Videogames zijn ogenschijnlijk eenvoudige, begrijpelijke dingen, maar van tijd tot tijd stelt een of andere release zelfs ervaren gamers teleur. Hoeveel trailers en promotiemateriaal er ook worden uitgebracht, we weten simpelweg niet wat we van het nieuwe product moeten denken. Dit was het geval in 2019, toen Death Stranding bleef lange tijd een mysterie. De situatie herhaalde zich in 2020 met de exit Marvel's Avengers - een spel over "Avengers", waarover het ook na de bèta moeilijk was om een mening te vormen. Wat het is - een verhaalspel in de geest van "Spider-Man", netwerkactie / RPG-achtig Hymne of een indrukwekkender familielid Marvel Ultimate Alliance 3: The Black Order? Laten we proberen het uit te zoeken.
Ik begon me zorgen te maken over het lot van Marvel's Avengers na de première van dezelfde trailer. De vreemde gezichten van de personages, bijna als acteurs uit films, zijn indrukwekkend, maar enkele eentonige gevechten en andere onaangename kleine dingen deden velen twijfelen aan het succes van het Square Enix-project. Sindsdien is er veel tijd verstreken en het werk van de Crystal Dynamics-studio is merkbaar verbeterd. Hoe dichter de releasedatum bij ons kwam, hoe optimistischer ik me voelde. De ontwikkelaars (voor wie ik veel respect heb) hadden meer dan genoeg tijd om een project te maken dat zo'n luid teken waardig was.
Helaas laat het eindresultaat te wensen over. Fans, neem mijn mening niet ter harte: ik ben geen fan van de strips, de films of het genre waarin Crystal Dynamics werkte. Dit is echter het hele punt: het is veel gemakkelijker om de fans van de originele bronnen te plezieren, maar het is heel wat anders om een neutraal persoon vast te leggen. Om dezelfde reden heb ik, een voormalige die-hard Star Wars-fan, platina behaald op beide Star Wars: Battlefronts. Als het IP-adres een vreemde voor mij was, zou ik de schutter vermijden - en zo is het hier. Ik weet zeker dat een miljoen mensen over de hele wereld gewoon blij zijn dat er eindelijk een AAA-titel is uitgebracht waarmee je je de Hulk, Iron Man, Black Widow en andere legendarische helden kunt voelen. Ik begrijp ze en ben blij voor ze. Maar, ik herhaal, ik ben niet een van hen. Ik was geïnteresseerd, maar een mooie foto of nostalgische kostuums zullen mijn sympathie niet wekken.
Lees ook: Spider-Man PS4 Review - De eerste blockbuster van het Marvel-videogameuniversum
In zekere zin sympathiseer ik zelfs met Crystal Dynamics. De studio kreeg de opdracht om te werken met een van de meest herkenbare franchises ter wereld (sommigen zouden zeggen dat deze "Star Wars" al in populariteit heeft overtroffen), en de taak daarvoor was niet benijdenswaardig: het was noodzakelijk om zowel fans als investeerders tevreden te stellen . In tegenstelling tot 'Spider-Man', waar de jongens van Insomniac Games zich volledig op één personage konden concentreren, was het in Marvel's Avengers nodig om met minimaal zes personages te werken, om ervoor te zorgen dat niemand beledigd werd. Het zou interessant moeten zijn om zowel als Hulk als Thor te spelen, ondanks het feit dat het totaal verschillende helden zijn met totaal verschillende vaardigheden. Iedereen moet in balans zijn, zodat niemand te sterk lijkt, en de spellocaties moeten voor elke speelstijl worden aangepast. Ik herhaal: een enorme opgave. Nu doet Rocksteady Studios hetzelfde zal loslaten in 2022 zijn Suicide Squad: Kill the Justice League.
Ik weet niet wie op dit format heeft aangedrongen, maar als gevolg daarvan kregen we een echte puinhoop. Ik ben er zeker van dat Marvel's Avengers, zoals veel moderne blockbusters, niet is geboren in de hoofden van getalenteerde visionaire ontwikkelaars, maar is gegroeid in een zakelijke reageerbuis. De hele toekomst ervan werd in commissies gepland lang voordat de kunstenaars aan de eerste conceptkunsten begonnen te werken. En het wordt gevoeld. Toen de studio van Insomniac Games hun liefde voor Spider-Man bekende, wilden ze het geloven. Maar hier...
Je favoriete superheld is Miss Marvel (niet te verwarren met Captain Marvel)
Allereerst wil ik het hebben over het meest interessante ding - geschiedenis. Een goed gepresenteerd plot is niet alleen in staat om spelers verliefd te laten worden op de personages (ooit maakte de uitstekende Batman: Arkham Asylum me serieus geïnteresseerd in het DC-universum), maar ook om context aan de gameplay toe te voegen.
Maar hoe vertel je een verhaal in een game die meerdere personages tegelijk evenveel aandacht probeert te geven? Het antwoord: een nieuwe maken die in veel opzichten vergelijkbaar is met de speler zelf. Nou ja, niet "nieuw": Kamala Khan, die de feitelijke hoofdrolspeler werd in Marvel's Avengers, debuteerde in 2013 in strips en werd het eerste moslimpersonage in het Marvel-universum.
Ik sprak een beetje over Khan in de mijne rapporten over de gesloten bèta. Ik begrijp helemaal waarom Crystal Dynamics haar het hoofdpersonage van hun geesteskind maakte. Kamala is dol op strips, een fan van superhelden en droomt ervan Tony Stark te ontmoeten. Haar verhaal is een volledig klassieke ontwikkeling van een held, die we honderden keren hebben gezien in film en literatuur. We zien hoe ze verandert van een gewone fanfic in een volwaardig lid van de Avengers - niet zonder onze hulp natuurlijk. Het zal zeker zeer jonge gamers aanspreken, maar dertigjarige stripliefhebbers zullen nog steeds dichter bij Hulk of Tony Stark staan.
De eerste uren van Avengers zijn verhaaltechnisch goed: de game leidt nauwelijks af van andere personages en concentreert zich op het verhaal van Kamala. Zodra het erop begint te lijken wat er zou kunnen gebeuren, en de waarheid is een interessant verhaal, worden we overgeplaatst naar een andere held en gebombardeerd met onnodige informatie over AIM (slechteriken), upgrades, lootboxes en andere kleinigheden. Wacht niet op momenten die je ziel zullen kosten - hoe hard de ontwikkelaars ook probeerden, ze konden de hebzuchtige en pragmatische aard van hun creatie niet verbergen. Ze deden niet erg hun best.
Lees ook: Marvel Ultimate Alliance 3: The Black Order Review - Stel je Avengers samen
Ik kan niet zeggen dat ik fan van Kamala ben geworden, maar het probleem zit niet in haar, maar in de structuur: "Spider-Man" slaagde in iets dat ze hier niet lukte - een ritme vinden, een balans tussen de verhaal en extra taken. Hier is sprake van een complete verhalende aritmie: na een mooie introductie wordt de game opgedeeld in minimissies, gevechtstaken en andere kleinigheden die de ware essentie van het project verraden: een servicemodel.
Routine
Ik denk dat we allemaal begrepen dat het belangrijkste in het spel over "Avengers" een succesvol gevecht is. Dit is wat de creaties van Rocksteady Studios, Insomniac Games en zelfs Sucker Punch Productions onderscheidde, wiens "slechte reputatie" ook niet mag worden vergeten.
The Avengers is een actie / RPG, in tegenstelling tot alle bovengenoemde games. Schadenummers verschijnen na elke treffer op het scherm, alle vijanden hebben niveaus en elke held heeft speciale aanvallen die na elk gebruik opnieuw worden geladen. We hebben dit allemaal vaak gezien in vergelijkbare servicegames, niets nieuws. Het is waar dat de geschiktheid van een dergelijk systeem hier twijfelachtig is, omdat het sterk het gevoel van almacht beïnvloedt dat je van zo'n titel verwacht. Ik herinner me heel goed hoe krachtig de hoofdpersoon van Prototype was, maar zo'n gevoel is hier niet aanwezig.
Je wilt het vechtsysteem niet uitschelden of prijzen. Het is heel prettig om de Hulk te besturen en de vijanden te bespotten - trouwens, in veel opzichten dankzij de vibratiefeedback van de controller; het is zelfs moeilijk voor mij om me de laatste keer te herinneren dat ze zo'n sterke invloed had op het gevoel van een actiefilm. Het is gemakkelijk om aan nieuwe helden te wennen: de besturing is intuïtief, de tutorials zijn duidelijk. Het probleem zit hier helemaal niet in - het probleem zit in de missies zelf.
Het grootste probleem met Marvel's Avengers is eentonigheid. Een van de eerste missies aan het begin, wanneer Hulk en Kamala op zoek gaan naar de SHIELD-bunker, biedt ons de mogelijkheid om op één plek te staan en golven van vijanden af te weren. Nou nee, ik had genoeg van deze ongelijkheid Just Cause 4! Dit is een absoluut ondoordacht, lui en oninteressant ontwerp dat elke wens om daar op missies te gaan onmiddellijk afstoot. En zo verlopen alle gevechten voor het grootste deel: we kiezen onze held, bevinden ons op een nieuwe locatie en vechten met vijanden van verschillende niveaus en maten totdat ze eindigen.
De klant betaalt dubbel
Als ik een ontwikkelaar van videogames was, zou ik het vreselijk vinden om Anthem-vergelijkingen met mijn creatie te horen. Het was echter het catastrofale BioWare-fiasco waar ik als eerste aan dacht. Je krijgt het gevoel dat de ontwikkelaars weinig meer aan het genereren van inkomsten hebben gedacht dan aan het interessanter maken van het spel. Marvel's Avengers is een nauwelijks verhulde poging om een platform te creëren dat net als Destiny jarenlang relevant zal blijven. Het belangrijkste is om de spelers in een spelcyclus te plaatsen die steeds opnieuw zal worden herhaald. Meer kostuums, meer DLC en nieuwe personages. Meer geld om in de loop der jaren uit te pompen. Je hoeft geen goed spel te maken als je een succesvol financieel model kunt ontwikkelen. We kregen dus een nieuwigheid, waarbij Hulk en Iron Man al hun vrije tijd besteden aan het zoeken en graven in buitdozen.
Het maakt niet uit wat er in het verhaal staat, het maakt niet uit. Het belangrijkste is je niveau, want een low-level Hulk is niets vergeleken met zelfs een gewone robot. Om het niveau te verhogen, moet je dozen zoeken, upgrades vinden, ze oppompen, enzovoort. Je kunt altijd een tweede pak kopen in de virtuele winkel - natuurlijk voor echt geld.
Lees ook: Review van Ghost of Tsushima - De brutaliteit en poëzie van samoerai Japan
ze haastten zich
Tenslotte nog iets over het technische aspect. Marvel's Avengers ziet er leuk uit. De karakters zijn goed geanimeerd en gedetailleerd getekend. Gevechten zien er indrukwekkend en helder uit. Alles is standaard voor 2020.
Helaas was de game gewoon niet klaar op het moment van release. Er zijn veel bugs en optimalisatieproblemen op alle platforms. Wanneer er veel elementen op het scherm zijn (en dit gebeurt vaak), begint de framesnelheid af te nemen, wat, laten we eerlijk zijn, onaangenaam is. PS4 heeft ook veel problemen met video en audio die niet synchroon lopen. Wanneer u de netwerkmodus inschakelt, worden remmen en vertrekken alomtegenwoordig. Je kunt de gebruikersinterface ook niet echt prijzen: de interface is overbelast en niet intuïtief.
Marvel's Avengers kan niet bogen op een uitstekende soundtrack, maar de acteurs hebben het goed gedaan, vooral omdat de betrokken namen niet zwak zijn - wat alleen het driemanschap van Nolan North, Troy Baker en Laura Bailey waard is.
Het spel is vertaald in het Russisch, maar de vertaalkwaliteit is traditioneel gemiddeld. Op sommige plaatsen komt wat in de ondertitels staat niet overeen met wat de personages zeggen. Dit is echter een kleinigheid - er is hier niets om aan vast te houden.
vonnis
Marvel's Avengers zijn publiek zal vinden. Daar twijfel ik niet aan. Zoals in het feit dat het zijn uitgever winst zal opleveren. Dit is een cynisch spel dat op de laatste plaats de status van een kunstwerk kan claimen, maar het heeft een luide naam, herkenbare elementen van de popcultuur en uitgebreide monetarisering. Het functioneert en ziet er leuk uit, maar er is hier niets te bewonderen.