Het concept van een Dyson-bol is een hoofdbestanddeel van sciencefiction, van Star Trek tot de romans van Larry Niven, en het klinkt als een droom die uitkomt: een manier om bijna alle enorme energie van een ster te verzamelen, die voldoende kracht levert om een hele beschaving. Deze hypothetische structuren zijn vernoemd naar de natuurkundige Freeman Dyson, die het concept in 1960 beschreef en zelfs suggereerde dat het een plaats zou kunnen worden voor menselijk leven buiten de aarde.
Het basisidee achter de Dyson Sphere is eenvoudig. In plaats van zonnepanelen te installeren die de energie van de zon van de aarde halen, zouden we een gigantische structuur rond de zon kunnen bouwen om er rechtstreeks energie van te oogsten. Deze bol van zonnecellen die zich dicht bij het oppervlak van de zon bevindt, zou veel efficiënter zijn dan zonnecellen op aarde en zou meer dan genoeg energie leveren voor de hele planeet.
Waarom hebben we zo'n bol nog niet gebouwd?
Het bouwen van een structuur rond de zon zal geen gemakkelijke taak zijn. Het grootste probleem is de zwaartekracht, omdat de zon zo massief is dat hij elke schil die we eromheen proberen te bouwen zal aantrekken en vernietigen.
Volgens Popular Mechanics is een meer realistische benadering de Dyson-zwerm. Het is een groep van duizenden zonnepanelen in een baan rond de zon die in staat zal zijn om een groot deel van de energie van de zon op te vangen zonder de zwaartekrachtproblemen van de bol. Het voordeel van zo'n structuur is dat het gemakkelijker te vervaardigen is, omdat de panelen één voor één kunnen worden geïnstalleerd, wat veel gemakkelijker is dan proberen een enkele structuur in de ruimte te bouwen.
De hoeveelheid grondstoffen die nodig is om een zwerm te creëren zal echter enorm zijn. Om nog maar te zwijgen over de industriële capaciteit die nodig is om zoveel kleine ruimtevaartuigen te produceren, en de logistiek om ze op hun plaats te lanceren en af te leveren. Bovendien is het noodzakelijk om energie naar de aarde te sturen. We werken aan draadloze stroomtransmissie, maar we zijn nog niet klaar om stroom over het hele zonnestelsel te verzenden.
Hoewel het potentieel mogelijk is om zo'n structuur te bouwen, gaat het onze huidige mogelijkheden als soort ver te boven.
Zoeken naar Dyson-bollen in andere delen van het heelal
Dus de mensheid zal niet snel zijn eigen Dyson Sphere bouwen. Maar het concept heeft mogelijk meer praktische toepassingen dan je denkt bij de zoektocht naar buitenaardse intelligentie.
Als het gaat om het zoeken naar buitenaards leven, is een groot probleem dat het moeilijk is om direct bewijs van leven op zo'n grote afstand te zien. We kijken lichtjaren verwijderd van onze eigen planeet en we kunnen exoplaneten niet in voldoende detail onderzoeken om te weten of ze leven herbergen.
Het is echter gemakkelijker voor ons om te zoeken naar bewijs van buitenaardse technologieën, die technische handtekeningen. Het idee is om in de lucht te zoeken naar tekenen van de technologie, zoals chemische verontreinigende stoffen in de atmosfeer van de planeet die niet in de natuur voorkomen. Als we dergelijke handtekeningen vinden, zou dit wijzen op de aanwezigheid of het bestaan van leven.
En als een buitenaardse beschaving inderdaad een Dyson-bol bouwt, kan het een technosignatuur achterlaten die we kunnen detecteren in de vorm van infraroodstraling.
Hoe onwaarschijnlijk het ook mag lijken, het is niet buiten de mogelijkheden. NASA ondersteunt zelfs de zoektocht naar buitenaardse megastructuren als onderdeel van het Breakthrough Listen-project, dat de Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) gebruikt om naar technosignaturen te zoeken.
We mogen natuurlijk geen Dyson-bol rond de zon verwachten tijdens ons leven, maar dit concept, dat begon als sciencefiction, kan op een dag een rol spelen bij het bepalen of we alleen in het universum zijn.
Lees ook:
- NASA stuurde de IXPE-ruimtetelescoop in een baan om zwarte gaten te bestuderen
- NASA geeft de Hubble-ruimtetelescoop terug aan volwaardig wetenschappelijk werk