دانشمندان به طور مرتب تصاویری از زمین مریخ ارسال شده توسط مریخ نورد دریافت می کنند. اما منظره از فضا نیز می تواند بسیار شگفت انگیز باشد. مدارگرد شناسایی مریخ (MRO) به تازگی یک عکس ارسال کرده است حس کنجکاوی، که به آرامی اما مطمئناً از شیب کوه شارپ بالا می رود.
مریخ نورد همان نقطه سیاه ریز در مرکز تصویر است که با این وجود ایده واضحی از آنچه دوربین HiRISE MRO به دست آورده است را ارائه می دهد. برای ایجاد حس مقیاس، مریخ نورد به اندازه یک میز کوچک است و بین نوارهای تیره و روشن در سطح مریخ قرار دارد.
کنجکاوی در حال کاوش یک خط الراس باستانی در دامنه کوه شارپا (به طور رسمی کوه Aeolis) است که قله یک دهانه در مارسی. توپوگرافی محلی و صخره ها اطلاعاتی را در مورد چگونگی ظاهر آب در اینجا، یعنی حدود 3 میلیارد سال پیش، حفظ می کنند. این جریان سنگ ها و آوارهایی را به همراه داشت که انباشته شدن آنها خط الراس را تشکیل می داد.
جریان گل و لای در زمین گسترده است. در جریان سیل، سرعت آب با نیروی گرانش و درجه تمایل ترکیب می شود. جریان گل همچنین می‌تواند یک لغزش خشک یا ناشی از فعالیت‌های آتشفشانی باشد، زمانی که مواد از آتشفشان فوران می‌کنند، یا زمانی که زمین‌لرزه‌ها با فوران ترکیب می‌شوند، مواد را به دامنه کوه می‌ریزند. وقتی دانشمندان شبیه به مارسی، آنها می خواهند بدانند که این مناطق چگونه تشکیل شده اند، آیا آنها توسط همان فرآیندهای روی زمین ایجاد شده اند و چه مدت پیش تشکیل شده اند؟ کنجکاوی، پشتکار و سایر وسایل نقلیه باید به یافتن پاسخ کمک کنند.
Gediz Vallis به خودی خود یک هدف تحقیقاتی مریخ نورد است. این دره ای است که 9 کیلومتر امتداد دارد و عمق آن در حدود 140 متر است و در ابتدا احتمالاً در اثر عمل نهر ظاهر شده است و بعدها سیلاب ها ماسه و سنگ های ریزدانه را به اینجا آورده اند. مطالعات زمین شناسی این سنگ ها ترکیب معدنی آنها و همچنین تاثیر آب بر آنها را در طول زمان نشان خواهد داد.
برآمدگی زیر اثر آب تشکیل شده بود که سنگ و خاک را هل می داد و آن را می ساخت. اکنون دانشمندان سیاره‌شناسی باید دنباله رویدادهایی را که آن را ایجاد کرده‌اند، بیابند. سرنخ هایی در سنگ های پراکنده در این منطقه نهفته است. کوه شارپا حدود 5 کیلومتر ارتفاع دارد و در واقع انباشته ای از سنگ های رسوبی لایه ای است. بنابراین، کنجکاوی با بالا رفتن از کوه، صخره های جدید را کشف می کند. اگر همه اینها را در مقیاس بزرگتر تصور کنید، کوه شارپ قله مرکزی دهانه برخوردی گیل است که تقریباً 3,5-3,8 میلیارد سال پیش شکل گرفته است.
با گذشت زمان، آب چندین بار دهانه را سیل کرد، در حالی که آب و هوا مریخ آن را به صحرای غبارآلود تبدیل نکرد. بادها همچنین در پر کردن دهانه با رسوبات گرد و غبار و ماسه نقش داشتند. این تاریخ دهانه را به مکانی جذاب برای کاوش تبدیل کرده است، بنابراین کنجکاوی به سفر خود به سمت کوه شارپ ادامه می دهد.
همچنین بخوانید: