Wanneer het tijd is om over een nieuwe Xeno te pratenblade, Ik weet niet waar ik moet beginnen omdat geen enkele game in de serie een sterke indruk op me heeft gemaakt. Terwijl anderen worden overladen met lof of klagen over tientallen probleemmomenten, probeer ik neutraal te blijven. Het is moeilijk. Realistisch gezien: zo worden moderne recensies niet geschreven. Maar ik nader Xenoblade Kronieken 3 met bijzondere schroom, omdat deze serie mij nooit van zijn grootsheid heeft kunnen overtuigen. Ook in het laatste stuk lukte het niet. Dit maakt echter niet uit.
Heb je ooit een JRPG gespeeld? Heb je gespeeld? Gefeliciteerd: je bent klaar voor Xenoblade Chronicles 3. En zo niet, dan wachten de moeilijke eerste twintig uur op je. Ik zal eerlijk zijn, weinigen van hen zullen het overleven - de nieuwigheid spaart, net als zijn voorgangers, de rekruten niet, die, net als de helden zelf, in de hel worden gegooid zonder ze te laten beseffen wat er gebeurt. Hysterische anime-kreten zijn van alle kanten te horen en een waterval van onbegrijpelijke woorden stroomt vanaf het scherm op ons neer, waarbij zelfs een woordenboek niet zal helpen. Rekening houdend met het feit dat het nieuwe product niet in het Oekraïens is vertaald, kan zo'n taalbarrière, aangevuld met professionele jargon van jierpizhishniks, aan het begin van het avontuur een fataal obstakel worden. Maar als je de lange proloog doorstaat, zul je er geen spijt van krijgen. Zal je er spijt van krijgen - wie ben ik, een Nintendo-marketeer?
Lees ook: Xeno-recensieblade Chronicles: Definitive Edition - Hits van weleer
Welnu, het feit is dat het een monumentaal werk is dat verrassend het interessante verhaal vertelt van Aionios, een wereld in een staat van permanente oorlog om hulpbronnen. Geboren om te bloeden, weten de inwoners van Keves en Agnus niets anders dan bloedbad, en dit is de wereld waarin onze hoofdpersonen zijn geboren. Er zijn er hier veel, zoals een JRPG zou moeten doen, en ze zijn zelfs interessant. Ik zeg "zelfs" omdat noch de trailers, noch, laten we eerlijk zijn, de eerste 20 uur me er niet in konden interesseren.
Xenoblade Chronicles 3 is een van die games waarbij je moet zweten om op het punt te komen waarop alles op zijn plaats valt en je wilt zeggen "ah, dat is het... nou ja, interessant". Ik heb het altijd moeilijk gehad met dit soort videogames. Dit is de reden waarom de toetredingsdrempel zo moeilijk is, en ontwikkelaars stoppen zo vaak met proberen nieuwkomers binnen te laten komen en richten zich alleen op de bestaande fanbase die de game zeker zal kopen. Dit is de plaag van veel Japanse RPG's: wanneer je een populair nieuw product probeert te kopen, krijg je een klap in je handen en leg je uit dat degenen die niet alle voorgaande afleveringen van de afgelopen 100 jaar 40% hebben voltooid, er niets aan de hand is. doe hier. Is dat hoe het is met Xenoblade Kronieken 3? Nee, alles is niet zo erg. Het verhaal - en de setting - zijn over het algemeen vrij fris en niet vergelijkbaar met de voorgaande delen, waarvoor ik de game wil prijzen. En als je al bekend bent met de actie van deze serie of in ieder geval de gezichten hebt gezien van andere soortgelijke vertegenwoordigers van de game-industrie van het land van de ochtendzon, dan kun je het aan. Zo niet, wacht even. Dat is alles wat ik kan zeggen.
Lees ook: Bravely Default 2 Review – Vast in het verleden
Traditioneel voor de serie, het Xeno-verhaalblade Chronicles 3 is haar sterkste punt, dus ik zal mijn best doen om er helemaal niet over te praten. Zorg er wel voor dat de zes metgezellen in zo'n interessante wereld iets zullen vinden om te verrassen en te verrukken. Natuurlijk zijn er voorspelbare anime-clichés, maar er zijn ook veel ronduit inventieve wendingen. Wat wilde je van een videogame die meer dan honderd uur duurt en die je zo snel hebt gemaakt?
Over het verhaal was ik min of meer tevreden, maar het spel van de acteurs was zoals gewoonlijk. Over het algemeen is de Engelstalige nasynchronisatie van dergelijke releases een pijnlijk onderwerp, en daarom verwijderen sommige bijzonder verraderlijke (omdat ze het niet krachtiger kunnen uitdrukken) het originele nummer volledig naar de lijst met bonussen van speciale edities. Of het nu gaat om het acteerwerk of de lokalisatie in het algemeen, maar over het algemeen neemt een sterk verhaal niet weg dat de dialogen, paradoxaal genoeg, ons geduld meestal op de proef stellen. Maar vind me een honderd uur durende JRPG zonder.
Het vechtsysteem is een apart gespreksonderwerp en ik weet niet eens van welke kant ik het moet benaderen. Ik zal beginnen met te zeggen dat de actie beter is dan in het controversiële tweede deel, maar het is nog steeds ... herkenbaar. Het kopieert nog steeds MMO's, en er is nog steeds veel gericht op automatische aanvallen waar velen nooit van hebben kunnen houden. Desondanks kan het geen eenvoudig systeem worden genoemd - integendeel, het begrijpen van alle diversiteit en alle 23 klassen is als het helemaal opnieuw leren van Photoshop. Misschien, maar je moet wel erg gemotiveerd zijn. Het spel probeert je opnieuw te leren, maar het is nog steeds niet zonder problemen. Gelukkig zijn de tutorials echter beter geworden - de tutorial-berichten zijn tenminste te vinden in het menu en verdwijnen niet langer zoals in Xenoblade Kronieken 2. Over het algemeen is de interface veel beter geworden.
Zoals je zult merken, is de toon van deze recensie behoorlijk ironisch, maar dat geldt ook voor het spel. Sommige dingen doet ze heel goed, maar dit is nog steeds een product exclusief voor een specifieke doelgroep. Het is niet slecht - je kunt niet iedereen tevreden stellen. Maar toch wens ik Xenoblade Chronicles heeft al deze onnodige last en traag tempo achter zich gelaten, omdat niet iedereen de schoonheid van deze videogame en zijn uitstekende soundtrack echt zal kunnen waarderen.
Lees ook: Pokémon Legends: Arceus Review - Outstanding Common
Echter, zoals vaak het geval is, verliest de nieuwigheid grafisch van alle concurrenten op krachtigere consoles; laat Nintendo Switch en verworven geweldig scherm, zijn kracht is nog steeds niet genoeg om ons een echt mooie en gedetailleerde open wereld te geven. Maar als in hetzelfde Pokemon Legends: Arceus Ik schold de ontwerpers meer uit, maar hier zijn alle problemen uitsluitend technisch. Dit omvat lange laadtijden en fps die springen.
Lees ook: Review van Paper Mario: The Origami King - RPG zonder RPG-elementen
vonnis
Xenoblade Kronieken 3 werd groter en beter, maar het is nog steeds Xenoblade Kronieken. Het zal belangrijke critici niet overtuigen, en hoeveel verbeteringen er ook zijn, de ontwikkelaars hebben niets revolutionairs toegevoegd. De sterke punten zijn een zeer interessante setting en verhaal. Dit is het vlaggenschip van de huidige zomer, hoe cool het ook is, maar de ambities van Monolith Soft lijken de mogelijkheden van de console te ontgroeien.
