Toen ik nadacht over hoe ik deze recensie moest noemen, liep ik door een heleboel titels in mijn hoofd. Meesterwerk? Ideaal? Perfectie? De woorden zijn luid en in het algemeen ongepast omdat perfectie een onbereikbaar ideaal is. In feite onthoud je dit alleen als je gaat zitten om te schrijven en een wanhopige zoektocht begint naar objectiviteit die ergens is verdwenen. Want welke objectiviteit is er als we terugkeren naar? Super Mario 3D Wereld - waarschijnlijk mijn meest favoriete platformgame.
Maar om te beginnen - de achtergrond. Super Mario 3D World is helemaal geen nieuwe game, die oorspronkelijk in 2013 werd uitgebracht op de iconische maar tragisch ondergewaardeerde Wii U-console. Vandaag kijken we naar de poort op Nintendo Switch, die niet alleen verbeteringen in het technische gedeelte omvat, maar ook een volledig nieuwe afzonderlijke modus genaamd Bowser's Fury. Laten we gaan!
In de wereld van Nintendo zal er altijd een verhit debat zijn over wat de perfecte game is. Er zijn veel kanshebbers: een van de unieke vertegenwoordigers van de The Legend of Zelda-serie, iets van Metroid of iets recenters Donkey Kong Country: Tropical Freeze. Welnu, waar zouden we heen gaan zonder Super Mario - de hoofdrolspeler, zonder wie er geen meesterwerken zouden zijn als Super Mario 64, Super Mario Galaxy of Odyssee. Elk van deze games veranderde het hele genre een beetje en maakte een blijvende indruk op zowel spelers als ontwikkelaars.
Ondanks het feit dat Super Mario 3D World ooit negens en tienen verdiende van critici, is het om de een of andere reden niet opgenomen in de lijsten met de beste. Het wordt met ongepaste minachting behandeld - misschien wel de console waarop het werd uitgebracht. En hier kom ik op het podium - een persoon die niet bang is om te verklaren dat deze titel de beste vertegenwoordiger van de serie en de benchmark van de platformgame is, waarnaar de ontwikkelaars streven sinds het allereerste acht-bits deel op de Famicom, zo vertrouwd op de post-Sovjet-ruimte aan de eigenaren van de verbrande "Dandy".
Lees ook: Super Mario 3D All-Stars Review - Mario gebeurt niet veel
Waarom denk ik dat? Super Mario 3D World is over het algemeen een verzameling van de beste hits. Het bevat alles wat we leuk vonden aan de vorige delen, terwijl overtollig "vet" wordt verwijderd. De wereldkaart - of "hub" - ziet eruit als iets uit tweedimensionale delen, maar je kunt er vrij omheen bewegen (de hub in Sackboy: een groot avontuur). De game zelf is opgedeeld in verschillende werelden waarin je levels, minigames, bazen, enz. kunt vinden. Maar de essentie is uiterst eenvoudig: vanaf het niveau bij punt A moeten we naar punt B gaan, dat wil zeggen naar de vlag. Net als in tweedimensionale spellen. Op dezelfde manier is er een timer die de tijd aftelt tot de game-over.
Over het algemeen zijn er veel leningen in 2D. Zelfs de camera is vast, waardoor het lijkt alsof dit helemaal geen XNUMXD-game is. Het was echter dit formaat dat de ontwikkelaars in staat stelde om met werkelijk ongelooflijke uitdagingen te komen, keer op keer met perspectief te spelen en steeds meer gekke uitdagingen te bedenken. Maar niet één keer hebben ze de grens overschreden door het spel te moeilijk, ontoegankelijk of, god verhoede, saai te maken.
Misschien wel de beste lening van tweedimensionale games is de coöperatieve modus. Je kunt met één, twee of zelfs drie vrienden spelen, en alle niveaus zijn ontworpen om iedereen tegemoet te komen. Ik raad je echter aan om je te beperken tot één medewerker, want als een heel gezelschap speelt, wordt het moeilijker om serieus te nemen wat er gebeurt en ontstaat er chaos op het scherm. Trouwens, online multiplayer verscheen voor de eerste keer, maar ik heb het spel getest zelfs voordat het officieel werd uitgebracht, en ik kon niemand vinden. Ik hoop dat online beter zal werken dan in Super Mario Maker 2.
Hoewel ik lyrisch was over Super Mario Odyssey, beschouw ik Super Mario 3D World als de beste vertegenwoordiger van de serie. Dit is waar de ontwikkelaars de oude formule hebben geperfectioneerd en ons hebben gegeven wat alleen de beste platformgame in de geschiedenis kan worden genoemd. U hebt echter het recht om het niet met mij eens te zijn.
Lees ook: Sackboy: A Big Adventure Review - Het perfecte gezelschapsspel
Aangezien we naar de haven kijken, is het de moeite waard om te praten over wat er is veranderd. Ik zeg meteen: bijna niets. Als iemand me echter had verteld dat Super Mario 3D World morgen zou uitkomen en het een gloednieuw spel was, had ik het geloofd, want visueel ziet het er niet slechter uit dan de tegenhangers die de afgelopen jaren op het platform zijn uitgebracht. En probeer me te vertellen dat ik overdrijf!
Op de Switch nam de resolutie iets toe (van 720p naar 1080p), maar de framesnelheid bleef hetzelfde - 60 fps. In draagbare modus, zoals gewoonlijk, overschrijdt het de 720p niet, maar meer is niet nodig. Andere veranderingen zijn onder meer bewegingssnelheid, onverwacht. Nu loopt Mario zelfs snel, en rent hij nog sneller. Een kleinigheid, maar het voegt dynamiek toe. Anders is het praktisch hetzelfde spel zonder enige wijzigingen. Alleen de toeters en bellen van de Wii U moesten worden verwijderd - waar vroeger het touchscreen werd gebruikt, wordt de gyroscoop van de controller gebruikt. Er was ook een gebruik voor zeehonden - als ze eerder speciaal voor het sociale netwerk Miiverse (RIP) waren gemaakt, kunnen ze nu op het niveau worden gebeeldhouwd in de fotomodus. En ja, er is een fotomodus! Ongeveer hetzelfde als in Super Mario Odyssey, maar dan met zeehonden.
En hier zouden we een einde aan kunnen maken, ware het niet voor Bowser's Fury - in feite de belangrijkste reden waarom zelfs degenen die de originele 100% hebben voltooid, de poort willen kopen. Dit is een volledig nieuwe modus die apart bestaat. En het is helemaal geen modus, maar een apart spel.
Als iemand die sceptisch staat tegenover Wii U-poorten voor de volledige prijs, keek ik ook wantrouwend naar Bowser's Fury, dat niet veel meer leek dan een opgeblazen add-on van de zijkant. Maar het bleek dat Bowser's Fury een volwaardige, zij het korte, game is, een soort remix van 3D World- en Odyssey-elementen. In wezen is het als een kruising tussen deze twee titels, omdat het nog steeds het besturingsschema van het hoofdspel gebruikt, maar met volledige bewegingsvrijheid (en camerabesturing).
De structuur van Bowser's Fury is compleet anders: Mario bevindt zich in een nieuwe "kattenwereld" en komt zijn oude vijand Bowser Jr. tegen, die zonder vader achterbleef - in feite werd Bowser zelf een beetje gek en veranderde in de gelijkenis van Godzilla. Zo'n enge versie van hem hebben we blijkbaar nog niet gezien - ook al weet ik zeker dat hij me niets zal doen, het gevoel van angst blijft, dankzij de ontwerpers. Geholpen door de verbluffende muziek op de achtergrond en het ongeëvenaarde visuele bereik, kan ik zonder twijfel zeggen dat deze kleine add-on de hardware van de Switch bespot zoals geen ander Nintendo-spel heeft bespot — nou ja, afgezien van Hyrule Warriors: Tijdperk van Calamiteit. Het effect van regen, de weerspiegeling in het water, de enorme schaal, de naadloosheid van de wereld - het is echt indrukwekkend. Ik denk dat het geen toeval is dat Bowser's Fury niet lang duurt - de console trekt gewoon niets meer. Hoe dan ook, huidig zijn herziening.
Misschien is de belangrijkste bevestiging van mijn woorden de compleet andere werking van het spel in draagbare en televisiemodi. Speel je op een tv, dan is de resolutie zelden hoger dan 720p, maar de framerate is 60 fps, zoals het hoort. Maar als je de console uit het dockingstation haalt, zakt de frequentie naar 30! Het onverwachte gebrek aan pariteit is verrassend, het is tenslotte een spel van zijn eigen studio. Maar de Switch kan dat natuurlijk niet meer.
Hoe dan ook, Bowser's Fury ziet er geweldig uit. Maar niet alleen de graphics zijn aangenaam: de gameplay zelf is wederom anders dan de hoofdgame, maar haalt er al het beste uit. Nu hoeft Mario niet meer naar vlaggen te rennen, maar "kotofey" te verzamelen - in feite manen van Odyssey. Een bepaald bedrag activeert koto-beacons (nou ja, alles in het spel verdient een koto-prefix), wat Bowser afschrikt met hun licht.
Lees ook: Review van Paper Mario: The Origami King - RPG zonder RPG-elementen
Bowser's Fury heeft een interessante structuur: van tijd tot tijd wordt Bowser wakker en begint hij onze held aan te vallen, die alleen maar kan wegrennen - je kunt niets doen met zo'n monster. Pas na het verzamelen van voldoende "kotofey" (kotofey?) Kan Mario zelf transformeren in mechagodzilla een gigantische leeuw die zelfs een antagonist kan overweldigen die aanzienlijk in omvang is toegenomen. Het klinkt gek - zoals, en in het algemeen, de meeste games in de serie, maar het speelt - fantastisch. Ik kan moeilijk onder woorden brengen hoe inspirerend het is om terug te keren naar Mario's wereld en weer te genieten van pixel-perfecte levels. De vindingrijkheid van de makers van deze spellen kent echt geen grenzen, en de kwaliteit van Nintendo's werken kan zelfs degenen die zichzelf als perfectionisten beschouwden te schande maken.
Trouwens, Bowser's Fury ondersteunt ook co-op - er kunnen echter niet meer dan twee mensen samen spelen. De tweede bestuurt Bowser Jr., de zoon van de antagonist, die wanhopig zijn gekke vader weer normaal wil maken. Bowser Jr. beweegt zich op een heel andere manier - dankzij zijn clownsauto zweeft hij in de lucht, waardoor hij moeiteloos op plaatsen kan klimmen waar zelfs Mario niet zou struikelen. Omdat hij niet kan sterven, kan hij zowel als tank als als stofzuiger worden gebruikt voor het verzamelen van munten en allerlei nuttige items. Als je niemand hebt om mee te spelen, wordt Bowser bestuurd door de AI en kan de mate van "assistentie" individueel worden aangepast.
En waar is de kritiek, kritiek? En inderdaad, de toon van de publicatie blijkt enthousiast. Nou, wat te doen? De editie bevat twee geweldige games die je gewoon niet wilt vasthouden. Ja, de bouwprijs is nog steeds hoog, hoewel de toevoeging van Bowser's Fury dit de beste poort van de levensduur van de console maakt. Ik denk echter nog steeds dat het apart moet worden uitgebracht, in plaats van degenen die Super Mario 3D World al hebben gespeeld en misschien niet willen terugkeren (hoewel dat wel zou moeten!) dwingen om het spel opnieuw te kopen.
vonnis
Super Mario 3D World + Bowser's Fury is een verzameling die twee uitstekende games bevat. Als je het origineel nog niet op de Wii U hebt gespeeld, is er gewoon geen reden om het nu niet te kopen. En als je hebt gespeeld, heb je een serieuze reden om terug te keren.
