Het werd bekend dat het nieuwe hulppakket uit de VS uiterst nauwkeurige zweefbommen GLSDB (Ground-Launched Small Diameter Bomb) omvatte met een bereik van meer dan 150 km. Dergelijke munitie kan worden afgevuurd vanaf M142 HIMARS- en M270-draagraketten. Opgemerkt moet worden dat dit nieuws onze vijanden enorm van streek zou moeten maken, want nu zullen de strijdkrachten van Oekraïne niet alleen nauwkeurig doelen kunnen raken op een afstand van meer dan 150 km, maar zullen ze ook hun arsenaal aan uiterst nauwkeurige wapens aanvullen voor de nu al bijna legendarische installaties HIMARS en M270.
Laten we proberen te begrijpen wat interessant is aan zeer nauwkeurige, op de grond gelanceerde bommen met een kleine diameter (GLSDB) en hoe ze onze verdedigers zullen helpen om te vechten tegen de Russische indringers.
Lees ook: Hoe zullen de M142 HIMARS- en M270-raketsystemen het verloop van de oorlog in Oekraïne veranderen?
Wat is het GLSDB-systeem
Het GLSDB-systeem (Ground-Launched Small Diameter Bomb) is ontwikkeld door Saab Group in samenwerking met Boeing Defense, Space & Security. De facto is het een combinatie van twee klassieke wapensystemen: de kleine, uiterst nauwkeurige GBU-39 SDB-zweefbom en de M26-raketmotor van de MLRS/HIMARS MLRS. Beide systemen zijn al tientallen jaren in gebruik bij de Amerikaanse en geallieerde strijdkrachten en zijn overal verkrijgbaar.
Deze munitie is ontworpen om te worden gelanceerd vanaf artilleriesystemen op de grond en biedt grondtroepen de mogelijkheid om doelen aan te vallen in complexe en besloten theateromgevingen.
Ten eerste stel ik voor om de belangrijkste componenten van een zeer nauwkeurige grondbom met een kleine diameter te leren kennen, dat wil zeggen de GBU-39 SDB-zweefbom en de M26-raketmotor.
Lees ook: Wapens van Oekraïense overwinning: ATACMS-raketten voor HIMARS en MLRS
Een paar woorden over de GBU-39 SDB zweefbom
De kleine vliegtuigbom GBU-39 SDB (Small Diameter Bomb) werd begin jaren 2000 speciaal ontwikkeld voor de interne bewapeningscompartimenten van stealth-vliegtuigen. Een constant probleem met deze vliegtuigen is dat ze geen wapens op externe vering kunnen dragen zonder hun zichtbaarheid aanzienlijk te vergroten. Daarom ontstond het idee om een kleine geleidebom te ontwikkelen (in de eerste plaats een kleine diameter), die in grote aantallen in de interne bommenruimen van de Lockheed/Boeing F-22 Raptor geplaatst kon worden.
De SDB-bom heeft een zeer smal langwerpig lichaam, met vleugels op de rug gevouwen en op de buik gemonteerd. De bom hangt in een omgekeerde positie onder het vliegtuig en draait na lancering 180 graden. Hij heeft een diameter van slechts ongeveer 19 cm en een lengte van 1,8 m. De bom weegt 129 kg (285 lb) en bevat 16 kg (36 lb) krachtige explosieven in een bijzonder sterke stalen behuizing, waardoor hij gepantserde en versterkte doelen kan raken. .
Bomgeleiding wordt met hoge nauwkeurigheid uitgevoerd dankzij een combinatie van satelliet- en GPS/INS-traagheidsgeleiding: de mogelijke cirkelafwijking van de SDB is niet meer dan 5-8 m. De hoge nauwkeurigheid van de bom is niet alleen een middel ter compensatie vanwege het geringe gewicht van de kernkop, maar maakt het ook mogelijk om nevenschade toe te passen in bevolkte gebieden. Het is bekend dat de SBD-bommen precies zijn ontworpen tijdens de zogenaamde oorlog tegen het terrorisme, in het bijzonder met de al-Qaeda-groep. Door het grote vleugeloppervlak heeft de GBU-39 SDB-bom een groot vliegbereik. Gelanceerd vanaf een voldoende hoogte, kan de SDB uit zichzelf glijden tot een afstand van maximaal 110 km (meer dan 70 mijl).
