Dat suggereert een nieuwe studie Maan beïnvloedt de "plasma-oceaan" die de bovenste lagen van de atmosfeer van de aarde omringt en creëert oscillaties die vergelijkbaar zijn met de getijden in de oceanen. Om dergelijke conclusies te trekken, gebruikten wetenschappers gegevens die gedurende meer dan 40 jaar door satellieten waren verzameld, waarbij ze de verandering van minuut tot minuut in de vorm van de plasmasfeer volgden.
De plasmasfeer is een binnengebied magnetosfeer De aarde, die onze planeet beschermt wanneer een zonnestorm en verschillende soorten hoogenergetische deeltjes naderen. Deze klomp koud plasma lijkt een beetje op een donut en bevindt zich net boven de magnetische veldlijnen van de aarde ionosfeer - het elektrisch geladen deel van de bovenste lagen van de atmosfeer.
Het plasma, of geïoniseerd gas, in de plasmasfeer is dichter dan het plasma in de buitenste gebieden van de magnetosfeer, waardoor het naar de bodem van de magnetosfeer zakt. Wetenschappers noemen de grens tussen dit dichte ondergedompelde plasma en de rest van de magnetosfeer de plasmapauze. "Rekening houdend met de eigenschappen van koud, dicht plasma, kan de plasmasfeer worden beschouwd als een 'plasma-oceaan' en de plasmapauze als het 'oppervlak' van deze oceaan", schrijven de onderzoekers in het artikel.
Zwaartekracht aantrekkingskracht maanden kan deze "oceaan" beïnvloeden door het oppervlak te laten stijgen en dalen, vergelijkbaar met oceaangetijden. Het is geen nieuws meer dat de maan de oceanen, de aardkorst, het geomagnetische veld aan de oppervlakte en gas in de onderste lagen van de aardatmosfeer kan beïnvloeden. Tot nu toe hebben wetenschappers echter niet gecontroleerd of onze satelliet een vergelijkbaar getijdeneffect op de plasmasfeer veroorzaakt.
Om deze vraag te onderzoeken, analyseerden wetenschappers gegevens van meer dan 50 metingen van de plasmasfeer door satellieten van 10 wetenschappelijke missies, waaronder de missie NASA THEMIS. Satellietsensoren kunnen de kleinste veranderingen in de plasmaconcentratie detecteren, dus een team van onderzoekers heeft de exacte grens van de plasmapauze gedetailleerder dan ooit tevoren in kaart gebracht.
De satellietmetingen vonden plaats tussen 1977 en 2015 en gedurende deze periode zijn er vier volledige zonnecycli verstreken. Dankzij deze informatie hielden wetenschappers rekening met de rol van zonneactiviteit in de magnetosfeer van de aarde. Toen eenmaal rekening werd gehouden met de invloed van de zon, werd duidelijk dat de vorm van de plasmapauze fluctueert in dagelijkse en maandelijkse patronen die sterk lijken op oceaangetijden. Daarom werd de maan zelf de meest waarschijnlijke oorzaak van plasmagetijden.
Wetenschappers weten nog niet precies hoe onze maan de plasmagolven veroorzaakt, maar de beste gok is dat de zwaartekracht van de maan een verstoring veroorzaakt in het elektromagnetische veld van de aarde. Het team is van mening dat deze voorheen onbekende interactie tussen de aarde en door de maan zou wetenschappers kunnen helpen andere lagen van de magnetosfeer in meer detail te bestuderen, zoals de Van Allen-stralingsgordels, die hoogenergetische deeltjes van de zonnewind vasthouden en in de buitenste magnetosfeer vangen.
"We vermoeden dat de waargenomen plasma-instroom op subtiele wijze de verdeling van energetische deeltjes in de stralingsgordels kan beïnvloeden, die een bekend gevaar vormen voor de ruimte-infrastructuur en menselijke activiteit in de ruimte", schrijven de wetenschappers. Daarom kan een beter begrip van getijden helpen om het werk in deze gebieden te verbeteren.
Ook interessant: