het moeilijker om dezelfde straten echt te herkennen. Morales is ook als dezelfde spin, maar niet hetzelfde: hij heeft veel nieuwe vaardigheden, waarvan de meest interessante onzichtbaarheid is, wat erg handig is tijdens stealth.
Over het algemeen lijkt Miles niet erg op Peter in de manier van vechten, hoewel de besturing en de meeste vaardigheden hetzelfde zijn. In plaats van alles te veranderen, besloot de studio om te verbeteren wat al werkte. Ik kan ze begrijpen: het origineel was zo dicht bij een perfect stripboekspel als het maar kon krijgen. Hoewel ik deze zomer terugkwam en platina kreeg op Spider-Man, was ik nog steeds verrast door hoeveel aangenaam was om het Spider-Man-masker opnieuw te proberen. Ik kan niet genoeg zeggen over de gameplay: zelfs ik, iemand die geen haast had om terug te gaan naar New York, raakte vrij snel weer verslaafd.
Lees ook: Watch Dogs: Legion Review - Een serieuze grap
Toegegeven, deze keer kreeg ik extra plezier van het spel dankzij nieuwe kansen PlayStation 5. De nieuwigheid kan wel of niet revolutionair worden genoemd (als de versie voor PS4 al is uitgebracht), maar maakt nog steeds gebruik van alle mogelijkheden van de nieuwe hardware. Dit heeft in de eerste plaats te maken met de ongelooflijk snelle laadtijd: in principe begint de game in tien seconden helemaal opnieuw. Spaargelden worden direct geladen en je hebt geen grappige screensavers nodig om snel door de stad te teleporteren zoals voorheen. Sony lange tijd geadverteerd voor dergelijke mogelijkheden, maar als je persoonlijk ziet hoe snel alles werkt, is het verbazingwekkend.
Even belangrijk is het gebruik van controllerfuncties Dualense. Daarin wordt niet alleen elke slag gegeven, maar ook elke eikel op het web. De kippen van de controller brengen het gevoel over van elke release van het web, en zelfs als het niet veel verandert, maakte het het vliegen door New York nog leuker dankzij het.
Nou, je mag de beruchte ray tracing niet vergeten. Toegegeven, om het te hebben, moet je de modus verlaten met 60 fps - een opoffering die niet iedereen zal maken. Ik heb het geprobeerd en kan bevestigen dat het spel er geweldig uitziet. Over het algemeen is Spider-Man: Miles Morales, ondanks dezelfde engine en in wezen activa, erg goed. Dit geldt vooral voor de screensavers: het gezicht van elk personage is ongelooflijk gedetailleerd, met overtuigende emoties. Om de een of andere reden had ik zulke hoogwaardige screensavers niet verwacht van "Spider-Man". Als de plot maar overeenkwam met de graphics! Maar in dit plan The Last Of Us Deel II overdrijf het niet.
De game is getest op een console PlayStation 5
vonnis
Marvel's Spider-Man: Miles Morales is een kort spel dat in 12 uur kan worden voltooid. Maar dat is niet belangrijk. Het belangrijkste is dat het een geweldige voortzetting bleek te zijn van het uitstekende origineel van 2018. Heel mooi, modern in alle opzichten en heel spannend, het werd de eerste echte hit van de PS5. Maar van een volwaardig vervolg verwachten we meer innovaties en het maximale aantal bekende schurken. En geen neushoorn!