Een van de meest bestudeerde objecten aan de hemel is een supernova, die op 24 februari 1987 voor het eerst met het blote oog aan onze hemel werd waargenomen. Het was de eerste die in 400 jaar werd gezien en de naam werd eraan gegeven - Nadnova 1987A. Sinds de ontdekking ervan hebben onderzoekers gezocht naar de verbrijzelde kern van een ster die overbleef na de explosie van een ster, ook wel bekend als een neutronenster.
Een team van astronomen, met behulp van gegevens van NASA-ruimtemissies en telescopen op de grond, heeft eindelijk een neutronenster gevonden die zich verschuilt in een supernova. Supernova 1987A bevindt zich in de Grote Magelhaense Wolk, een kleiner sterrenstelsel in de Melkweg, ongeveer 170 lichtjaar van de aarde. Projectonderzoekers gebruikten gegevens van NASA's Chandra X-ray Observatory en niet eerder gepubliceerde gegevens van NASA's Nuclear Spectroscopic Telescope System, gecombineerd met observaties op de grond gemaakt met de Atacama Large Millimeter Array.
Ook interessant:
- De Hubble-telescoop heeft een supernova-uitbarsting gedetecteerd
- De overblijfselen van een zeldzame explosie werden gevonden in het centrum van de Melkweg
De afgelopen 34 jaar hebben astronomen het puin van de supernova-explosie doorzocht op zoek naar de neutronenster die daar naar verwachting zal zijn. Wanneer een ster supernova wordt, stort hij in zichzelf in voordat zijn buitenste lagen de ruimte in worden geworpen. De compressie van de kern van de ster verandert het in een extreem dicht object met de massa van de zon en een diameter van ongeveer 10 mijl.
Deze overblijfselen worden neutronensterren genoemd omdat ze bijna volledig uit dicht opeengepakte neutronen bestaan. Snel ronddraaiende, sterk gemagnetiseerde neutronensterren, pulsars genaamd, produceren een stralingsbundel die astronomen kunnen detecteren als pulsen terwijl ze langs de hemel bewegen. Wetenschappers merken op dat een subset van pulsars winden vanaf hun oppervlak heeft gegenereerd die soms met bijna de snelheid van het licht reizen, waardoor complexe structuren van geladen deeltjes en magnetische velden ontstaan die "pulsarwindnevels" worden genoemd.
Met de nieuwe waarnemingsgegevens vond het team röntgenstralen met lage energie die uit de nevel kwamen, evenals bewijs van hoogenergetische deeltjes. Astronomen geloven dat er twee waarschijnlijke verklaringen zijn voor de energetische röntgenstraling, waaronder een pulsarwindnevel of deeltjes die door de explosiegolf tot hoge energieën worden versneld. Gegevens van de laatste röntgenstudie bevestigen het bestaan van de pulsarwindnevel.
Lees ook: