Neil Armstrong zette zijn historische ‘één kleine stap’ op de maan in 1969, drie jaar later gevolgd door de laatste Apollo-astronauten. Missie NASA Artemis bovendien al in dit decennium gericht op het terugbrengen van mensen naar de maan Artemis-1 keert al terug naar de aarde na de eerste testvlucht rond onze satelliet.
De belangrijkste verschillen tussen het Apollo-tijdperk en het midden van de jaren twintig zijn de opmerkelijke verbeteringen op het gebied van rekenkracht en robotica. Missie Artemis maakt gebruik van een volledig nieuw ruimtelanceersysteem NASA - de krachtigste raket in de geschiedenis, qua ontwerp vergelijkbaar met de Saturn V.
Net als zijn voorgangers combineert het Artemis-lanceervoertuig vloeibare waterstof en zuurstof om een enorme lift te creëren voordat het in de oceaan valt, om nooit meer te worden gebruikt. Elke lancering kost dus $ 2 miljard tot $ 4 miljard, dit is trouwens anders dan SpaceX Starship. Met dit herbruikbare systeem kunt u de eerste trap herstellen.
Prestaties op het gebied van robotintelligentie worden gedemonstreerd door een complex van rovers. Voorbeeld, Volharding kan door rotsachtig terrein navigeren, zelfs met beperkte begeleiding van de aarde. Verbeteringen in sensoren en kunstmatige intelligentie (AI) zullen robots verder in staat stellen bijzonder interessante locaties te identificeren om monsters te verzamelen voor terugkeer naar de aarde. Binnen een decennium of twee zou de robotische verkenning van het oppervlak van Mars bijna volledig autonoom kunnen zijn, zonder enige menselijke aanwezigheid.
Ook interessant:
Dit geldt ook voor technische projecten, zoals de bouw van een grote Radio Telescoop aan de andere kant van de maan, vrij van interferentie van de aarde. Dergelijke projecten kunnen volledig door robots worden gebouwd. In plaats van dat astronauten een goed uitgeruste behuizing nodig hebben als dat nodig is voor de bouw, kunnen robots permanent ter plaatse zijn. Als het winnen van zeldzame materialen uit maangrond of asteroïden economisch haalbaar wordt, kan dat ook met behulp van robots. Het is goedkoper en veiliger.
Robots zouden ook Jupiter, Saturnus en hun verschillende manen kunnen verkennen met weinig extra kosten, aangezien reizen van meerdere jaren voor een robot niet moeilijker zijn dan een reis van zes maanden naar Mars. Sommige van deze manen herbergen mogelijk leven in hun ondergrondse oceanen. En als mensen daarheen zouden worden gestuurd, zouden ze die werelden kunnen besmetten met microben van de aarde.
Ook interessant:
De Apollo-astronauten waren helden: ze namen grote risico's en dreven de technologie tot het uiterste. Vergeleken hiermee, korte ritten op Maan nu, ondanks de 90 miljard kosten van het Artemis-programma, zal het bijna routine lijken. En iets ambitieuzers, bijvoorbeeld landen op Mars, rekening houdend met de kosten van de raket voor de terugvlucht en proviand, kost NASA misschien wel een biljoen dollar.
Astronauten hebben veel meer "onderhoud" nodig dan robots, omdat hun reizen en operaties aan de oppervlakte lucht, water, voedsel, leefruimte en bescherming tegen schadelijke straling vereisen. Het aanzienlijke verschil in kosten tussen menselijke en robotreizen zal aanzienlijk toenemen bij elk langdurig verblijf op de maan. Het is dus twijfelachtig of NASA's Artemis-project van meerdere miljarden dollars een goede manier is om publiek geld uit te geven.
U kunt Oekraïne helpen vechten tegen de Russische indringers. De beste manier om dit te doen is door geld te doneren aan de strijdkrachten van Oekraïne via Red het leven of via de officiële pagina NBU.
Lees ook:
Het was nogal verrassend om te horen dat SpaceX's Superheavy alleen een herstelbare eerste trap zal hebben. Dit is Falcon9 / F. Heavy.
SLS gaat niet langer over innovaties, maar over het geven van banen aan die staatsmedewerkers die in het Space Shuttle-programma werkten.
Tegen zulke tarieven is bemande ruimtevaart natuurlijk erg duur, zelfs voor de Verenigde Staten.
Maar robotcomplexen die een persoon volledig kunnen vervangen, worden niet gemaakt. Degenen die kunstmatige producten zijn met een paardenkost. Een mens is erg multifunctioneel. Dergelijke werken kunnen meer kosten dan een bemande missie.
Ik dacht dat de auteur iets zou aanstippen over de commercialisering van de ontwikkeling van de dichtstbijzijnde ruimte.
Omdat zakenlieden de kosten met een orde van grootte verlagen, of zelfs met twee ordes van grootte. Vanwege dezelfde gedeeltelijke/volledige herbruikbaarheid van rakettrappen. En de levering van een missie naar de maan kost misschien $ 100 miljoen, niet $ 2 miljard.