Een NASA-telescoop heeft een waterpluim ontdekt op de Saturnusmaan Enceladus

Onderzoekers gebruiken meestal de James Webb Space Telescope om verre sterrenstelsels en kosmische structuren in de ruimte te observeren, maar NASA-ESA-ruimtevaartuigen kunnen ook nieuwe inzichten in ons eigen zonnestelsel opleveren. Met name Enceladus en zijn ongebruikelijke watersysteem zijn een potentieel belangrijk doelwit voor huidige en toekomstige Webb-waarnemingen.

Onlangs ontdekten NASA-wetenschappers met behulp van de James Webb Space Telescope een "verrassend grote" waterpluim afkomstig van Enceladus, de zesde grootste maan van Saturnus en de 19e grootste in het zonnestelsel. De waterdamppluim strekt zich uit over ongeveer 9500 km, ook al is Enceladus slechts 503 km breed.

Enceladus is een interessant object voor observatie en wetenschappelijk onderzoek omdat de maan een wereldwijd reservoir van zout water bevat, verborgen tussen de ijzige buitenste korst en de rotsachtige binnenste kern. IJsdeeltjes vermengd met waterdamp en organische verbindingen worden door geiserachtige vulkanen uitgeworpen in spleten die bekend staan ​​als "tijgerstrepen".

Zoals NASA's Jeronimo Villanueva opmerkt, is de nieuw ontdekte waterpluim bijna een "schokkende" ontdekking, aangezien hij meer dan 20 keer zo groot is als de satelliet die hem voortbracht. De pluim is afkomstig uit een regio aan de zuidpool van Enceladus en strekt zich uit tot ver voorbij het punt van oorsprong.

Naast de lengte is de waterpluim ook interessant vanwege de snelheid waarmee waterdamp vrijkomt: zo'n 300 liter per seconde. NASA schat dat deze pluim een ​​olympisch zwembad in slechts een paar uur kan vullen, terwijl een tuinslang hier op aarde meer dan twee weken nodig zou hebben om hetzelfde resultaat te bereiken.

Na het verlaten van het oppervlak van Enceladus beweegt de waterpluim langs de relatief snelle baan van de Maan rond Saturnus (slechts 33 uur). In een baan om een ​​gasreus laten de maan en zijn waterige ejecta een donutvormige halo achter. De waterdoughnut bevindt zich naast de "E-ring", de buitenste en breedste ring in het complexe en fascinerende ringsysteem van Saturnus.

Door gegevens te analyseren die door de telescoop zijn verzameld, hebben astronomen vastgesteld dat ongeveer 30 procent van het water dat uit Enceladus wordt geworpen in een baan rond Saturnus blijft, terwijl de resterende 70 procent ontsnapt om het grotere "Saturnische watersysteem" te voeden.

In de komende jaren zullen NASA-wetenschappers Enceladus blijven observeren met de krachtige Webb-instrumenten, nieuwe gegevens verkrijgen en nieuwe ontdekkingen doen om toekomstige verkenningsmissies voor te bereiden.

Lees ook:

• De verkenningssatelliet van Noord-Korea stortte neer na een mislukte lancering
• Internet van een kleine satelliet in een geostationaire baan? Natuurlijk waarom niet