In 2017 ontdekte het Pan-STARRS-observatorium op de Hawaiiaanse eilanden het eerste ruimteobject dat vanuit de buitenste regionen van de Melkweg in ons zonnestelsel arriveerde. Hij kreeg de naam 'Oumuamua, wat 'verkenner' of 'boodschapper' betekent in het Hawaïaans.
Deze interstellaire gast, die wetenschappers in verwarring bracht met een reeks ongewone kenmerken, werd aanvankelijk aangezien voor een komeet. Er verdampt echter niet genoeg materiaal van het oppervlak om een komeettypische staart te vormen. Toen kwamen wetenschappers tot de conclusie dat het toch een asteroïde is, hoewel zijn vorm en snelheid atypisch zijn voor een asteroïde.
Oumuamua vloog langs de zon en maakte snelheid door er omheen te cirkelen. Een dergelijk reactief effect wordt waargenomen bij kometen: het ijs waaruit ze zijn samengesteld, verdampt door de hitte van de zon en het resulterende gas geeft het object versnelling. In het geval van Oumuamua waren wetenschappers echter niet alleen verrast door de afwezigheid van een zichtbare gaspluim, maar ook door de ongewoon hoge snelheid waarmee het mysterieuze object "wegduwde" van de zon.
Het gedrag van Oumuamua was zo mysterieus dat er werd gespeculeerd dat het een buitenaards ruimteschip was. Deze theorie werd echter snel weerlegd. Ook is het onwaarschijnlijk dat een ruimteschip in alle drie de dimensies zal draaien, zoals Oumuamua doet. Over het algemeen blijkt het object nog natuurlijk te zijn. Maar waar komt hij vandaan?
Wetenschappers hebben lang aangenomen dat ijs zich zou kunnen verbergen onder de laag organisch materiaal op het oppervlak van de mysterieuze alien. De onderzoekers berekenden de snelheid waarmee verschillende soorten ijs zouden verdampen onder invloed van de zon, en welke versnelling dit zou toevoegen aan het ruimteobject. Daarna bestudeerden ze de mogelijke vorm en grootte van het object, evenals de reflectiviteit ervan. Al deze berekeningen leidden wetenschappers tot de conclusie dat Oumuamua kan bestaan uit stikstofijs, net als het oppervlak van Pluto.
Wetenschappers geloven nu dat Oumuamua ongeveer 500 miljoen jaar geleden afbrak van een verre exoplaneet bij een soort botsing. Daarna begon hij zijn reis door de interstellaire ruimte. Volgens onderzoekers is dit object rond 1995 het zonnestelsel binnengekomen en zal het ergens in 2040 verlaten.
Astronomen hebben ook de grootte en vorm herberekend: 44 m lang, 45 m breed en slechts 7,5 m dik. Als dit object inderdaad uit bevroren stikstof bestaat, kan dit ook zijn ongebruikelijke vorm verklaren. De buitenste lagen van het ijs verdampten geleidelijk, waardoor het steeds vlakker werd. Wetenschappers zijn van plan Oumuamua en andere interstellaire objecten te blijven observeren. In de toekomst zullen nauwkeuriger en gevoeligere telescopen hen daarbij helpen.
Lees ook: