همانطور که منظومه شمسی توسعه یافت، سیارات غول پیکر (مشتری و زحل) خیلی زود شکل گرفتند و با گذشت زمان آنها از خورشید نزدیکتر و دورتر شدند تا در مدارهای گرانشی پایدار باقی بمانند.
اثر گرانشی این اجرام عظیم باعث بازآرایی عظیمی از دیگر اجرام سیاره‌ای شد که در آن زمان در حال شکل‌گیری بودند، به این معنی که مکان کنونی بسیاری از اجرام سیاره‌ای در منظومه شمسی ما جایی نیست که در ابتدا تشکیل شده‌اند.
دانشمندان قصد داشتند با مطالعه ترکیب ایزوتوپی گروه‌های مختلف شهاب‌سنگ از کمربند سیارکی (بین مریخ و مشتری) که منشأ تقریباً همه شهاب‌سنگ‌های زمین است، این مکان‌های اولیه سازنده‌ها را بازسازی کنند.
ایان رندر، دانشمند LLNL و نویسنده اصلی مقاله، می‌گوید: «سازمان‌دهی قابل توجه منظومه شمسی اولیه به دلیل مهاجرت سیارات غول‌پیکر، درک ما از محل شکل‌گیری اجسام سیاره‌ای را مختل کرده است. و با نگاهی به ترکیب شهاب‌سنگ‌ها از کمربند سیارک‌ها، توانستیم تشخیص دهیم که اجسام مادر آنها باید از مواد مکان‌های مختلف در منظومه شمسی اولیه تشکیل شده باشد.
همچنین جالب:
- ناسا منبع ذرات انرژی خورشیدی را ردیابی کرد
- ماموریت های ناسا نقشه بی سابقه ای از میدان مغناطیسی خورشید ایجاد کرده اند
اگرچه کمربند سیارکی تنها یک نوار نسبتاً باریک از منظومه شمسی است، اما حاوی مجموعه‌ای از مواد متنوع است. به عنوان مثال، چندین خانواده طیفی مختلف از سیارک ها در کمربند اصلی شناسایی شده اند که نشان دهنده ترکیبات شیمیایی کاملا متفاوت است. علاوه بر این، شناخته شده است که شهاب سنگ ها از تقریباً 100 بدن مادر مختلف در کمربند با علائم شیمیایی و ایزوتوپی متفاوت سرچشمه می گیرند.
این تیم نمونه‌هایی از آکندریت‌های بازالتی (شهاب‌سنگ‌های سنگی شبیه به بازالت‌های زمین) برای اندازه‌گیری نشانه‌های ایزوتوپی هسته‌ای آنها در عناصر نئودیمیم (Nd) و زیرکونیوم (Zr) گرفتند. کار آنها نشان داد که این عناصر با کمبود نسبی ایزوتوپ های موجود در نوع خاصی از مواد پیش از خورشید مشخص می شوند. این داده‌ها به خوبی با امضاهای نوکلئوسنتتیک مشاهده‌شده در عناصر دیگر همبستگی دارند و نشان می‌دهند که این ماده پیش‌خورشیدی به‌عنوان یک گرادیان در سراسر منظومه شمسی اولیه توزیع شده است.
رندر گفت: «با مقایسه این امضاهای ایزوتوپی با دیگر پروکسی‌ها برای بازسازی منظومه شمسی، می‌توان مکان اولیه اجرام سیاره‌ای را با موقعیت فعلی آنها مرتبط کرد. این اندازه‌گیری‌ها به ما کمک می‌کنند تا منظومه شمسی اولیه را با «کیهان‌یابی» مدارهای برافزایشی اجسام شهاب‌سنگ مادر بازسازی کنیم.»
همچنین بخوانید: