Mercurius is de planeet die het dichtst bij de zon staat in het zonnestelsel. In slechts 88 aardse dagen draait hij om de zon op een gemiddelde afstand van ongeveer 58 miljoen km. Op zo'n korte afstand, staande op het oppervlak van de planeet, lijkt de zon drie keer groter dan vanaf de aarde. Vergeleken met de intensiteit van de straling die onze planeet bereikt, valt er 7 keer meer zonlicht op de dagzijde van Mercurius, die het oppervlak verwarmt tot een temperatuur van 430°C.
Mercurius heeft geen atmosfeer, alleen een dunne waas, de exosfeer genaamd, die bestaat uit verdwaalde zuurstof, natrium, waterstof, helium en kalium, opgeblazen door willekeurige meteorietinslagen en de zonnewind. Zonder isolerende gasdeken om warmte vast te houden kan de temperatuur dalen tot -180°C.
In de beschaduwde diepten van individuele kraters in de richting van de polen, houden deze ultra-lage temperaturen het hele jaar door aan en beschermen ze de vorst. Ironisch genoeg produceert de meest intense zonnestraling zelf op zijn minst wat ijs, of op zijn minst water, omdat protonen van de zonnewind botsen met oxiden in oppervlaktemineralen om H2O-moleculen te vormen.
Ondanks zo dicht bij de zon en scherpe veranderingen in extreme temperaturen, kunnen mensen technisch gezien op het oppervlak van de planeet lopen.
Ook interessant:
- Radiosignalen van verre sterren suggereren de aanwezigheid van verborgen planeten
- De exoplaneet WASP-76b kan helser blijken te zijn dan we dachten
Vanwege de langzame rotatie van Mercurius duurt het 59 aardse dagen om één rotatie te maken. Het relatief korte jaar van 88 dagen betekent echter dat er iets minder dan 176 aardse dagen nodig zijn voor één dag-nachtcyclus. Door de grenslijn te volgen - de langzaam veranderende schemerzone die we na zonsondergang zien - kunnen we zowel het brandende zonlicht als de gekmakende kou vermijden.
De echte uitdaging zal zijn om een manier te vinden om veilig te landen. Door het gebrek aan sfeer om als handige rem te gebruiken, ben je meer aangewezen op zware brandstof om je snelheid te beheersen.
Hoewel Mercurius slechts iets groter is dan de maan, heeft hij een enorme ijzeren kern in vergelijking met een relatief dunne korst - een mysterieus kenmerk dat hem ongelooflijk zwaar maakt voor zijn grootte. Die dichtheid betekent dat de aantrekkingskracht van de planeet slechts een derde van die van de aarde is - nauwelijks verpletterend, maar indrukwekkend gezien de breedte van de planeet slechts 4900 km is.
Dan is er nog de kwestie van de reis zelf. Als we geen rekening houden met het toenemende stralingsniveau bij het naderen van de zon, zal het 6 tot 7 jaar duren om het complexe traject te voltooien dat nodig is om de planeet te onderscheppen. En dit ondanks het feit dat het technisch gezien als onze naaste buur kan worden beschouwd.
Zelfs zonder de menselijke passagiers zou dat een prestatie zijn. Maar het sturen van een ruimtevaartuig naar Mercurius kan ons helpen veel van zijn mysteries te ontrafelen en nieuwe gegevens te verschaffen over de kleinste planeet in het zonnestelsel.
Lees ook:
- Ruimtesonde BepiColombo heeft zijn eerste afbeelding van Mercurius gedeeld
- Wetenschappers hebben uitgelegd waarom Mercurius zo'n grote ijzeren kern heeft