Een goede game voor twee maken is niet zo'n gemakkelijke taak, hoewel algemeen wordt aangenomen dat samen spelen zelfs een ronduit mislukte release kan "redden". mislukt It Takes Two helemaal niet - in veel opzichten is dit een van de beste games van 2021, die niet alleen fans van A Way Out - de vorige creatie van Hazelight Studios - aangenaam zal verrassen, maar ook EA-haters, wiens naam niet wordt geassocieerd met lokale multiplayer in ons land, en ook en plot. Het is een spel van tegenstellingen dat erg interessant is om over na te denken.
Het is de moeite waard om de ontwikkelaars de eer te geven - ze kozen een thema dat overzichtelijk is, wat zeer zeldzaam is in videogames. Zoals ik het begrijp, jeukten hun handen om zoiets te doen en te bewijzen dat A Way Out niet alleen geen toevallig succes was, maar ook een klein beetje het volledige potentieel van de Zweden liet zien. En in die zin kan It Takes Two gemakkelijk een vlaggenschip-release worden genoemd waarmee Hazelight echt volledig doorbrak, wat bewijst dat het terecht is om als een van de toonaangevende studio's in dit genre te worden beschouwd.
In het midden van het verhaal It Takes Two staat een klein meisje wiens ouders willen scheiden. Helemaal aan het begin wordt ons getoond hoe ze ruzie maken en nadenken over hoe ze onaangenaam nieuws kunnen brengen, en het voelt alsof we per ongeluk op een verrassend diep spel zijn gestuit, waarvan de ontwikkelaars het aandurfden om een heel moeilijk onderwerp aan te pakken, wat meestal niet gedekt door spelletjes. Waarom maakten de ouders ruzie, wat ging er mis en wat staat het arme meisje nu te wachten dat zich in een situatie bevond die miljoenen kinderen over de hele wereld kennen? Er is zoveel potentieel in de eerste drie minuten, en... het is allemaal verspild.
Ik ben geneigd te geloven dat als je al een moeilijk onderwerp hebt opgepakt, probeer het dan goed te onthullen. Maar de ontwikkelaars doen dit niet: nadat ze ons hebben geplaagd met een interessant plot, beginnen ze aan wat alleen de waan van een gek kan worden genoemd: nadat ze het gesprek van haar ouders heeft gehoord, haast het meisje zich om door haar spullen te snuffelen, vindt twee poppen en een magisch boek van Dr. Hakim, dat belooft elke wat problematische relatie te corrigeren. "Belooft" letterlijk, omdat ze geanimeerd is, en... in het algemeen, kijk naar de screenshot.
Zie ook: Spacebase Startopia Review - Een routine van ruimteschalen
Na ongeveer een minuut slechte grappen en compleet irritante dialogen, begin je twee dingen te beseffen: dat het boek van Dr. Hakeem een van de slechtste personages in de geschiedenis van videogames is, en dat It Takes Two een komedie blijkt te zijn. Komedie over de scheiding van ouders - echter!
Er zijn verschillende meningen over deze kwestie, maar ik vind het dom om een leuk en helder spel te maken met elementen van humor en te praten over echtscheiding. Al was het maar omdat dit een zekere manier is om miljoenen spelers van streek te maken en zelfs te beledigen, voor wie dit onderwerp zelfs na decennia niet minder pijnlijk wordt. Je kunt het onderwerp niet slepen - je hoeft het niet aan te pakken.
Over het algemeen is It Takes Two, ondanks de zeer reële situatie, verre van realisme. In de loop van het avontuur zullen onze twee helden commando-eekhoorns, pratende stofzuigers en andere ongelooflijke gruwelen tegenkomen. Soms is de game echt leuk, maar de prettige indruk van het verhalende element wordt volledig overschaduwd door de hoofdverhaallijn, die zichzelf keer op keer herinnert en het afgemeten tempo van de gameplay onderbreekt. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat plot-inserts in coöperatieve spellen vaak overbodig zijn en slechts een afleiding, en dat er weinig spellen zijn zo lijden enorm onder de pogingen van hun makers om twee vliegen in één klap te slaan, met evenveel aandacht voor het plot en de gameplay.
En toch heeft het spel uitstekende beoordelingen, zou je zeggen. Nou, natuurlijk uitstekend, want dit is een uitstekend spel! En nu zal ik je vertellen waarom.
