ستاره شناسان لهستانی دریافته اند که منبع "قوی ترین انفجار پرتو گاما" که احتمالاً در کهکشان باستانی GN-z11 تقریباً بلافاصله پس از انفجار بزرگ رخ داده است، در واقع بازتابی از پرتو خورشید از واحد شتاب دهنده بریز- بوده است. م.
ما شواهد واضحی دریافت کرده‌ایم که نشان می‌دهد منبع شعله در کهکشان GN-z11 در واقع تقویت‌کننده Breeze-M بوده است که در مداری بیضوی بسیار کشیده به دور زمین می‌چرخد. این نشان می‌دهد که تاثیر زباله‌های فضایی بر مشاهدات نجومی نیز باید در نظر گرفته شود."
در اواسط دسامبر، ستاره شناسان به رهبری ژانگ بین، اخترفیزیکدان از دانشگاه نوادا در لاس وگاس (ایالات متحده آمریکا) گفت در مورد قدیمی ترین و قوی ترین انفجار تابش گاما تاکنون. دانشمندان کهکشان GN-z11 را که در صورت فلکی دب اکبر قرار دارد به عنوان منبع آن نام بردند. ستاره شناسان تخمین می زنند که ما این کهکشان را در وضعیتی که در حدود 400 میلیون سال پس از انفجار بزرگ بود می بینیم.
این شیوع توجه بسیاری از دانشمندان دیگر را به خود جلب کرد. به ویژه، توسط ستاره شناسان لهستانی تحت رهبری میخال میخائیلوسکی از دانشگاه به نام Mickiewicz در پوزنان. اخترفیزیکدانان با بررسی استدلال های همکاران در مورد منشاء فرا کهکشانی این شعله، متوجه شدند که در زمان ثبت شعله در کهکشان GN-z11 چه قطعاتی از زباله های فضایی در صورت فلکی دب اکبر وجود داشت.
توجه Mykhailivskyi و همکارانش توسط جسمی که مدار آن از مجاورت این نقطه عبور می کرد - یک واحد تقویت کننده مصرف شده Briz-M که بخشی از وسیله نقلیه پرتاب Proton-M بود که ماهواره مخابراتی Inmarsat 2015-F5 را پرتاب کرد جلب کرد. در فوریه 2 وارد مدار شد. ستاره شناسان موقعیت بلوک شتاب دهنده را در لحظه وقوع انفجار در کهکشان باستانی محاسبه کرده اند. معلوم شد که موقعیت Brizu-M کاملاً با او مطابقت دارد. علاوه بر این، مدت زمان انفجار پرتو گاما - حدود 179 ثانیه - مطابق با مدت زمانی است که این جرم کهکشان GN-z11 را پنهان کرده است.
پس از دریافت این موضوع، ستاره شناسان لهستانی به آرشیوهای خود مراجعه کردند و سعی کردند تصاویری از آسمان شب که در آن بلوک شتاب دهنده در همان لحظه نشان داده شده است را بیابند. مشخص شد که Breeze-M واقعاً به طور دوره‌ای بازتاب‌هایی را در قسمت فروسرخ طیف ایجاد می‌کند که شبیه پژواک‌های نوری قدرتمندترین انفجارهای پرتو گاما در کهکشان‌های دوردست است.
به گفته Mykhailivskyi و همکارانش، اشتباه همکاران با این واقعیت توضیح داده می شود که آنها تصور نمی کردند که بلوک تقویت کننده می تواند در چنین مداری دراز باشد و در عین حال به گونه ای به ناظران بازگردانده شود. به نظر آنها به نظر می رسد که گویی یک شی "نقطه" را می بینند.
سیگنال های نادرست مربوط به زباله های فضایی در آینده بیشتر و بیشتر اتفاق می افتد. دانشمندان نتیجه گرفتند که این باید هنگام انجام انواع رصد اجرام دور از جهان در نظر گرفته شود.
همچنین بخوانید:
- این دنباله دار غول پیکر در ابتدا با یک سیاره کوتوله اشتباه گرفته شد
- چرا ستاره ها، سیارات و قمرها گرد هستند، اما دنباله دارها و سیارک ها گرد نیستند؟