Infrastructuur zal een van de belangrijkste componenten zijn van elke permanente menselijke nederzetting op de maan. missies NASA Artemis direct gericht op het creëren van faciliteiten en processen die nodig zijn om de maanbasis te ondersteunen. Europees Ruimteagentschap (ESA) levert ook materiaal en kennis. Onlangs hebben ze nog een stap gezet op hun reis, waarbij ze lavabuizen en grotten in de ondergrondse maanwereld verkenden.
ESA lanceerde onlangs de derde ronde van een reeks onderzoeken naar maangrotten. Huidige ronde genoemd parallel ontwerpend onderzoek (CDF), gebaseerd op werk dat is gedaan in twee eerdere ronden van Sysnova-onderzoek. Er zijn in totaal vijf rondes, beginnend met het laten zakken van de sonde in de grot voor feedback en het lanceren ervan om te werken.
Uit de vijf originele concepten identificeerde de ESA drie belangrijke "missiescenario's": één om te zoeken naar grotingangen, één om de ingang van de grot te onderzoeken en één om de lavabuis te verkennen met behulp van autonome terreinwagens. ESA besloot toen door te gaan met het evalueren van twee missieconcepten die zich uitsluitend richten op het verkennen van de ingang van de grot, maar die aspecten van alle drie de oorspronkelijke missieconcepten combineert.
Ook interessant:
- SpaceX vs. NASA: wie zal de eerste zijn die een man op de maan zet?
- NASA geeft onbewerkte Mars-foto vrij als bewijs van missiestatus
Het verkennen van zelfs de ingangen van maangrotten kan van onschatbare waarde zijn bij het begrijpen van de bronnen die mogelijk beschikbaar zijn in de onderwereld van de maan. Het is ook de sleutel tot het bestuderen van de stralingsafscherming die wordt geboden door de regoliet van de maan. Deze verdediging zou, afhankelijk van de effectiviteit ervan, een game-changer kunnen zijn waar een potentiële permanente maanbasis zich zou bevinden.
Het eerste geselecteerde missieplan staat onder leiding van de Universiteit van Würzburg. Ze ontwikkelden een bolvormige sonde die in de ingang van de grot kan worden neergelaten met behulp van een kraan die aan de rover is bevestigd. De sonde zelf is ingesloten in een doorzichtige plastic behuizing en zal een driedimensionale lidar, een optische camera en een dosimeter bevatten, waarmee de sonde de stralingsniveaus bij de ingang van de grot kan meten.
Draadloze kracht en communicatie is het hoofddoel van het tweede missieplan dat is ontwikkeld door de Universiteit van Oviedo. In zijn scenario wordt een "oplaadkop" bevestigd aan het uiteinde van een kraan op de basis van het terreinwagen, die vervolgens wordt gebruikt om autonome terreinwagens van stroom te voorzien en rechtstreeks te communiceren die geen eigen interne stroomvoorziening hebben. bron. De stroomvoorziening van de terreinwagen en de laadkop komt rechtstreeks van de daarop aangesloten zonneaccu's.
De vluchtduur voor deze experimenten zal worden gepland voor één maandag, of ongeveer 14 aardse dagen. ESA is van plan de missieresultaten van deze twee projecten rechtstreeks te koppelen aan twee van haar gecoördineerde maanverkenningsinspanningen, bekend als de European Large Logistics Launcher (EL3), die zal helpen de infrastructuur te creëren die nodig is voor een permanente aanwezigheid en Maanlicht initiatief, een missie die zich richt op draadloze communicatie en navigatie voor maansondes.
Beide voorgestelde missies zijn in dit stadium nog conceptueel en geen van beide is volledig gefinancierd voor iets dat in de buurt komt van volledige missieplanning. Het is echter duidelijk dat het stapsgewijze proces van ESA nuttig is, zelfs voordat een missie wordt gelanceerd – de resulterende concepten zijn nieuw en potentieel haalbaar, mits er voldoende wil en financiering is. Missies die zo ver in het proces zijn gekomen, hebben een goede kans om uiteindelijk werkelijkheid te worden en hebben bijgedragen aan de inspanningen om de maan te koloniseren.
Lees ook: