NASA heeft een fascinerende audioclip vrijgegeven van geluidsgolven afkomstig van een superzwaar zwart gat op 250 miljoen lichtjaar afstand. Het zwarte gat bevindt zich in het centrum van de Perseus-cluster van melkwegstelsels en de akoestische golven die eruit komen zijn zo verwerkt dat ze hoorbaar zijn voor het menselijk oor.
Het resultaat (hieronder), gepubliceerd door NASA in mei, is een onaardse (blijkbaar) gehuil dat, om eerlijk te zijn, niet alleen angstaanjagend maar ook een beetje boos klinkt. Voor het eerst werden deze geluidsgolven geëxtraheerd en geuit.
Wat gebeurt er op deze plaat? Welnu, we kunnen misschien geen geluid in de ruimte horen, maar dat betekent niet dat het er niet is.
In 2003 ontdekten astronomen iets heel vreemds: akoestische golven die zich voortplanten door de enorme hoeveelheid gas rond het superzware zwarte gat in het centrum van het Perseus-sterrenstelsel, dat nu bekend staat om zijn angstaanjagende geschreeuw. We zouden ze niet kunnen horen op het huidige volumeniveau. De golven bevatten de laagste noot in het universum die ooit door de mens is waargenomen - ruim onder de grenzen van het menselijk gehoor.
Maar in een recente akoestische behandeling werd de opname niet alleen een heel octaaf omhoog geschopt, maar werden de door het zwarte gat onthulde tonen toegevoegd zodat we konden begrijpen hoe ze zouden klinken als ratelend door de intergalactische ruimte.
De geluidsgolven werden radiaal of naar buiten geëxtraheerd uit het superzware zwarte gat in het midden van de Perseus-cluster, en speelden tegen de klok in vanuit het centrum, zodat we geluiden in alle richtingen van het superzware zwarte gat kunnen horen. Het resultaat bleek griezelig te zijn, zoals vele golven die vanuit de ruimte zijn opgenomen en omgezet in geluidsfrequenties.
Deze geluiden zijn echter niet alleen een wetenschappelijk wonder. Het zwaartekrachtsgas en plasma dat tussen sterrenstelsels in clusters van sterrenstelsels drijft - het zogenaamde intracluster-medium - is dichter en veel heter dan het intergalactische medium buiten de clusters van sterrenstelsels. Geluidsgolven die zich door het intraclustermedium voortplanten, zijn een mechanisme waarmee het kan opwarmen, omdat ze energie door het plasma overbrengen. Omdat temperatuur helpt bij het reguleren van stervorming, kunnen geluidsgolven een belangrijke rol spelen in de evolutie van clusters van sterrenstelsels over lange tijdschalen.
Het is deze warmte die ons in staat stelt om geluidsgolven te detecteren. Omdat het intraclustermedium zo heet is, gloeit het fel op in röntgenstralen. Het Chandra X-ray Observatory maakt het momenteel niet alleen mogelijk om geluidsgolven te detecteren, maar ook om een ultrasoon behandelingsproject uit te voeren.
Een ander beroemd superzwaar zwart gat kreeg ook een soundtrack. M87*, het eerste zwarte gat dat ooit rechtstreeks in beeld is gebracht door de enorme inspanning van de Event Horizon Telescope-samenwerking, werd tegelijkertijd door andere instrumenten in beeld gebracht. Deze omvatten Chandra voor röntgenstralen, Hubble voor zichtbaar licht en de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array voor radiogolven.
Deze video toont een kolossale straal materiaal die direct buiten een superzwaar zwart gat uit de ruimte wordt uitgestoten met snelheden die hoger lijken dan de lichtsnelheid in een vacuüm (het is een illusie, maar het is best cool). En nu is het ook geuit.
Voor alle duidelijkheid: deze gegevens waren oorspronkelijk geen geluidsgolven, zoals de audio-opname van Perseus, maar licht op verschillende frequenties. Radiogegevens met de laagste frequenties hebben het laagste toonniveau in sonificatie. Optische gegevens bezetten het middelste bereik en röntgenstralen bezetten het bovenste bereik. De omzetting van dergelijke visuele gegevens in geluid kan een interessante nieuwe manier worden om kosmische verschijnselen te bestuderen, en deze methode heeft wetenschappelijke waarde.
U kunt Oekraïne helpen vechten tegen de Russische indringers, de beste manier om dit te doen is door geld te doneren aan de strijdkrachten van Oekraïne via Red het leven of via de officiële pagina NBU.
Ook interessant: