NASA's Voyager 2 interstellaire ruimtevaartuig werd in 1977 gelanceerd en is nu meer dan 20 miljard km van de aarde verwijderd. Ondanks zijn aantal is het NASA's oudste nog werkende ruimtevaartuig, gelanceerd vanaf Launch Complex 41 op Cape Canaveral twee weken voor Voyager 1. Voyager 2 is uitgerust met vijf wetenschappelijke instrumenten waarmee het in de decennia sinds de lancering een schat aan waardevolle gegevens naar de aarde heeft kunnen terugsturen.
Nu heeft NASA aangekondigd dat het een kleine hoeveelheid back-upstroom zal gebruiken om alle wetenschappelijke instrumenten van de Voyager 2 tot 2026 in leven te houden, in plaats van er dit jaar één te laten falen. De Voyager-sondes zijn het enige door mensen gemaakte ruimtevaartuig dat de interstellaire ruimte heeft bereikt. Ze hielpen onze perceptie van onze plaats in het universum te veranderen.
Deze twee ruimtevaartuigen zijn de enige die ooit buiten de heliosfeer van onze zon opereren, de afschermende deeltjes en magnetische velden die door de zon worden gegenereerd en die de grens markeren tussen ons zonnestelsel en de interstellaire ruimte. Het is dus begrijpelijk dat NASA wil dat ze zo lang mogelijk werken om zoveel mogelijk gegevens te verzamelen.
"De wetenschappelijke gegevens die door de Voyagers worden geretourneerd, worden waardevoller naarmate ze verder van de zon komen, dus we zijn zeker geïnteresseerd in het zo lang mogelijk behouden van zoveel mogelijk wetenschappelijke instrumenten", zegt Linda Spilker, Voyager Project Scientist bij het laboratorium, uitgelegd in een blogpost van NASA's straalmotor in Zuid-Californië.
Beide sondes worden aangedreven door radio-isotoop thermo-elektrische generatoren (RTG's), die de warmte van het verval van plutonium omzetten in elektriciteit. Hoewel deze systemen het Voyager-ruimtevaartuig meer dan 45 jaar hebben laten draaien, betekent het vervalproces dat de generatoren elk jaar iets minder stroom produceren. Tot nu toe hebben missiespecialisten geleidelijk systemen stilgelegd om wetenschappelijke instrumenten in leven te houden. Voyager 2 is nu echter maximaal, wat betekent dat NASA-functionarissen beslissen welk instrument dit jaar als eerste wordt uitgeschakeld.
Voyager 1 had ondertussen een instrument dat vroeg in de missie faalde, wat betekent dat operators pas over een jaar of zo een soortgelijke beslissing hoeven te nemen over de dubbele sonde.
Voyager is uitgerust met een spanningsstabilisator, die een back-upcircuit start in geval van spanningsschommelingen. NASA heeft besloten dat het deze reservekracht nu zal gebruiken om alle vijf de wetenschappelijke instrumenten van de Voyager 2 iets langer te laten werken - tot 2026 om precies te zijn.
Dit betekent natuurlijk dat Voyager 2 in wezen zijn back-up tegen mogelijk gevaarlijke spanningsschommelingen verliest. Het NASA-team besloot echter dat het na 45 jaar relatieve stabiliteit van de elektrische systemen van de Voyager 2 bereid was dat risico te nemen. Als de nieuwe methode werkt zoals bedoeld, zou NASA deze over een jaar op Voyager 1 kunnen toepassen.
"De wisselspanning vormt een risico voor de instrumenten, maar we hebben vastgesteld dat het een klein risico is, en het alternatief biedt een grote beloning - de mogelijkheid om de wetenschappelijke instrumenten langer aan te houden", zegt Suzanne Dodd, projectmanager Voyager bij JPL. "We observeren het ruimtevaartuig nu al enkele weken en deze nieuwe aanpak lijkt te werken."
Lees ook:
- NASA's HARP-project registreerde de griezelige geluiden van de magnetosfeer van de aarde
- NASA heeft een supersterke legering ontwikkeld voor het 3D-printen van vliegtuig- en ruimtevaartuigonderdelen