Gevechtsboot 90 / Stridsbåt 90H is een militair gepantserd landingsvaartuig met hoge snelheid ontwikkeld door het Zweedse bedrijf Dockstavarvet, onderdeel van het Saab-concern.
De Zweedse regering kondigde de overdracht aan van tien gevechtsboten en tientallen hulpschepen aan de Oekraïense marine en riviervloot. Het Oekraïense leger zal Gruppbat-hulpboten en Stridsbåt 90H (CB90) gevechtsboten ontvangen. Hoogstwaarschijnlijk zullen ze in de basisversie aankomen vanuit de magazijnen van de zeestrijdkrachten van Zweden.
Deze boten moeten de capaciteiten van Oekraïense mariniers bij rivieroversteekoperaties kwalitatief versterken, en nieuwe kansen bieden voor de marine en de speciale operatiekrachten bij operaties in de Zwarte Zee.
Vandaag zullen we specifiek praten over het snelle gepantserde landingsvaartuig Combat Boat 90 / Stridsbåt 90H, dat binnenkort in dienst zal verschijnen bij de marine en de Special Operations Forces van de strijdkrachten.
Ook interessant: Wapens van de Oekraïense overwinning: BMP CV90 van BAE Systems
Wat is er interessant aan Stridsbåt 90H
De internationale markt voor wapens en militaire uitrusting is lange tijd verdeeld geweest door grote fabrikanten uit toonaangevende landen. Hierdoor verschijnen er zelden nieuwe spelers op de markt en blijft hun succes vrijwel altijd beperkt tot het leveren van kleine batches producten. Soms slagen dergelijke bedrijven er echter in om een interessant product aan de koper te presenteren, waardoor het aantal exportcontracten toeneemt. Dit was ongeveer het geval bij de Zweedse boten van het Strb 90H (CB90) project. Aanvankelijk werden ze ontwikkeld voor de behoeften van de Zweedse marine, maar trokken later de belangstelling van verschillende andere landen. Als gevolg hiervan kochten derde landen enkele tientallen boten van dit model.
Stridsbåt 90H is een snelle militaire boot ontworpen door Dockstavarvet. Het was oorspronkelijk bedoeld als vervanging voor de oudere boten van de Zweedse vloot Tpbs 200. Het is de exportvariant van de Strp 90H, de officiële Zweedse aanduiding H, wat betekent dat de boot in staat is om tot de helft van een amfibiepeloton te vervoeren en in te zetten. in volle gang. De boot werd in 1991 in gebruik genomen.
Stridsbåt 90H-boten zijn momenteel in gebruik door de marines van verschillende landen, waaronder Noorwegen (als de S90N), Griekenland, Mexico (als de CB90 HMN), Maleisië en Brazilië.
Stridsbåt 90H of Combat Boat 90 (CB90) is ontworpen voor de snelle levering van landingsgroepen, het uitvoeren van schokoperaties, kustwacht en patrouilles, en het ondersteunen van speciale operaties.
Deze boten kunnen ook worden gebruikt voor verkenning, mijnbouw van watergebieden, bewaking en het verzamelen van inlichtingen. Voor dit laatste is een locatieradar aan boord geïnstalleerd.
De boot kan maximaal 21 parachutisten in volledige gevechtsuitrusting of een lading tot 4,5 ton vervoeren.Het landende gezelschap bevindt zich in het centrale deel van de boot onder de stuurhut en wordt tijdens het ontschepen via de boeghelling neergelaten. Dankzij de kleine diepgang kan de boot zelfs op een onvoorbereide kust een landingskracht landen.
Lees ook: Alles over het C-RAM Centurion luchtverdedigingssysteem
De geschiedenis van Stridsbåt 90H
Het werk aan het Stridsbåt 90H-project begon eind jaren tachtig, toen het commando van de Zweedse marine een wedstrijd aankondigde voor de creatie van een nieuwe lichte multifunctionele boot, ontworpen om de verouderde Tpbs 200 te vervangen. Een van de vereisten voor de veelbelovende boot waren de maximale afmetingen en verplaatsing, evenals de mogelijkheid om als amfibievoertuig een half peloton mariniers (21 personen) naar de kust te brengen. Verschillende scheepsbouwbedrijven dienden hun bod in en in 1988 maakte de Zweedse marine de winnaar bekend. Het door Dockstavarvet gepresenteerde project werd erkend als het meest interessante en veelbelovende. Al een jaar na ondertekening van het contract voor de ontwikkeling van het project werden op de werf twee prototypeboten gebouwd.
De tests van deze twee boten duurden enkele maanden. Tijdens deze werkzaamheden was het mogelijk om bijna alle tekortkomingen te identificeren en snel te elimineren. De verbeterde en beproefde boot stelde de klant volledig tevreden. In juni 1990 werd de nieuwe boot officieel gebruikt door de Zweedse marine onder de aanduiding Stridsbåt 1990 Halv pluton of afgekort Strb 90H ("gevechtsboot van het model uit 1990, ontworpen om een half peloton te vervoeren"). Met de verwachting van exportleveringen kreeg de nieuwe multifunctionele boot een Engelstalige naam: Combat Boat 90 of CB90, wat een onvolledige vertaling is van de oorspronkelijke naam. Vervolgens werd deze aanduiding officieel toegepast op boten van de Zweedse marine.
Ook interessant: Wapens van Oekraïense overwinning: Turkse MRAP Kirpi
Bouw Stridsbåt 90H
Bij de ontwikkeling van de Stridsbåt 90H-boot werd rekening gehouden met de noodzaak om eenvoud van productie, zeewaardigheid, hoge snelheidseigenschappen en het noodzakelijke laadvermogen in één ontwerp te combineren. De basis voor het oplossen van dit technische probleem was het brede gebruik van aluminium SS 144140. Bijna de gehele structuur van de boot is gemaakt van dit metaal en zijn legeringen.
De romp, bestaande uit een aluminium frame en bekleding, heeft een lengte van 14,9 m langs de waterlijn (15,9 m vol) en een breedte van 3,85 m. licht: de waterverplaatsing bedraagt niet meer dan 0,8 ton. De romp van de boot heeft typische contouren voor deze klasse apparatuur.
Om de landingstaken te vergemakkelijken, zijn de boeg en de bodem van de boot versterkt en uitgerust met een neerlaatladder. In opgeheven positie geeft het gangboord de boeg een karakteristieke afgeknotte vorm. In het middengedeelte van de boot bevindt zich een stuurhuis met werkplekken voor de bemanning van twee personen. De boomstam is voorzien van een licht anti-splinterpantser. Direct daarachter bevindt zich een gepantserd compartiment voor het transport van troepen. Zowel via het achterschip als via het gangboord in de boeg kan een half peloton mariniers (21 personen) de boot betreden en verlaten. In het laatste geval passeren ze de stuurhut en komen in een kleine gang tussen de stuurhut en de boeggang. Voor het gemak is de gang van bovenaf afgedekt door een dubbelvleugelig luik dat opengaat tijdens het uitstappen.
Het landingscompartiment, waar de soldaten en hun uitrusting zich bevinden, bevindt zich in het middengedeelte van de boot. Het achterste deel van de romp is voor 25% open dek en kan dienen als drijvende commandopost met extra communicatieapparatuur of als artillerieboot met eventuele wapenlocatie. Het achterstevengedeelte van de Stridsbåt 90H is zo ontworpen dat alle benodigde uitrusting erop kan worden gemonteerd - van wapens of vracht tot een lichte extra cabine. Er kan maximaal 4,5 ton lading in de bagageruimte of in het achterschip worden geplaatst.
De unieke oprit zorgt voor een snelle inzet van troepen en een snelle evacuatie van de gewonden naar de wal.
Lees ook: Het wapen van de Oekraïense overwinning: de op de grond gelanceerde GSDB-bom
bewapening
De Strb 90H boot is uitgerust met wapens volgens de wensen van de klant. De standaardbewapening van de boot bestaat uit drie Browning M2HB-machinegeweren en een 12,7 mm machinegeweer (of 40 mm granaatwerper) gemonteerd op een koepel in het achterste deel van de stuurhut. Het kan worden vervangen door een op afstand bestuurbare gestabiliseerde machinegeweerkoepel.
Voor de stuurmansplaats is een gekoppeld machinegeweer van 12.7 mm geïnstalleerd. Daarnaast is de boot uitgerust met één Mk 19 granaatwerper en een aangepast Hellfire RBS 17 SSM-systeem. Het kan ook 2,8 ton zeemijnen of zes dieptebommen vervoeren.
Stridsbåt 90H-motoren
In het achterste deel van de boot bevinden zich twee Scania DSI14 V8-dieselmotoren met een vermogen van 625 pk. De motoren leveren koppel aan twee Rolls-Royce Kamewa FF-waterjets. Met zo'n krachtcentrale kan de Strb 90H-boot accelereren tot 45 knopen. Het maximale bereik bedraagt ongeveer 440 km bij een snelheid van 20 knopen (37 km/u). Dit is voldoende om de meeste taken uit te voeren waarmee boten van deze klasse te maken hebben.
De gebruikte waterjets hebben een interessante eigenschap: ze kunnen zelfs werken als het kanaal niet volledig gevuld is met water. Hierdoor kan de boot complexe manoeuvres uitvoeren met een grote rol. De boot is uitgerust voor amfibische landingen, zelfs op een onvoorbereide kust.
De civiele versie van de patrouilleboot kan worden uitgerust met twee dieselmotoren met een vermogen van 550 kW, wat een maximale snelheid tot 45 knopen oplevert.
Wijzigingen Stridsbåt 90H
De eerste Strb 90H multifunctionele boten werden in 1991 overgedragen aan de Zweedse marine. In totaal verzamelden de Zweden voor de behoeften van hun vloot ongeveer tweehonderd van dergelijke boten, waarvan de constructie in drie fasen verliep. Boten uit verschillende series verschilden enigszins van elkaar wat betreft uitrusting en technologieën die bij de productie werden gebruikt. De meeste boten werden in de basisversie geassembleerd, rekening houdend met de wijzigingen van een of andere serie, en een paar werden aangepast om speciale taken uit te voeren. Dit is hoe verschillende wijzigingen verschenen.
Stridsbåt 90L (Ledning – “Beheer”). Commanderversie van de boot, ontworpen om de acties van het marine-infanteriebataljon te controleren. Het beschikt over een aantal speciale besturings- en communicatieapparatuur en is tevens uitgerust met een extra generator die de apparatuur van elektriciteit voorziet;
Stridsbåt 90 KompL (Kompani-Ledning – "Bedrijfsmanagement"). Een andere commandantoptie, bijna volledig vergelijkbaar met de basisboot. Uitgerust met commandoapparatuur op bedrijfsniveau en een extra generator;
Stridsbåt 90HS – een mogelijkheid om op grote afstand van de basis te werken. Het verschilt van de basisboot door versterkte reservering, klimaatsysteem, extra generator en nieuwe, krachtigere motoren die het toegenomen gewicht van de constructie compenseren. Verder vergelijkbaar met Strb 90H;
Stridsbåt 90 Polis – een politievariant aangepast voor langdurig patrouilleren. In het voormalige landingscompartiment bevinden zich een voedselvoorraad en een rustplaats voor de bemanning;
Een reddingsboot met een drukkamer, ontworpen voor het redden van onderzeeërs. De officiële benaming is onbekend, er is minstens één zo'n boot gebouwd;
Een zoek- en reddingsvariant van de SSRS-service. Niet bewapend, maar uitgerust met een set reddings- en medische uitrusting.
Zoals u kunt zien, maakte het ontwerp van de basisboot Strb 90H het mogelijk om deze te gebruiken als basis voor het uitrusten van uitrusting voor verschillende doeleinden. Waarschijnlijk was het dit feit dat de aandacht van het buitenlandse leger trok. Momenteel zijn exportversies van de boot onder de algemene naam Combat Boat 90 (CB90) in zes landen in gebruik. De eerste klant van de boten was Noorwegen, waarvoor speciaal de SB90N (Strb 90N) modificatie werd ontwikkeld. De letter N in de naam is een afkorting van Norsk utgave - "Noorse versie".
