دوباره آن زمان است. به نظر می رسد که اخیراً یک بازی دیگر درباره بازی های 2 بعدی ماریو منتشر شده است، اگرچه در واقع مدت ها پیش بود - در سال 2012. چی، دوباره بپر؟ دوباره پلتفرم ها؟ دوباره قارچ؟ بله و خیر. با یه معجزه برادران سوپر ماریو تعجب طوری تحت تاثیر قرار می دهد و غافلگیر می کند که انگار قبلاً یک پلتفرمر ندیده ایم. با معجزه ای، او همه نمایندگان دیگر این ژانر را در برابر پس زمینه خود رنگ پریده می کند. و در واقع شگفتی.
خیلی وقت پیش - خیلی وقت پیش - سری Super Mario به دو بخش نابرابر تقسیم شد. اولی دو بعدی و دومی سه بعدی است. از اواسط دهه نود، مرسوم شد که این فرنچایز را به عنوان چیزی در عین حال بسیار مترقی و هیجان انگیز و به عنوان یک کسالت غیرقابل تحمل که از همان ایده بارها و بارها سوء استفاده می کند، درک کنیم. در حالی که ماریو سه بعدی از شاهکارهای واقعی (چه Super Mario Odyssey و سوپر ماریو 3D جهانی) XNUMXD… خوب بود، اما به سختی یک مدعی جایزه بود. همه این بازی ها یکسان به نظر می رسیدند و چیز زیادی برای گفتن نداشتند... تا زمانی که Super Mario Bros منتشر شد. شگفتی، که همه چیز را تغییر داد. اگر زمانی از طرفداران «همان» ماریو بودید، اما پس از آن سوختید یا خدای ناکرده از او «بیشتر» شدید، پیشنهاد می‌کنم یک فرصت دیگر به لوله‌کش سبیل‌دار بدهید.
البته من کمی مغرضانه هستم: هرگز قسمت های جدید افسانه ای ترین فرنچایز بازی های ویدیویی تاریخ را از دست نمی دهم، که معمولاً ناامید نمی شود. اما حتی من هم انتظار چنین طراحی مجدد قوی و چنین بازگشتی را نداشتم. به جرات می توان گفت که اسپرایت ماریو از زمان Super Mario World در سال 1990 به این خوبی به نظر نمی رسید. اما چه چیزی او را بسیار شگفت زده کرد؟
همچنین بخوانید: بررسی Pikmin 1 و 2 - بازی های عالی، ریمسترهای قابل پیش بینی
در نگاه اول، ممکن است به نظر برسد که همه چیز مثل همیشه است. قهرمان ما از چپ به راست می دود، از سکوها می پرد و در انتها روی میله پرچم می پرد. فرمول یکسان است، اما ... همه چیز تغییر کرده است. اول اینکه سری بصری کاملاً متفاوت است: در حالی که شخصیت ها و جهان یکسان هستند، انیمیشن ها و ظاهر آنها در مقایسه با New Super Mario Bros جدید است. U و قسمت های قبلی آن از جمله Mario Maker. همه شخصیت‌ها بیانگر هستند و متفاوت حرکت می‌کنند. هر کس واکنش خاص خود را به لحظات مختلف گیم پلی دارد. اینها چیزهای کوچکی هستند که ممکن است متوجه آنها نشوید، اما هر چه بیشتر بازی کنید، بیشتر متوجه این ضربه هایی می شوید که به یک تصویر اضافه می شوند. موسیقی متفاوت تر به نظر می رسد - روشن تر، شادتر - و به همین ترتیب خود شخصیت ها (متاسفانه چارلز مارتین بزرگ که سال گذشته شانس ملاقات با او را داشتم، رسماً موقعیت خود را ترک کرد و یک بازیگر جدید جای او را گرفت).
در میان دیگر چیزهای جدید، نمی توان توانایی های جدید را برجسته کرد، به ویژه فیل جدید ماریو، که می تواند دشمنان را فریب دهد و گل ها را با آب آبیاری کند. اتفاقا در مورد گل ...
به طور سنتی، دیالوگ بخشی از ماریو دو بعدی نیست که در مورد آن صحبت می کنیم. صرفاً به این دلیل که عملاً هیچ کدام وجود ندارد. و همچنین، به طور کلی، طرح. دومی فقط به صورت اسمی در اینجا حضور دارد (به هر حال ، شاهزاده خانم ربوده نشده است - او اکنون خود دشمنان را مورد ضرب و شتم قرار می دهد) ، اما در اینجا خطوط - و صداگذاری شده است! - به طرز فحشا زیاد شد. نه، این بازیگر جدید ماریو نبود که صحبت کرد، بلکه گلهایی بود که در قلمرو گلها ساکن هستند. چرا؟ اما همینطور. گل ها در هر سطحی زندگی می کنند و همیشه می توانند چیزی بگویند. اغلب - برخی از عبارت های بی معنی. گاهی اوقات آنها به شما می گویند که چگونه راز را پیدا کنید. گاهی اوقات آنها برای جلوه های کمدی آنجا هستند. نمی‌دانم چه کسی در نینتندو ایده صدای یک عنصر تزئینی سنتی را به ذهنم خطور کرد، اما با تعجب متوجه شدم که فضای پرحرف و گنده مرا آزار نمی‌دهد.
همچنین بخوانید: نقد و بررسی The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom - به کمال رسیدید؟
اما برگردیم به گوسفندان ما... فیل ها. خود سطوح نیز به لطف دانه‌های معجزه‌آسا رفتار متفاوتی دارند - اشیاء پنهانی که فوراً جهان را به یک رویای مخدر تبدیل می‌کنند. من انتظار توهم ال اس دی را از ماریو نداشتم (هه، و نمی توان با قارچ ها شوخی کرد - پادشاهی اینطور نیست)، اما خوشحالم که نینتندو تصمیم گرفت چنین ریسکی را بپذیرد. دشوار - تقریباً غیرممکن - است که روی کاغذ بگوییم پس از مصرف یک ماده مشکوک توسط قهرمانان چه اتفاقی برای سطوح و شخصیت‌ها می‌افتد، اما یک چیز مطمئن است - خسته کننده نخواهد بود. سپس زاویه دوربین تغییر می کند، سپس ژانر بازی تغییر می کند، سپس خود شخصیت ها به طور ناگهانی به درختان نخل یا چیز بدتری تبدیل می شوند. غیرقابل پیش بینی بودن چیزی است که Super Mario Bros را متمایز می کند. شگفتی در پس‌زمینه دیگر نسخه‌های پرطرفدار پاییز. من خودم باور نمی کنم که به ظاهر قابل پیش بینی ترین و سنتی ترین سریال یکدفعه یک بازی ارائه کرد که هیچ وقت نمی دانید بعد از آن چه اتفاقی می افتد. این پیروزی ذهن‌های خلاق نینتندو است که به لذت‌بخش‌ترین سریال‌های زمان ما جان بخشید.
آیا باید گفت که مدیریت کامل است؟ شاید نه. این بسیار دشوارتر از New Super Mario Bros است. U، و خود شخصیت ها بسیار تیزتر هستند. همانطور که وجود دارد، من بازی با دو، سه یا چهار نفر را توصیه می کنم، زیرا این بازی واقعاً در یک شرکت خوب باز می شود. حتی می توانید آن را به صورت آنلاین انجام دهید. چندین حالت در اینجا وجود دارد: می توانید با دوستان بازی کنید، یا می توانید به تنهایی بازی کنید، اما با بازیکنان دیگر همراه باشید که خطوط کلی آنها همیشه قابل مشاهده است. در دنیای ماریو هیچ تنهایی وجود ندارد. با این حال، این بدان معنا نیست که همه چیز عالی است. من شخصاً نتوانستم به سیستم جدید تغییر پویا رهبر (یعنی بازیکن اصلی) عادت کنم که به همین دلیل متوفی (و همچنین کسی که از میله پرچم پایین تر می رود) به طور خودکار از تاج محروم می شود. اگر سطح سختی را همه با انتخاب شخصیت قابل تنظیم باشند، در اینجا آزادی وجود ندارد. من عادت کرده بودم که بازیکن شماره یک باشم، چون دوربین داشتم. اکنون باید مراقب کسی باشم که تاج را رهگیری کرد که اغلب منجر به حوادثی می شد. من فقط می توانم "شادی" والدینی را تصور کنم که سیستم جدیدی را کشف کردند. ایده جالبی است، اما مطمئن نیستم در چنین بازی آشفته ای خیلی مناسب باشد.
سال 2023 توسط بسیاری به عنوان سال گذشته تلقی می شود سوئیچ نینتندو. همه می گویند که یک کنسول کاملاً جدید نمی تواند با همتایان فوق العاده خود رقابت کند، اگرچه باور کردن آن با نسخه های شگفت انگیز Tears of the Kingdom سخت است. برادران سوپر ماریو Wonder یکی دیگر از موفقیت‌های تکنولوژیکی بود: به من بگویید که این اولین نسخه انحصاری جدید "Switch" است، و من باور می‌کنم که خیلی خوب به نظر می‌رسد و از همه مهمتر کار می‌کند. 1080p؟ لطفا. 60 فریم بر ثانیه؟ همچنین. این کاهش نرخ فریم صفر قابل مشاهده است و تصویری به همان وضوحی است که سوئیچ قادر به تولید آن است. فقط HDR وجود ندارد. همه پلتفرم‌ها باید به این زیبایی «بمیرند».
حکم
به نظر می رسد همه گلایه های ما از قسمت قبل شنیده شده است. من به New Super Mario Bros نمره بالایی دادم. U، اما حتی من باید این را اعتراف کنم برادران سوپر ماریو تعجب یک استاندارد جدید است همانطور که در سال 2019 نوشتم، این فقط یک پلتفرم معیار نیست، بلکه نمونه دیگری از این است که چگونه ایده پردازان نینتندو می توانند به طور بی پایان قسمت های جدیدی از فرنچایزهای قدیمی را تولید کنند بدون اینکه هیچ ایده ای تمام شود. در اینجا به اندازه کافی برای یک دوجین پلتفرمر مستقل وجود دارد. آیا چیزی برای شکایت وجود دارد؟ قطعا. اما این واقعیت را نفی نمی کند که یک نماینده کاملاً برجسته از این سبک و به سادگی مدعی صد در صد عنوان بازی سال است.