بازی‌های ویدیویی به ظاهر چیزهایی ساده و قابل درک هستند، اما هر از چند گاهی یک نسخه حتی گیمرهای باتجربه را نیز متضرر می‌کند. مهم نیست که چه تعداد تریلر و مطالب تبلیغاتی منتشر شده است، ما به سادگی نمی دانیم در مورد محصول جدید چه فکری کنیم. این مورد در سال 2019 بود، زمانی که مرگ تابنده برای مدت طولانی یک راز باقی ماند. این وضعیت در سال 2020 با خروج دوباره تکرار شد Avengers مارول - یک بازی در مورد "انتقام جویان" که حتی بعد از بتا هم نظر دادن در مورد آن دشوار بود. چیست - یک بازی داستانی در روح "مرد عنکبوتی"، شبکه اکشن / RPG مانند سرود یا یکی از بستگان تأثیرگذارتر مارول نهایی اتحاد 3: سفارش سیاه? بیایید سعی کنیم آن را بفهمیم.
بعد از نمایش همان تریلر شروع به نگرانی در مورد سرنوشت انتقام جویان مارول کردم. چهره های عجیب و غریب شخصیت ها، تقریبا شبیه به بازیگران فیلم ها، چشمگیر است، اما برخی از مبارزات یکنواخت و دیگر چیزهای کوچک ناخوشایند بسیاری را در موفقیت پروژه اسکوئر انیکس شک کرد. از آن زمان زمان زیادی می گذرد و کار استودیوی کریستال داینامیکس به طرز محسوسی پیشرفت کرده است. هر چه تاریخ انتشار به ما نزدیکتر می شد، احساس خوش بینی بیشتری داشتم. توسعه دهندگان (که من برای آنها احترام زیادی قائل هستم) بیش از اندازه زمان کافی برای ساخت پروژه ای در خور چنین نشانه بلندی داشتند.
متأسفانه، نتیجه نهایی چیزهای زیادی برای دلخواه باقی می گذارد. طرفداران، نظر من را به دل نگیرید: من طرفدار کمیک ها، فیلم ها یا ژانری که کریستال داینامیکس در آن کار می کرد نیستم. با این حال، این کل نکته است: خوشحال کردن طرفداران منابع اصلی بسیار ساده تر است، اما گرفتن یک فرد بی طرف کاملاً چیز دیگری است. به همین دلیل، من، یکی از طرفداران سرسخت جنگ ستارگان، در هر دو جنگ ستارگان: جبهه‌های نبرد پلاتینیوم را دریافت کردم. اگر IP برای من غریبه بود، از تیرانداز اجتناب می کردم - و اینجا هم همینطور است. من مطمئن هستم که میلیون ها نفر در سراسر جهان خوشحال هستند که بالاخره یک عنوان AAA منتشر شده است که به شما امکان می دهد مانند هالک، مرد آهنی، بلک ویدو و دیگر قهرمانان افسانه ای احساس کنید. من آنها را درک می کنم و برای آنها خوشحالم. اما بازم میگم من یکی از اونها نیستم. من علاقه مند بودم، اما یک عکس زیبا یا لباس های نوستالژیک، همدردی مرا جلب نمی کند.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی Spider-Man PS4 - اولین بلاک باستر بازی ویدیویی مارول
به نوعی من حتی با کریستال داینامیکس همدلی دارم. این استودیو مأمور شد تا با یکی از شناخته شده ترین فرنچایزهای جهان کار کند (برخی می گویند که قبلاً از نظر محبوبیت از "جنگ ستارگان" پیشی گرفته است) و کار قبل از آن غیر قابل رغبت بود: لازم بود هم طرفداران و هم سرمایه گذاران را راضی کنیم. . برخلاف «مرد عنکبوتی»، که در آن بچه‌های Insomniac Games می‌توانستند کاملاً روی یک شخصیت تمرکز کنند، در انتقام‌جویان مارول لازم بود حداقل با شش شخصیت کار کنید و مطمئن شوید که کسی توهین نشود. بازی در نقش هالک و ثور باید جالب باشد، علیرغم این واقعیت که آنها قهرمانان کاملاً متفاوتی با مجموعه ای از مهارت های کاملاً متفاوت هستند. همه باید متعادل باشند تا هیچ کس خیلی قوی به نظر نرسد و مکان های بازی باید برای هر سبک بازی تطبیق داده شود. تکرار می کنم: یک کار بزرگ. اکنون استودیو Rocksteady نیز همین کار را انجام می دهد آزاد خواهد کرد در سال 2022 جوخه انتحار: لیگ عدالت را بکش.
من نمی دانم چه کسی بر چنین قالبی اصرار داشت، اما در نتیجه ما به یک آشفتگی واقعی رسیدیم. من مطمئن هستم که مانند بسیاری از بلاک‌باسترهای مدرن، انتقام‌جویان مارول در ذهن توسعه‌دهندگان با استعداد متولد نشده است، بلکه در یک لوله آزمایش شرکتی رشد کرده است. کل آینده آن مدت ها قبل از اینکه هنرمندان شروع به کار بر روی اولین هنرهای مفهومی کنند در کمیته ها برنامه ریزی شده بود. و احساس می شود. وقتی استودیوی Insomniac Games به عشق خود به مرد عنکبوتی اعتراف کرد، آنها می خواستند آن را باور کنند. اما اینجا...
ابرقهرمان مورد علاقه شما خانم مارول است (با کاپیتان مارول اشتباه نشود)
اول از همه، من می خواهم در مورد جالب ترین چیز صحبت کنم - تاریخ. یک طرح خوب ارائه شده نه تنها می تواند بازیکنان را عاشق شخصیت ها کند (در یک زمان، Batman: Arkham Asylum عالی باعث شد که من به طور جدی به دنیای DC علاقه مند شوم)، بلکه زمینه را نیز به گیم پلی اضافه کند.
اما چگونه می توان داستانی را در یک بازی تعریف کرد که سعی می کند به طور یکسان به چندین شخصیت توجه کند؟ پاسخ: ایجاد یک بازی جدید که از بسیاری جهات شبیه خود بازیکن باشد. خوب، «جدید» نیست: کامالا خان، که بالفعل شخصیت اصلی انتقام‌جویان مارول شد، در سال 2013 در کمیک‌ها ظاهر شد و به اولین شخصیت مسلمان در دنیای مارول تبدیل شد.
من در خانه ام کمی در مورد خان صحبت کردم گزارش ها در مورد بتا بسته من کاملاً درک می کنم که چرا Crystal Dynamics او را به شخصیت اصلی ذهن خود تبدیل کرد. کامالا به کمیک علاقه دارد، طرفدار ابرقهرمانان است و آرزوی ملاقات با تونی استارک را دارد. داستان او یک پیشرفت کاملا کلاسیک از یک قهرمان است که صدها بار در سینما و ادبیات آن را دیده ایم. ما تماشا می کنیم که چگونه او از یک طرفدار معمولی به یک عضو تمام عیار از Avengers تبدیل می شود - البته بدون کمک ما. مطمئناً برای گیمرهای بسیار جوان جذاب خواهد بود، اما دوستداران کتاب های کمیک سی ساله همچنان به هالک یا تونی استارک نزدیک تر خواهند بود.
چند ساعت اول Avengers از نظر روایی خوب است: بازی به سختی حواس شخصیت های دیگر را پرت می کند و بر داستان کامالا تمرکز می کند. به محض اینکه به نظر می رسد ممکن است چه اتفاقی بیفتد، و حقیقت این است که یک داستان جالب است، ما به یک قهرمان دیگر منتقل می شویم و با اطلاعات غیر ضروری در مورد AIM (افراد بد)، ارتقاها، جعبه های غارت و سایر چیزهای کوچک بمباران می شویم. منتظر لحظاتی نباشید که روح شما را می گیرد - مهم نیست که توسعه دهندگان چقدر تلاش کردند، نتوانستند ماهیت حریصانه و عملگرایانه خلقت خود را پنهان کنند. خیلی تلاش نکردند.
همچنین بخوانید: بررسی Marvel Ultimate Alliance 3: The Black Order - Assemble Your Avengers
نمی توانم بگویم که طرفدار کامالا شدم، اما مشکل در او نیست، بلکه در ساختار است: «مرد عنکبوتی» در کاری موفق شد که آنها در اینجا موفق نشدند - پیدا کردن یک ریتم، تعادل بین داستان و وظایف اضافی در اینجا یک آریتمی روایی کامل وجود دارد: پس از یک مقدمه زیبا، بازی به ماموریت های کوچک، وظایف رزمی و سایر چیزهای کوچک تقسیم می شود که به ماهیت واقعی پروژه خیانت می کند: یک مدل خدمات.
روال
فکر می کنم همه ما فهمیدیم که نکته اصلی در بازی در مورد "انتقام جویان" یک مبارزه موفق است. این همان چیزی است که ساخته‌های Rocksteady Studios، Insomniac Games و حتی Sucker Punch Productions را متمایز می‌کند که «شهرت بد» آنها را نیز نمی‌توان فراموش کرد.
انتقام جویان بر خلاف هر یک از بازی های ذکر شده در بالا، یک اکشن / RPG است. اعداد آسیب پس از هر ضربه روی صفحه ظاهر می شوند، همه دشمنان دارای سطوح هستند و هر قهرمان حملات خاصی دارد که پس از هر بار استفاده مجدداً بارگذاری می شوند. همه اینها را بارها در سرویس بازی های مشابه دیده ایم، چیز جدیدی نیست. درست است، مناسب بودن چنین سیستمی در اینجا مشکوک است، زیرا به شدت بر احساس قدرت مطلقی که از چنین عنوانی انتظار دارید تأثیر می گذارد. من به خوبی به یاد دارم که قهرمان اصلی Prototype چقدر قدرتمند بود، اما اینجا چنین احساسی وجود ندارد.
شما نمی خواهید سیستم رزمی را سرزنش یا تحسین کنید. کنترل هالک و طعنه زدن به دشمنان بسیار لذت بخش است - اتفاقاً از بسیاری جهات به لطف بازخورد ارتعاشی کنترلر. حتی برای من سخت است که آخرین باری را به یاد بیاورم که او چنین تأثیر شدیدی بر احساس یک فیلم اکشن داشته است. عادت کردن به قهرمانان جدید آسان است: کنترل ها بصری هستند، آموزش ها واضح هستند. مشکل اصلا در این نیست - مشکل در خود ماموریت هاست.
مشکل اصلی Avengers مارول یکنواختی است. یکی از اولین ماموریت ها در همان ابتدا، زمانی که هالک و کامالا به جستجوی پناهگاه SHIELD می روند، به ما پیشنهاد می کند در یک نقطه بایستیم و امواج دشمنان را دفع کنیم. خوب، نه، من به اندازه کافی این نابرابری را در آن زمان داشتم فقط 4 چون! این یک طراحی کاملاً بی فکر، تنبل و غیر جالب است که بلافاصله هر تمایلی را برای رفتن به هر مأموریتی در آنجا دفع می کند. و در بیشتر موارد، همه نبردها اینگونه پیش می روند: ما قهرمان خود را انتخاب می کنیم، خود را در مکان جدیدی می یابیم و با دشمنان در سطوح و اندازه های مختلف می جنگیم تا پایان آنها به پایان برسد.
مشتری دو بار پرداخت می کند
اگر من یک توسعه‌دهنده بازی‌های ویدیویی بودم، از شنیدن مقایسه Anthem با ساخته‌ام متنفر بودم. با این حال، این شکست فاجعه بار BioWare بود که ابتدا به آن فکر کردم. احساس می شود که توسعه دهندگان کمی بیشتر از اینکه چگونه بازی را جذاب تر کنند به کسب درآمد فکر می کردند. انتقام‌جویان مارول تلاشی نازک برای ایجاد پلتفرمی است که تا سال‌های آینده مرتبط باقی بماند، درست مانند سرنوشت. نکته اصلی این است که بازیکنان را در یک چرخه بازی قرار دهیم که بارها و بارها تکرار می شود. لباس های بیشتر، DLC بیشتر و شخصیت های جدید. پول بیشتری برای خروج در طول سال ها. وقتی می توانید یک مدل مالی موفق ایجاد کنید، نیازی به ساخت یک بازی خوب ندارید. بنابراین ما یک چیز تازه ای به دست آوردیم که در آن هالک و مرد آهنی تمام وقت آزاد خود را به جستجو و حفاری در جعبه های غارت اختصاص می دهند.
مهم نیست چه چیزی در داستان است، مهم نیست. نکته اصلی سطح شماست، زیرا یک هالک سطح پایین حتی در مقایسه با یک ربات معمولی چیزی نیست. برای بالا بردن سطح، باید به دنبال جعبه ها باشید، ارتقاها را پیدا کنید، آنها را پمپ کنید و غیره. همیشه می توانید کت و شلوار دوم را در فروشگاه مجازی بخرید - البته با ارز واقعی.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی Ghost of Tsushima - بی رحمی و شعر سامورایی ژاپن
عجله کردند
در نهایت، در مورد جنبه فنی. Marvel's Avengers زیبا به نظر می رسد. شخصیت ها به خوبی متحرک شده اند و با جزئیات ترسیم شده اند. نبردها چشمگیر و درخشان به نظر می رسند. همه چیز برای سال 2020 استاندارد است.
متأسفانه، بازی در زمان انتشار به سادگی آماده نبود. در همه پلتفرم ها باگ ها و مشکلات بهینه سازی زیادی وجود دارد. هنگامی که عناصر زیادی روی صفحه نمایش وجود دارد (و این اغلب اتفاق می افتد)، نرخ فریم شروع به کاهش می کند، که، اجازه دهید با آن روبرو شویم، ناخوشایند است. PS4 همچنین مشکلات زیادی در زمینه عدم هماهنگی ویدئو و صدا دارد. وقتی حالت شبکه را روشن می کنید، ترمزگیری و خروج همه جا فراگیر می شود. همچنین نمی‌توانید رابط کاربری را تحسین کنید: رابط کاربری بیش از حد بارگذاری شده و نامشهود است.
انتقام جویان مارول نمی تواند به یک موسیقی متن عالی ببالد، اما بازیگران خوب کار کردند، به خصوص که نام های درگیر ضعیف نیستند - که فقط ارزش سه گانه نولان نورث، تروی بیکر و لورا بیلی را دارد.
بازی به روسی ترجمه شده است، اما کیفیت ترجمه به طور سنتی متوسط است. در جاهایی، آنچه در زیرنویس ها نشان داده شده است با آنچه شخصیت ها می گویند مطابقت ندارد. با این حال، این یک چیز کوچک است - اینجا چیزی برای چسبیدن وجود ندارد.
حکم
Avengers مارول مخاطب خود را پیدا خواهد کرد. در موردش تردیدی ندارم. همانطور که برای ناشر خود سود خواهد آورد. این یک بازی بدبینانه است که می تواند جایگاه یک اثر هنری را در وهله آخر مدعی شود، اما نامی بلند، عناصر قابل تشخیص فرهنگ پاپ و درآمدزایی مفصل دارد. عملکرد و ظاهر زیبایی دارد، اما چیزی برای تحسین در اینجا وجود ندارد.