Twee dozijn SB90N-boten in de versie voor Noorwegen zijn over het algemeen vergelijkbaar met het basismodel, maar verschillen ervan in verschillende nuances van ontwerp en uitrusting. Noorse boten hebben dus een hoger landingscompartiment, waardoor soldaten op volledige hoogte kunnen staan, evenals twee nieuwe compartimenten in de boeg. In de laatste bevindt zich een toilet en een compartiment voor het opbergen van verschillende uitrusting of wapens. Ook kregen de SB90N-boten een nieuw navigatiecomplex op basis van het GPS-systeem en een aantal andere elektronische systemen. Om de elektronica beter van energie te kunnen voorzien, was het noodzakelijk om op exportboten een extra generator te installeren. Ten slotte verloor de Noorse versie van de Strb 90H twee machinegeweren in de boeg en kreeg ook een nieuwe ankerlieraandrijving. Deze laatste verhuisde naar het achterschip. Er is informatie over de ombouw van één Noorse boot naar een sanitaire versie.
In 2004 besloot Noorwegen het gevechtspotentieel van zijn SB90N-boten aanzienlijk te vergroten. Van een ervan werd een machinegeweerkoepel verwijderd en in plaats daarvan werd de uitrusting van het Hellfire-raketcomplex geïnstalleerd. De gestabiliseerde lanceerinrichting was gebaseerd op de op afstand bestuurbare M151 Protector-koepel en op de achtersteven van de boot geplaatst. Testruns waren succesvol, maar al snel werd het project blijkbaar gesloten. Er zijn geen nieuwe berichten over de plannen van Noorwegen om de SB90N-boten uit te rusten met geleide raketten. Hoogstwaarschijnlijk hebben de Noorse militaire matrozen dit idee verlaten.
In 1998 werd een nieuw contract gesloten, volgens welke de Dockstavarvet-scheepswerf drie boten in de CB90HCG-versie (HGC - Helleense Kustwacht) bouwde en aan Griekenland overdroeg. In de belangrijkste kenmerken leek deze versie van de boot op de versie voor de Noorse marine, maar verschilde in de set elektronische apparatuur. Boten van het SB90N- of CB90-project werden, na kleine aanpassingen, ook geleverd aan Maleisië (17 eenheden in twee versies), Mexico (48 eenheden) en Brazilië (niet meer dan 10). Alle landen die Zweedse boten hebben gekocht, gebruiken ze voor patrouilledoeleinden en voor het vervoer van verschillende ladingen.
Misschien wel het meest interessante ondertekende contract voor de bouw van CB90-boten voor een buitenlandse klant was het contract met de Verenigde Staten. Na de oorlog in Irak, halverwege het afgelopen decennium, besloot de Amerikaanse marine haar riviereenheden opnieuw op te bouwen. Als gevolg van dit besluit verscheen in 2006 de eerste riviergroep (1st Riverine Group of RIVGRU 1) als onderdeel van het Naval Expeditionary Combat Command (NECC). Als onderdeel van deze eenheid werden al snel drie riviersquadrons (Riverine Squadrons - RIVRON) met nummers van 1 tot 3 gevormd. Sinds de eerste maanden van 2007 werkten divisies van RIVGRU 1 aan de rivieren van Irak.
Onmiddellijk na de oprichting van nieuwe divisies rees de kwestie van hun technische uitrusting. Maandenlang moesten de jagers van de riviergroep gewone motorboten en lichte boten gebruiken, die niet altijd aan de eisen voldeden. In dit verband startte het Amerikaanse commando, geïnteresseerd geraakt in Zweedse multifunctionele boten, de aankoop van een licentie voor hun productie. Al in de eerste helft van 2007 kwam het bedrijf SAFE Boats met Dockstavarvet tot overeenstemming over de bouw onder licentie van CB90-boten in zijn productiefaciliteiten. Vervolgens volgde de ondertekening van een contract voor de bouw van twee boten met een totale kostprijs van 4,8 miljoen dollar. De exploitatie van de eerste gelicentieerde CB90 begon in hetzelfde jaar, 2007.
Tot nu toe heeft het bedrijf SAFE Boats RIVGRU 1 voorzien van zes CB90-boten, door de eenheid aangenomen onder de nieuwe naam RCB - Riverine Command Boat (Riverine Command Boat). Elke rivierdivisie beschikt over twee RCB-boten en 16 kleine boten van twee typen. Het personeelsbestand van elke RIVGRU bestaat uit 224 personen.
Volgens een aantal bronnen heeft het Amerikaanse bedrijf SAFE Boat een licentie verworven om een licht gemoderniseerde versie van de CB90-boot te bouwen. De meest opvallende verandering is de samenstelling van de boordwapens. Zoals te zien is op de beschikbare foto's verloren de RCB-boten hun voorste machinegeweren, maar dat werd ruimschoots goedgemaakt. Naast het M2HB-machinegeweer op de ringkoepel ontvingen de Amerikaanse boten een hele reeks verschillende wapens. Op verschillende boten zijn verschillende combinaties van zware M2HB-machinegeweren (inclusief tweeling), 7,62 mm M60 en M134-minigun met zes loop geïnstalleerd. Zo nam de vuurkracht van de boot vele malen toe zonder speciale trucs. Het is nu in staat om te gaan met mankracht en verschillende vijandelijke lichte vaartuigen die zijn doelwit kunnen worden.
Momenteel zijn bijna driehonderd Strb 90H-boten en hun aanpassingen in zes landen van de wereld in gebruik. De bouw van nieuwe apparatuur van dit type gaat door, maar om voor de hand liggende redenen is het tempo aanzienlijk afgenomen vergeleken met de eerste productiejaren. Niettemin blijven deze boten het belangrijkste lichte vaartuig van de Zweedse marine, ontworpen om een breed scala aan taken uit te voeren. De afgelopen twintig jaar heeft de Strb 90H zijn capaciteiten en moderniseringspotentieel getoond, evenals zijn exportvooruitzichten. De komende jaren zullen boten van dit type blijven dienen in de marines van verschillende landen, en de lijst met kopers kan nieuwe staten omvatten die een lichte, manoeuvreerbare en gemakkelijk te gebruiken boot nodig hebben.
Nu sluit Oekraïne zich ook aan bij de landen die deze zeer interessante amfibische aanvalsboten in dienst hebben.
Lees ook: Hoe zullen de M142 HIMARS- en M270-raketsystemen het verloop van de oorlog in Oekraïne veranderen?
Tactische en technische kenmerken van Stridsbåt 90H:
- De grootste lengte: 15,9 m (op de waterlijn - 14,9 m)
- Maximale breedte: 3,85 m
- De grootste diepgang: 0,8 m
- De grootste cilinderinhoud, exclusief motoren: 13608 kg
- Draagvermogen: 5963 kg
- Hoek van kilowatt van de bodem: 20º
- Brandstofvoorraad: 2196 liter
- Bemanning: 3 personen
- Capaciteit: 34 personen
- Hoogte boven het wateroppervlak: 2,4 m
- Hoogte op de aanhanger tijdens transport: 4,0 m
- Vaarbereik (20 knopen): 440 km
- Maximale snelheid: 45 knopen.
Ook interessant: Wapens van de Oekraïense overwinning: Storm Shadow / SCALP-EG kruisraketten
Boten van deze klasse zijn, dankzij hun zeewaardige eigenschappen en capaciteit, perfect geschikt voor de levering van Oekraïense subversieve eenheden over de Zwarte Zee naar het Krim-schiereiland.
Nu we in de omstandigheden van zware gevechten met de bezetters elk uiterst nauwkeurig projectiel, elk gevechtsvoertuig, elk luchtafweersysteem, elke kruisraket of amfibische aanvalsboot hard nodig hebben, wil ik onze westerse vrienden dan ook oprecht bedanken. en partners voor hun hulp en ondersteuning. De indringers kunnen nergens aan vergelding ontsnappen. Eer aan Oekraïne! Dood aan vijanden! Glorie aan de strijdkrachten!
Lees ook:
