De James Webb-telescoop ontdekte een gigantische geiser op de maan van Saturnus

Wetenschappers hebben vastgelegd dat de ijzige maan Enceladus van Saturnus een "enorme pluim" waterdamp ver de ruimte in spuit - en deze pluim bevat waarschijnlijk veel van de chemische ingrediënten die nodig zijn voor het leven.

Wetenschappers hebben de uitbarsting beschreven die de James Webb Space Telescope (JWST) in november 2022 heeft vastgelegd tijdens een conferentie in het Space Telescope Science Institute in Baltimore op 17 mei.

"Het is enorm", vertelde Sarah Fudge, een planetaire astronoom bij NASA's Goddard Space Flight Center, aan de conferentie. Volgens Fuji is het volledige wetenschappelijke artikel over de enorme pluim nog niet klaar.

Dit is niet de eerste keer dat wetenschappers Enceladus water zien spuwen, maar het bredere perspectief en de hogere gevoeligheid van de nieuwe telescoop onthulden dat de stoomstralen veel verder de ruimte in schieten dan eerder werd gedacht - vele malen dieper dan de breedte van Enceladus zelf . (Enceladus heeft een diameter van ongeveer 313 mijl of 504 kilometer.)

Wetenschappers werden zich voor het eerst bewust van waterexplosies op Saturnusmaan Enceladus in 2005, toen NASA's Cassini-ruimtevaartuig ijzige deeltjes vastlegde die omhoog vlogen door grote scheuren in de maan die 'tijgerstrepen' worden genoemd. De explosies zijn zo krachtig dat hun materiaal een van de ringen van Saturnus vormt, volgens Nasa.

Analyse toonde aan dat de jets methaan, kooldioxide en ammoniak bevatten – organische moleculen die de chemische bouwstenen bevatten die nodig zijn voor de ontwikkeling van leven. Het is zelfs mogelijk dat sommige van deze gassen door het leven zelf zijn geproduceerd, waarbij methaan diep onder het oppervlak van Enceladus is uitgebraakt, aldus een internationaal team van onderzoekers in een vorig jaar gepubliceerde studie in The Planetary Science Journal.

Water is een ander bewijs voor het mogelijke bestaan ​​van leven op Enceladus. Enceladus is volledig bedekt met een dikke laag waterijs, maar metingen van de rotatie van de maan suggereren dat er zich een enorme oceaan verschuilt onder deze bevroren korst. Wetenschappers geloven dat de uitbarstingen van water die door JWST en Cassini zijn geregistreerd, afkomstig zijn van hydrothermale ventilatieopeningen op de oceaanbodem, een hypothese die wordt ondersteund door de aanwezigheid van silica, een gemeenschappelijk onderdeel van de planetaire korst, in de stoompluimen.

NASA-wetenschappers bespreken toekomstige terugkeermissies om te zoeken naar tekenen van leven op Enceladus. De voorgestelde Enceladus Orbilander zou ongeveer zes maanden in een baan om de maan draaien, door de waterpluimen gaan en monsters verzamelen. Dan zal het ruimtevaartuig veranderen in een landingsmodule en afdalen naar het oppervlak van de ijzige maan. Aan boord van de "Orbilander" zullen instrumenten zijn voor het wegen en analyseren van moleculen, evenals een DNA-sequencer en een microscoop. Camera's, radars en lasers zullen op afstand het maanoppervlak scannen, meldt The Planetary Society.

Een andere voorgestelde missie omvat het sturen van een autonome "slangachtige robot" naar de waterige diepten onder het oppervlak van Enceladus. De robot, ook wel de Exobiology Extant Life Surveyor genoemd, is uitgerust met camera's en lidar op zijn kop om hem te helpen navigeren door de onbekende omgeving van de oceaanbodem van Enceladus.

Lees ook:

• De Hubble-telescoop ontdekte een zeldzaam zwart gat op 6 lichtjaar afstand
• De telescoop maakte ongelooflijke close-ups van het oppervlak van de zon