Wetenschappers hebben een interessante ontdekking gedaan met betrekking tot de verzadiging van de atmosfeer van de aarde met zuurstof. Het blijkt dat dit proces perioden van stilstand kende en in het algemeen 100 miljoen jaar langer duurde dan eerder werd gedacht.
Zoals u weet, werd onze planeet ongeveer 4,5 miljard jaar geleden gevormd en in die tijd was er praktisch geen zuurstof in de atmosfeer. Maar na bijna 2 miljard jaar vonden er veranderingen plaats: het zuurstofgehalte begon te stijgen en daalde toen sterk, wat gepaard ging met grootschalige klimaatveranderingen. Ze omvatten verschillende perioden van ijstijd en het ijs kon bijna de hele wereld met een dikke korst bedekken.
Deze gegevens zijn verkregen op basis van chemische kenmerken die zijn vastgelegd in de destijds gevormde gesteenten. Door ze te analyseren, kwamen wetenschappers tot de conclusie dat 2,32 miljard jaar geleden zuurstof een van de belangrijkste elementen van de atmosfeer van onze planeet was. Maar 100 miljoen jaar eerder waren de gebeurtenissen anders. Het zuurstofgehalte veranderde voortdurend en bereikte zijn kritieke punt.
Als onderdeel van een nieuwe studie uitgevoerd door geologen van de Universiteit van Californië, kwamen wetenschappers tot de conclusie dat de duur van het fenomeen, de Grote Oxidatie genaamd, 100 miljoen jaar langer duurde dan eerder werd gedacht. En dit wordt bevestigd door het bestaande verband tussen oxygenatie en sterke klimaatschommelingen.
Ook interessant:
- Planeten met ondergrondse oceanen zijn mogelijk geschikter voor leven dan de aarde
- Het leven op aarde kan zijn ontstaan als gevolg van ontelbare blikseminslagen
Geoloog Andrii Bekker gelooft dat tijdens de Grote Oxidatie alle zuurstof werd geproduceerd door cyanobacteriën, die energie produceren door middel van fotosynthese. In dit proces is zuurstof een belangrijk bijproduct. Vroege cyanobacteriën waren in staat zoveel zuurstof aan te maken dat het genoeg bleek te zijn om het uiterlijk van de planeet te veranderen. Het was mogelijk om deze relatie te identificeren en te traceren in mariene sedimentaire gesteenten die bepaalde soorten zwavelisotopen bevatten. Wanneer het zuurstofgehalte stijgt, verdwijnen de isotopen, omdat de reacties die ze veroorzaken niet plaatsvinden in aanwezigheid van zuurstof.
Door deze chemische signalen te bestuderen, ontdekten wetenschappers dat de stijging en daling van het zuurstofgehalte in de atmosfeer verband hield met drie grootschalige ijstijden die tussen 2,5 en 2,2 miljard jaar geleden plaatsvonden. Maar toen waren twee opeenvolgende ijstijden op geen enkele manier gerelateerd aan fluctuaties in het zuurstofniveau. Het bleek dat na het derde wereldwijde proces het zuurstofgehalte op aarde zo laag werd dat de planeet letterlijk "stikte". En toen, 2,32 miljard jaar geleden, begon de zuurstofproductie toe te nemen, en dit viel samen met de laatste ijstijd, die voorheen niet in verband werd gebracht met atmosferische veranderingen.
Lees ook:
- Jaarlijks valt er meer dan 5 ton buitenaards stof op aarde
- Asteroïde Apophis zal in 2068 niet op aarde vallen