Om dit niet te laten gebeuren, veranderde het de geschiedenis voor altijd en viel ongeveer 66 miljoen jaar geleden op de aarde.
Het Chicxulub-botslichaam, zoals het wordt genoemd, heeft een krater achtergelaten voor de kust van Mexico die 150 km lang is en 20 km diep. Zijn destructieve actie leidde tot een plotseling en rampzalig einde aan de heerschappij van de dinosauriërs, waardoor ze massaal uitsterven, evenals de dood van bijna driekwart van de soorten planten en dieren op aarde.
Waar kwam de asteroïde vandaan en hoe viel hij op de aarde?
In een studie gepubliceerd in het tijdschrift Nature's Scientific Reports, hebben astrofysicus Amir Siraj van de Universiteit van Harvard en astronoom Avi Loeb een nieuwe theorie naar voren gebracht die de oorsprong en het pad van dit catastrofale object zou kunnen verklaren.
Met behulp van statistische analyse en zwaartekrachtmodellering berekenden Siraj en Loeb dat een aanzienlijk deel van de langperiodieke kometen uit de Oortwolk, een ijzige puinbol aan de rand van het zonnestelsel, mogelijk uit koers is geraakt door het zwaartekrachtveld van Jupiter terwijl ze in een baan om de aarde cirkelden. .
Tijdens nauwe passages van de zon kunnen kometen, bijgenaamd "zonnegrazers", krachtige getijdenkrachten ervaren die stukken rots afbreken en uiteindelijk kometengranaatscherven produceren.
"Tijdens een zonnevlam ervaart het deel van de komeet dat zich dichter bij de zon bevindt een sterkere aantrekkingskracht dan het deel dat verder weg is, wat resulteert in een getijdekracht die op het object inwerkt", zegt Siraj. 'Je kunt een zogenaamde getijdenvernietiging krijgen, waarbij een grote komeet in veel kleinere stukjes uiteenvalt. En, belangrijker nog, op de terugweg naar de Oortwolk is er een grotere kans dat een van deze fragmenten op de aarde zal vallen."
Nieuwe berekeningen van de Siraj en Loeb-theorie vergroten de kans dat langperiodieke kometen met de aarde in botsing komen met een factor 10, en laten zien dat ongeveer 20 procent van deze kometen zonne-energie wordt.
De onderzoekers zeggen dat hun nieuwe impactsnelheid consistent is met de leeftijd van Chicxulub, wat een bevredigende verklaring biedt voor de oorsprong en andere soortgelijke precedenten.
"Ons artikel biedt een basis om het optreden van deze gebeurtenis te verklaren", zegt Loeb. "We veronderstellen dat als je een object verplettert terwijl het de zon nadert, dit de overeenkomstige frequentie van gebeurtenissen kan veroorzaken, en het soort impact dat de dinosaurussen heeft gedood."
Bewijs gevonden in Chicxulub Crater suggereert dat het gesteente bestond uit koolstofhoudende chondrieten. De hypothese van Siraj en Loeb kan deze ongebruikelijke compositie ook verklaren.
Een populaire theorie over de oorsprong van Chicxulub stelt dat het botslichaam afkomstig was van de hoofdgordel, de asteroïdengordel tussen de banen van Jupiter en Mars. Koolstofhoudende chondrieten zijn echter zeldzaam onder asteroïden in de hoofdgordel, maar kunnen wijdverbreid zijn onder langperiodieke kometen, wat verdere ondersteuning biedt voor de komeetimpacthypothese.
Andere vergelijkbare kraters hebben dezelfde samenstelling. Zoals bijvoorbeeld een object dat ongeveer 2 miljard jaar geleden in Zuid-Afrika viel, de grootste bevestigde krater in de geschiedenis van de aarde, en een asteroïde in Kazachstan. De onderzoekers zeggen dat de timing van deze botsingen hun berekeningen ondersteunt van de verwachte frequentie van kometen ter grootte van Chicxulub die door het getij worden vernietigd.
Siraj en Loeb zeggen dat hun hypothese kan worden getest door deze kraters, andere zoals zij, en zelfs kraters op het maanoppervlak te bestuderen om de samenstelling van impactoren te bepalen. Bemonstering van kometen vanuit de ruimte kan ook helpen.
"Ik hoop dat we de theorie kunnen testen met meer gegevens over kometen met een lange periode, nauwkeurigere statistieken kunnen krijgen en misschien bewijs van enkele fragmenten kunnen zien", zegt Loeb.
Loeb zegt dat het begrijpen hiervan niet alleen belangrijk is voor het oplossen van het mysterie van de geschiedenis van de aarde, maar ook cruciaal kan zijn als een dergelijke gebeurtenis de planeet opnieuw zou bedreigen. "Het moet een indrukwekkend gezicht zijn geweest, maar we willen het niet nog een keer zien."
Lees ook:
- De Hubble-telescoop ontdekte een cluster van kleine zwarte gaten
- Vreemde gebieden in de ruimte kunnen satellieten in een baan om de aarde beschadigen