NASA-experts overwegen de mogelijkheid om een automatisch station te sturen om de grootste satelliet van Neptunus, Triton, te bestuderen. Voorstellen voor de studie van Triton werden Trident genoemd. Dit onderzoeksprogramma wordt door NASA beschouwd als onderdeel van het Discovery-project, dat tot doel heeft de planeten van het zonnestelsel te bestuderen met behulp van automatische stations.
Voyager-2 was het eerste en tot nu toe enige apparaat dat Neptunus en zijn manen naderde. In 1989 stuurde hij een reeks afbeeldingen van deze meest afgelegen planeet van het zonnestelsel, maar slechts ongeveer 40% van het oppervlak van Triton werd in de afbeeldingen vastgelegd.
Triton, genoemd naar de god van de zee in de Griekse mythologie, heeft een diameter van ongeveer 2,7 duizend km. Het is de zevende grootste maan in het zonnestelsel en de grootste van de 14 bekende manen van Neptunus. Het werd in 1846 ontdekt door de Britse astronoom William Lascelle. Triton is de enige satelliet in het zonnestelsel die rond de planeet draait in de tegengestelde richting van zijn rotatie. Er wordt gesuggereerd dat Triton is gevormd in de Kuipergordel, een kolossale cluster van kleine hemellichamen aan de rand van het zonnestelsel. Bovendien is Triton interessant omdat de atmosfeer bijna volledig uit stikstof bestaat met een lichte bijmenging van methaan.
"Triton verbergt veel mysteries en zeer belangrijk wetenschappelijk onderzoek kan daar worden uitgevoerd", citeerde Space.com Karl Mitchell van het Jet Propulsion Laboratory in Pasadena (Californië), die zich bezighoudt met het wetenschappelijke deel van het Trident-programma. - We weten dat er op het oppervlak van de satelliet zulke formaties zijn die we nergens hebben waargenomen, en dit is een reden om ze zorgvuldig te bestuderen."
Als het Triton-studieprogramma wordt goedgekeurd, zou het automatische station in 2025-26 kunnen worden gelanceerd. Het zal met name foto's maken van het oppervlak van de satelliet, waarop bijna geen kraters zichtbaar zijn, wat erop kan wijzen dat de ijslaag op het oppervlak relatief recent is gevormd.
Lees ook: