De onderzoekers ontdekten dat fosforrijk stof dat over het ijs wordt geblazen, mogelijk de sleutel tot het fenomeen is.
De Groenlandse ijskap is de op een na grootste ter wereld. Volgens het National Snow and Ice Data Center (NSIDC) beslaat het een oppervlakte van ongeveer 1,71 miljoen vierkante meter. km De ijskap is nu echter constant aan het smelten en verliest jaarlijks 500 miljard ton ijs, meldde WordsSideKick.com eerder.
Daarom is de donkere zone zo'n zorg. Tijdens de zomermaanden verandert een deel van het westelijk deel van de ijskap van kleur van helder wit naar inktgrijs als algenbloei op het oppervlak. Sinds 2000 is deze bloei groter geworden, waardoor de donkere zone groter is geworden, aldus de onderzoekers in een verklaring.
Donkerder ijs verlaagt zijn albedo - de hoeveelheid zonlicht die het weer de ruimte in reflecteert - en zorgt ervoor dat de ijskap meer warmte absorbeert. De oorzaak van deze algenbloei is echter tot nu toe een mysterie gebleven.
"We zien veel variatie in de bloemen die zich vormen op het oppervlak van de ijskap", zegt Janine McCutcheon, een microbioloog aan de Universiteit van Waterloo in Ontario en hoofdauteur van een nieuwe studie die de gegevens beschrijft. "We wilden beter begrijpen waardoor ze groeien", vertelde ze WordsSideKick.com.
In de wintermaanden in het noordpoolgebied bestaat ijsalgen voornamelijk uit Ancylonema nordenskioeldii en soorten van het geslacht mesotaenium, die diep onder het ijs in rust blijven. In het voorjaar, als het ijs smelt, trekken deze algen langzaam naar de oppervlakte. Wanneer ze het oppervlak bereiken, biedt de arctische zomer XNUMX uur per dag zonlicht voor fotosynthese en groei. Algen zijn normaal gesproken groen, maar wanneer ze worden blootgesteld aan constant zonlicht, creëren ze een donkergekleurde zonnebrandcrème om zichzelf te beschermen tegen de schadelijke effecten van ultraviolette stralen. Dit is wat het ijs donkerder maakt en, ironisch genoeg, ervoor zorgt dat het meer zonlicht absorbeert.
Maar zonlicht alleen was niet genoeg om de wijdverspreide bloei te veroorzaken die de onderzoekers waarnamen.
Nadat de onderzoekers monsters van het oppervlak hadden geanalyseerd, "werd duidelijk dat fosfor de belangrijkste voedingsstof voor algen is", vertelde co-auteur Jim McQuaid, een klimaatwetenschapper aan de Universiteit van Leeds in Engeland, aan WordsSideKick.com.
In Groenland is de fosfor afkomstig van hydroxylapatiet - een fosfaatmineraal dat ook calcium, zuurstof en waterstof bevat - dat als stof van blootliggend gesteente over het ijs wordt meegevoerd. Naarmate de klimaatverandering de atmosfeer opwarmt, worden de blootgestelde rotsen droger en nemen de winden toe."
Smeltend ijs in het gebied legt ook meer hydroxylapatietrijke rotsen bloot, waardoor de beschikbare fosfor toeneemt. Algenbloei maakt dus deel uit van een positieve feedbacklus: meer smeltend ijs leidt tot een grotere verdeling van fosfor, wat de algengroei stimuleert, wat op zijn beurt het smelten van ijs verder verhoogt.
Nu wetenschappers het fenomeen van de donkere zone echter volledig begrijpen, kunnen ze nauwkeuriger voorspellen hoe snel de Groenlandse ijskap smelt.
Lees ook: