"The Legend of Zelda" is een serie met een rijke geschiedenis en een illustere reputatie. De release van elk nieuw deel gaat gepaard met een ongelooflijke hype, en terecht: meestal nemen alle volgende vertegenwoordigers van het genre iets van de steeds evoluerende franchise. En toen het in 2011 werd uitgebracht De legende van Zelda: Skyward Sword, het was een gebeurtenis met een hoofdletter. De grootste release van de Wii, vergelijkbaar met Mario Galaxy, het meest ambitieuze vervolg op de serie... er is veel over gepraat, maar in 2021 is de buzz verdwenen. Terwijl Breath of the Wild, A Link Between Worlds en The Wind Waker in de lucht bleven, verdween de Wii-hit. Waarom? En verdient het de herdruk die we vandaag overwegen?
Laten we bij het begin beginnen: ondanks het gebrek aan cultstatus heeft Skyward Sword veel om op te vallen. Bijvoorbeeld, chronologisch gezien is dit de eerste game in de serie - een prequel op alle prequels. Het vertelt over Link's jeugd in Skyloft, zijn vriendschap met prinses Zelda en het geheim van de aardse en hemelse werelden. De iconische Hidemaro Fujibayashi heeft opnieuw een interessant en mooi verhaal verteld over een wereld die, ondanks zijn leeftijd, nog steeds volledig onontgonnen lijkt. Maar met alle voordelen van Skyward Sword blijft het een half vergeten onderdeel van de serie, die bekend staat om totaal andere titels. En veel van zijn nadelen kunnen niet worden opgelost in een eenvoudige poort (en dit is het precies - geen remake, en nauwelijks een remaster), dus je moet geen wonderen verwachten. Is het een beter spel dan voorheen? Zeker. Maar het verschil is niet zo groot als we zouden willen.
Lees ook: Herziening van Cadence of Hyrule: Crypt of the NecroDancer met The Legend of Zelda
Degenen die zich de dagen van de Wii herinneren, herinneren zich zowel de goede als de slechte. Veel echte meesterwerken werden op deze console uitgebracht, maar niet iedereen was blij met wat de console onderscheidde van de rest. Wanneer de hele gameplay is opgebouwd rond motion control, waren slachtoffers onvermijdelijk en volgens velen was Zelda het belangrijkste slachtoffer. The Legend Of Zelda: Skyward Sword leek alles te hebben: een mooie foto, een interessant verhaal, een wereld en schaal, maar de noodzaak om alle controle te koppelen aan het zwaaien met de Wii-afstandsbediening was een controversiële beslissing, en we wachtten vele jaren voordat A versie met meer traditioneel beheer zal verschijnen. Dit gebeurde met de release van Skyward Sword HD - een poort van de game op Switch.
De taak was niet gemakkelijk. Skyward Sword gebruikt niet alleen de mogelijkheden van de Wii, het vertrouwt er ook op. En bij het overdragen van de controle aan knoppen en stokken moest er iets worden opgeofferd. Ik wou dat ik kon zeggen dat het overdrachtsproces pijnloos was, maar dat kan ik niet.
Het grootste probleem is de camera. Het origineel bood in dit opzicht niet veel vrijheid en de Skyward Sword HD-versie is niet veel beter als je met de knoppen speelt. Alles is slecht: aangezien de rechter analoge stick alleen is bedoeld voor de beweging van het zwaard (hij is verantwoordelijk voor de richting van de slag), was er gewoon niets om de camera op te bevestigen. Dit betekent dat de camera hier vast zit. Het kan worden verplaatst door L en de rechter joystick vast te houden, maar hier zit weinig gemak in.
Lees ook: The Legend of Zelda: Link's Awakening Review - De meest magische remake
Dit is het grootste probleem, want een game met zo'n "tank"-besturing anno 2021 lijkt op zijn zachtst gezegd archaïsch. Om deze reden raad ik aan om indien mogelijk de Joy-Con op te pakken en op de ouderwetse manier te spelen, met beweging. Maar heeft het dan wel zin om een nieuwigheid te kopen?
Ik zou ja zeggen - vooral als je het origineel nooit hebt leren kennen. Veel dingen werden ongetwijfeld nog beter: dialogen kunnen overgeslagen worden, Phi (de spraakzame geest in het zwaard) stopte met vervelend met totaal onnodige adviezen, Russische lokalisatie verscheen, en het plaatje werd zoveel mogelijk aangescherpt. Ja, er is hier veel oude release, maar dankzij de verbeterde texturen voelt het alsof het met opzet voor deze stijl is gedaan. En ja, ik was er zelf ook niet zeker van dat het overzetten van de besturing van Wii naar Joy-Con mogelijk is, maar bijna altijd werkt de motion control hier niet slechter dan op het origineel.
Samenvattend kan ik zeggen dat ja, de game is beter geworden. Is het aanzienlijk beter? Nee. Er is geen reden om opnieuw te spelen als de titel van 2011 nog vers in je geheugen ligt, maar er is geen reden voor een nieuweling om de Wii-versie op te pikken. Maar laten we eerlijk zijn, The Legend Of Zelda: Skyward Sword is niet helemaal de game in de serie waarop je op Switch hebt gewacht. Niet omdat ze slecht is, nee, maar, zoals het mij lijkt, heeft ze als geen ander geleden onder de tijd. Dit is verre van het beste deel van de beroemde serie en ik zou nieuwkomers adviseren om naar andere afleveringen te gaan. Dezelfde HD-poort van The Wind Waker voor Wii U blijft de maatstaf - daar werd het werk echt gedaan. Ik weet zeker dat een poort van deze binnenkort ook zijn plaats op de Switch zal vinden. Maar Skyward Sword was en blijft "Zelda" voor fans.
Lees ook: Review van Super Mario 3D World + Bowser's Fury - Twee meesterwerken in één fles
vonnis
Er valt niets te schilderen - het is allemaal hetzelfde De legende van Zelda: Skyward Sword, alleen beter... in alles. De nieuwe, meer bekende besturing, aangescherpt beeld, volledige vertaling en allerlei kleine verbeteringen maakten het mogelijk om op een nieuwe manier naar dit exclusieve te kijken, maar deze release is nog verre van een remaster zoals The Legend of Zelda: Link's Awakening of heruitgaven van het niveau Super Mario 3D World + Bowser's Fury.