Een mysterieus eenzaam sterrenstelsel op 9,2 miljard lichtjaar afstand is ontdekt

Het Chandra X-ray Observatory heeft astronomen geholpen bij het ontdekken van een verrassend eenzaam sterrenstelsel op ongeveer 9,2 miljard lichtjaar van de aarde. De omgeving heeft veel tekenen van een cluster van sterrenstelsels, wat betekent dat het sterrenstelsel waarschijnlijk zijn voormalige begeleidende sterrenstelsels heeft aangetrokken en geabsorbeerd. Gegevens van NASA's Chandra X-ray Observatory en het Gemini International Observatory werden gebruikt voor deze ontdekking. Dit resultaat zou de grenzen kunnen verleggen van hoe snel sterrenstelsels in het vroege universum kunnen groeien.

In sommige opzichten heeft 3C 297 de kwaliteiten van een cluster van sterrenstelsels - een gigantische structuur die honderden of zelfs duizenden individuele sterrenstelsels bevat. Chandra's röntgengegevens tonen grote hoeveelheden gas verwarmd tot miljoenen graden, een kenmerk van clusters van melkwegstelsels. Astronomen hebben ook een jet van de quasar ontdekt, zichtbaar bij de Carl H. Jansky Very Large Telescope, die is vervormd door interacties met zijn omgeving. Ten slotte suggereren de Chandra-gegevens dat een andere quasar-jet in het gas eromheen is neergestort, waardoor een "hot spot" van röntgenstraling is ontstaan. Dit zijn typische kenmerken van clusters van sterrenstelsels. Uit gegevens van het Gemini Observatory blijkt echter dat er maar één sterrenstelsel is in 3C 297. Negentien sterrenstelsels die dicht bij 3C 297 lijken in de Gemini-afbeelding, zijn in werkelijkheid veel verder weg.

In deze nieuwe samengestelde afbeelding (hieronder) zijn de Chandra-gegevens paars, de VLA-gegevens rood en de Gemini-gegevens groen. Het bevat ook gegevens van de Hubble-ruimtetelescoop in het zichtbare en infrarood (respectievelijk blauwe en oranje kleuren). Het eenzame sterrenstelsel (3C 297) en de positie van zijn superzware zwarte zijn gemarkeerd in de bijschriftversie van de afbeelding, samen met de jets, de röntgenhotspot en het hete gas van het zwarte gat. Het gezichtsveld van deze afbeelding is te klein om een ​​van de 19 sterrenstelsels te tonen die niet op dezelfde afstand staan ​​als 3C 297.

Een versie van wat er met de ontbrekende sterrenstelsels is gebeurd, is dat de zwaartekracht van het grootste sterrenstelsel, gecombineerd met de interactie daartussen, ervoor zorgde dat de begeleidende sterrenstelsels instortten en werden geabsorbeerd door het alfastelsel. Het team gelooft dat 3C 297 hoogstwaarschijnlijk een "fossiele groep" is in plaats van een cluster van sterrenstelsels, een stadium van galactische evolutie wanneer een sterrenstelsel wordt aangetrokken en versmelt met andere. Als dat zo is, dan is 3C 297 de verst verwijderde groep fossielen die ooit is gevonden.

De auteurs kunnen de aanwezigheid van dwergstelsels rond 3C 297 niet uitsluiten, maar hun aanwezigheid verklaart nog steeds niet de afwezigheid van grotere sterrenstelsels zoals de Melkweg. Nauwe voorbeelden zijn M 87 in de Virgo-cluster, die al miljarden jaren grote galactische metgezellen heeft gehad. 3C 297 zal echter miljarden jaren vrijwel alleen doorbrengen.

Lees ook:

• Een NASA-telescoop heeft een jonge cluster van sterrenstelsels aan de rand van het heelal onthuld
• NASA Webb legt spectaculaire galactische fusie Arp 220 vast