رکورد جهانی سرعت اینترنت به طور کامل شکسته شد زیرا مهندسان ژاپنی نرخ انتقال داده 319 ترابیت بر ثانیه (Tb/s) را از طریق کابل فیبر نوری نشان دادند. این رکورد در طول فیبر بیش از 3000 کیلومتر که با زیرساخت کابلی موجود سازگار است، ثبت شد.
اغراق آمیز بودن این نرخ انتقال فوق العاده سخت است. این تقریباً دو برابر رکورد قبلی 178 ترابایت بر ثانیه است که کمتر از یک سال پیش ثبت شده بود و هفت برابر سریعتر از رکورد قبلی 44,2 ترابایت بر ثانیه توسط یک تراشه فوتونیکی آزمایشی است. ناسا با "فقط" 400 گیگابیت در ثانیه به پایان می رسد، و این کاملاً سرعت های موجود در حال حاضر برای مصرف کنندگان را از بین می برد: سریع ترین اتصالات اینترنت خانگی با سرعت 10 گیگابیت در ثانیه در بخش هایی از ژاپن، نیوزلند و ایالات متحده انجام می شود.
این پیشرفت با استفاده از زیرساخت فیبر نوری موجود با افزودن فناوری پیشرفته به دست آمد. اول، آنها از چهار "هسته" استفاده می کنند - لوله های شیشه ای داخل الیاف که داده ها را حمل می کنند - به جای یک هسته استاندارد. سیگنال ها به چندین طول موج تقسیم می شوند که به طور همزمان با استفاده از روشی به نام ارسال می شوند مالتی پلکس کردن با تقسیم طول موج (WDM). یک "باند" سوم که به ندرت استفاده می شود برای انتقال داده های بیشتر اضافه می شود و فاصله با استفاده از فناوری های مختلف تقویت نوری افزایش می یابد.
این سیستم با یک لیزر شانه ای شروع می شود که 552 کانال در طول موج های مختلف تولید می کند. سپس این نور از مدولاسیون قطبش دوگانه عبور می کند و برخی از طول موج ها را به تأخیر می اندازد تا توالی سیگنال های مختلف ایجاد شود. سپس هر یک از این توالی سیگنال به یکی از چهار کانال فیبر نوری وارد می شود.
داده‌ها قبل از ملاقات با تقویت‌کننده‌های نوری حدود 70 کیلومتر از فیبر عبور می‌کنند تا سیگنال را در فواصل طولانی قوی نگه دارند. در اینجا از دو نوع جدید تقویت کننده فیبر عبور می کند، یکی دوپ شده با اربیوم و دیگری با تولیوم، قبل از انجام یک فرآیند کلی به نام تقویت رامان. سپس توالی‌های سیگنال به بخش جدیدی از فیبر نوری هدایت می‌شوند و تکرار این فرآیند به تیم اجازه می‌دهد تا داده‌ها را در فاصله 3001 کیلومتری ارسال کند.
توجه به این نکته ضروری است که یک فیبر نوری چهار هسته ای با در نظر گرفتن ژاکت محافظ، دقیقاً به همان قطر فیبر تک هسته ای استاندارد است. این بدان معناست که پیاده سازی این فناوری در زیرساخت های فیبر نوری موجود باید نسبتاً آسان باشد.
همچنین بخوانید: