Monsters van de Oceanus Procellarum van de maan, een oud mergelbasalt waarvan de naam zich vertaalt naar 'Ocean of Storms', kunnen helpen bij het bepalen van de bron van het water van de maan.
De Chinese Chang'e-5-maansonde in 2020 bevestigde de aanwezigheid van een watersignaal in basaltrotsen en grond voor het eerst in realtime ter plaatse met behulp van spectrale analyse aan boord. Deze conclusie werd bevestigd door laboratoriumanalyse van monsters die in 2021 door het apparaat werden teruggestuurd. Nu heeft het Chanye-5-team bepaald waar het water vandaan kwam.
"Voor de eerste keer ter wereld zijn laboratoriumanalyses van maanmonsters en spectrale gegevens van in situ studies van het maanoppervlak samen gebruikt om de aanwezigheid, vorm en hoeveelheid 'water' te bestuderen," zei co-auteur van het onderzoek Li Chunlai van de National Astronomical Observatories van de Chinese Academie van Wetenschappen (NAOC). "De verkregen resultaten beantwoorden nauwkeurig vragen over de distributiekenmerken en bronnen van water in het landingsgebied van Chang'e-5 en bieden grondwaarheid voor de interpretatie en evaluatie van watersignalen in teledetectiegegevens."
Chang'e-5 observeerde geen manen of bronnen, maar detecteerde gemiddeld 30 hydroxylen per miljoen in rotsen en grond op het oppervlak van de maan. Deze moleculen, bestaande uit één atoom zuurstof en één atoom waterstof, zijn het hoofdbestanddeel van water en zijn ook het meest voorkomende resultaat van de chemische reactie van watermoleculen met andere stoffen. Hoewel hydroxyl is wat Lee het 'zwakke einde van maanhydratatie' noemde, is het om water te geven wat rook is om te vuren: bewijs.
De monsters werden verzameld tijdens het heetste deel van de maandag, bij een temperatuur van bijna 93,3°C, wanneer het oppervlak het droogst zou zijn. Deze tijd valt ook samen met zwakke zonnewinden die hydratatie kunnen bevorderen bij voldoende hoog vermogen.
Zelfs in zulke uitgedroogde omstandigheden verschenen er nog steeds hydratatiesignalen - dus waar kwamen ze vandaan?
Een klein deel verscheen in glasachtig materiaal gevormd door de impact van zonnewinden op het maanoppervlak, zoals in het Apollo 11-monster dat in 1971 werd verzameld en in de vroege jaren 2000 werd bestudeerd. Maar het Chang'e 5-monster bevatte slechts ongeveer een derde van de hoeveelheid hydroxylhoudend glas gevormd door de zonnewind in vergelijking met het Apollo-monster.
Dit suggereert dat de zonnewind nog steeds, zij het zwak, bijdraagt aan het hydroxylgehalte dat is waargenomen op de landingsplaats van Chang'e-5. Het meeste hydroxyl in de Chang'e-5-monsters zat in apatiet, een kristallijn, fosfaatrijk mineraal dat van nature zowel op de maan als op aarde voorkomt.
"Deze overtollige hydroxyl is inheems, wat de aanwezigheid suggereert van binnenwater van maanoorsprong in de Chang'e-5-maanmonsters, en dat water een belangrijke rol speelde bij de vorming en kristallisatie van laat-maanbasaltmagma," zei Li, verwijzend naar de samenstelling van het landingsplatform Chang'e-5 in de merrie basalt Oceanus Procellarum.
U kunt Oekraïne helpen vechten tegen de Russische indringers. De beste manier om dit te doen is door geld te doneren aan de strijdkrachten van Oekraïne via Red het leven of via de officiële pagina NBU.
Lees ook:
- De Gaia-missie onthult het duistere verleden en de toekomst van de Melkweg
- Japanse astronauten vliegen naar de maan