Lees ook: Tweevoetige recensie - Plezier en driftbuien voor twee
It Takes Two is een coöp-puzzelplatformer die niet alleen kan worden gespeeld. Dat kan niet - in de zin van onmogelijk. Een vriend kan online of op dezelfde bank met je spelen in de modus voor gesplitst scherm. Wat meer is: zelfs als je het spel alleen hebt gekocht, kun je het altijd zonder extra kosten delen met een vriend via internet. Wauw! Zeker als je je herinnert dat we het over een EA-release hebben.
Er zijn twee personages in het spel - een getrouwd stel, Koda en May. Zoals ik al zei, is het verhaal dat ze gewoon gedwongen zijn om van gedachten te veranderen over het uit elkaar gaan en opnieuw verliefd op elkaar worden dankzij de inspanningen van een magisch boek dat hen op een gevaarlijk avontuur door hun huis en de omgeving stuurde . De films "Dear I Shrunk the Children" en "Parent Trap" worden gedeeltelijk genoemd, of zelfs het spel Ontrafel twee ook van EA. Ondanks het sombere einde, is de game zelf erg helder en charmant, met veel grappige, charmante personages en interessante locaties.
De gameplay kan in één woord worden beschreven - cool. It Takes Two is niet alleen leuker om met een tweede speler te spelen (zoals in het geval van Sackboy: een groot avontuur) — zonder dit start de titel helemaal niet. Hier zijn de twee spelers twee verschillende personages met hun eigen unieke vaardigheden die in de loop van het spel veranderen. Op een gegeven moment kan Cody bijvoorbeeld leren spijkers te gooien en May - hoe een hamer te gebruiken. Meestal vechten onze helden samen, maar soms moeten ze uit elkaar gaan om elkaar op een andere locatie te ontmoeten.
De inventiviteit van de levels en puzzels doet me denken aan de beste creaties van Media Molecule. Het spel heeft een goed tempo en we blijven nooit te lang op één plek. Locaties veranderen voortdurend, net als de spelmechanica. Het lijkt erop dat er geen limiet is aan de verbeeldingskracht van de ontwikkelaars, want er zijn zoveel ideeën in It Takes Two dat er genoeg zijn voor een dozijn games. De gameplay kan er gewoon geen genoeg van krijgen als alles constant verandert - het perspectief, de mechanica en de locaties. Het ene moment is het een platformer, het andere moment is het een shooter, op het derde is het iets wat moeilijk uit te leggen is.
Ik heb de PS5-versie gespeeld en ik kan alleen maar zeggen dat It Takes Two er geweldig uitziet, hoewel het niet leuk is om de hele tijd met een gesplitst scherm te spelen als je lokaal speelt. Het is verrassend dat het scherm niet samenvloeit als de personages heel dicht bij elkaar staan - dat is wat Lego-games van tien jaar geleden deden.
Zie ook: Unravel Two Review - De terugkeer van de Knit Platformer
Ik heb echter geen haast om de PS5-versie te prijzen zoals mijn collega's deden. Het spel is uitstekend - ja, maar het heeft geen zin om op een nieuw strijkijzer te spelen. De oprichter van de studio Yusef Fares zei er zelf over en beloofde "een beter beeld en niets meer". Het is nogal lelijk, omdat het gebruik van de mogelijkheden van de DualSense-controller de spelervaring veel beter zou maken. Ja, er waren verschillende momenten dat ik al kaarten met hints miste - ik raak er al aan gewend. It Takes Two is niet erg goed in het begeleiden van een vastzittende speler, en als je plotseling niet weet wat je nu moet doen, moet je op de ouderwetse manier gaan YouTube. Om deze reden kan ik deze specifieke versie geen hoge waardering geven, hoewel alle belangrijke dingen - stabiliteit, beeldkwaliteit (het visuele bereik is ongelooflijk helder en sappig en zeer aangenaam voor het oog) enzovoort - op één lijn liggen. Laten we zeggen dat je in het belang van deze game geen haast hebt om nieuwe consoles te kopen.
vonnis
It Takes Two is een geweldig spel voor twee, waarin plaats was voor inventieve puzzels en interessante locaties en bazen die zeer gedenkwaardig zijn. Maar de indruk van een mooie gameplay kan worden verpest door een zeer matig verhaal, waarvan de presentatie veel te wensen overlaat.