Hoewel de SDB-bom oorspronkelijk specifiek bedoeld was voor stealth-vliegtuigen, is hij gebruikt bij conventionele F-15 en F-16, AC-130 "luchtschutters", evenals bij Predator-drones. Vier GBU-39 SDB-bommen kunnen worden geslingerd in plaats van één standaardbom van 2000 kg, waardoor meer doelen in één enkele vlucht kunnen worden aangevallen. Tegelijkertijd met hoge nauwkeurigheid en veilige verwijdering. Het nadeel is de vrij hoge prijs van zo'n bom: $ 907 - $ 40 per stuk. Dit komt door het feit dat, in tegenstelling tot gemonteerde geleidingskits, zoals JDAM's (die een conventionele vrij vallende luchtbom "vastbinden"), elke SDB een product is met een geïntegreerd geleidings- en controlesysteem.
Momenteel worden de GBU-39 SBD-bommen uitgefaseerd en vervangen door de meer geavanceerde GBU-53 Storm Breaker (SBD II)-bommen, uitgerust met een trimodaal geleidingssysteem bestaande uit een actieve millimeterbereikradar, semi-actieve laser begeleiding en passieve infrarood-homing, en in staat om doelen te raken op een afstand van maximaal 110 km. Er werden echter meer dan 45 GBU-000 SBD-bommen geproduceerd voor de oorlog in Afghanistan, en meer dan de helft daarvan bevindt zich nog steeds in opslag.
Lees ook:
- "Neptunes" raakte de kruiser "Moskou": alles over deze anti-schip kruisraketten
- Vergelijking van F-15 Eagle en F-16 Fighting Falcon: voor- en nadelen van jagers
GBU-39 SBD + M26 raketmotor = GLSDB
En hier kwamen de ontwerpers met een briljant idee. Halverwege de jaren 2010 stelde Boeing, in samenwerking met het Zweedse concern Saab, een originele toepassing voor SBD's voor: ze uitrusten met een raketaanjager en ze vanaf de grond lanceren, waardoor een glijdende luchtbom verandert in een korteafstandskruisraket. Er bestond al een geschikte raketmotor. Op dat moment was het Amerikaanse leger massaal verouderde M26 ongeleide raketten van MLRS/HIMARS aan het ontmantelen, en honderdduizenden volledig operationele vastebrandstofraketten waren in opslag. Het enige dat overbleef was om de motoren van deze raketten aan te sluiten op de bommen.
Zo ontstond het GLSDB-systeem, dat de GBU-39 SDB-bom combineerde met een raketmotor van M26 ongeleide raketten. Het gewicht van de SBD-bom (129 kg) was zelfs iets minder dan het gewicht van de voormalige M26-clusterkop (156 kg), dus het was niet nodig om significante wijzigingen aan de componenten aan te brengen. In tegenstelling tot de RSZV wordt de GLSDB onder een hoge hoek gelanceerd, zodat de maximale hoogte wordt bereikt bij het apogeum. Daarna wordt de raketmotor gereset, de bom opent zijn vleugels en begint plannen te maken op het doelwit.
Zo'n raketzweefvliegtuig kan worden gelanceerd vanuit het compartiment van een standaard 6-charge lanceercontainer voor MLRS M270 MLRS of M142 HIMARS. Opgemerkt moet worden dat de eerste twee van dergelijke containers vervoert, de tweede slechts één. Volgens de ontwikkelaars bereikt het maximale lanceerbereik met een geoptimaliseerd traject meer dan 150 km. Opgemerkt moet worden dat, aangezien de SDB niet via een ballistische baan naar het doel beweegt, maar alleen als een aerodynamische zweefvliegtuig, hij in elke richting kan worden gelanceerd, vervolgens in de lucht kan draaien en naar het doel kan gaan. Tijdens tests in 2019 demonstreerde de GLSDB het vermogen om 180 graden te draaien en een doelwit 70 km achter de draagraket aan te vallen. Dit kan handig zijn bij gevechtsoperaties in dichtbevolkte gebieden waar veilige lanceerrichtingen beperkt zijn. Dergelijke mogelijkheden stellen de draagraket in staat om met één salvo meerdere doelen in verschillende richtingen te raken.
Gevechtsmogelijkheden van de GLSDB-bom
In termen van gevechtscapaciteit heeft de GSDB-bom met een kleine diameter op de grond ongeveer twee keer het bereik van de M30 / M31 geleide raketten met een vergelijkbaar gewicht van de kernkop. De vliegsnelheid van de glijdende GLSDB is echter lager dan de ballistische vliegsnelheid van de M30/M31, waardoor deze kwetsbaarder is voor luchtverdediging. Dit wordt echter gecompenseerd door een complexere planeerbaan, een lagere vlieghoogte en de mogelijkheid om manoeuvres op de vliegroute uit te voeren. Het opvallende effect van de GSDB-penetratieraketkop is meer gelokaliseerd in vergelijking met de M30/M31 explosieve fragmentatieraketkop, maar is tegelijkertijd aanzienlijk effectiever tegen gebouwen en versterkte constructies.
Naast de standaard GBU-39A/B, die alleen stationaire doelen met bepaalde coördinaten kan raken, is het systeem ook in staat – in ieder geval potentieel – om GBU-39B/B-bommen te gebruiken die zijn uitgerust met een lasergeleidingssysteem (vergelijkbaar met het gebruikt op Laser JDAM-, LJDAM-kits). In deze versie kan het systeem worden gebruikt tegen bewegende doelen die worden "verlicht" door de straal van een richtlaser van een vliegtuig of een grondschutter. Tijdens tests in 2019 heeft de GSDB met succes een bewegende doelboot ingezet op een afstand van 130 kilometer van de lanceerinrichting.
Over het algemeen is dit wapensysteem een ander voorbeeld van de favoriete "combinatorische" benadering van de Amerikanen bij de ontwikkeling van nieuwe wapensystemen. Dit is wanneer nieuwe wapens met fundamenteel nieuwe functies worden gemaakt op basis van bestaande, direct beschikbare componenten. De geschatte prijs van één GLSDB-zweefvliegtuigraket is ongeveer $ 40. Een zeer lage prijs, aangezien gerecyclede luchtbommen en praktisch gratis raketmotoren worden gebruikt. Opgemerkt moet worden dat deze prijs veel lager is dan bijvoorbeeld de prijs van de operationeel-tactische ballistische raket MGM-000 ATACMS. In het Amerikaanse wapensysteem neemt de GLSDB misschien een "tussenliggende" niche in tussen de standaard M140/M30 artillerie geleide raket en de ATACMS OTRK.
Lees ook: Het wapen van de Oekraïense overwinning: het MIM-23 Hawk luchtverdedigingssysteem
Welke voordelen zal het gebruik van GSDB Oekraïne opleveren?
Onze strijdkrachten hebben de effectiviteit van de MLRS-systemen al aangetoond door Russische militaire faciliteiten diep in de rug van de vijand op een afstand van maximaal 80 km te vernietigen. Het ontbreekt ons echter ernstig aan vuurkracht op langere afstand.
Het verkrijgen van een GLSDB brengt echter ook veel voordelen met zich mee:
- De prijs van deze munitie wordt geschat op $ 40, in tegenstelling tot de veel hogere kosten van ATACMS-raketten (een miljoen dollar per stuk).
- Het Ground Launched Small Diameter Bomb (GLSDB) geleidingssysteem is speciaal ontworpen om te werken in een besloten omgeving.
- Het beoogde inzetbereik is de helft van dat van ATACMS, maar verdubbelt bijna het huidige bereik van MLRS en HIMARS. Deze munitie kan dus elk Russisch doelwit in het tijdelijk bezette gebied van Oekraïne raken, zelfs in een deel van het grondgebied van de Krim. Gezien de afstand tot de frontlinie zal dit bereik hoogstwaarschijnlijk iets korter zijn om de M270 en M142 buiten het bereik van Russische artilleriesystemen te houden. Daarom zouden slechts enkele gebieden in het noordoosten van Donbas buiten het bereik van de GSDB zijn... tenzij het front natuurlijk oprukt naar deze gebieden.
- De mogelijkheid van directe impact, waar de ATACMS veel beperkter is: de GBU-39 kan een vliegtuig in zijn hangar direct vanaf het dak vernietigen of, om zo te zeggen, door de deur binnen te gaan vóór de explosie. Het is ook mogelijk om door een 1,8 meter hoge muur of dak van gewapend beton te breken.
- De versie die is uitgerust met een laser in het geleidingssysteem kan een bewegend object volgen. Deze versie wordt echter waarschijnlijk niet geleverd aan Oekraïne.
De schade zal dus aanzienlijk zijn voor de Russische strategische infrastructuur en belangrijke objecten van de indringers in de bezette gebieden. Immers, als een dergelijke levering plaatsvindt, zal de ontvangst van de GSDB Oekraïne de eerste gebruiker van deze munitie maken. Daarom zijn we onze westerse partners oprecht dankbaar voor hun steun en levering van moderne wapens.
Wij geloven in onze verdedigers. De indringers kunnen nergens ontsnappen aan vergelding. Dood aan vijanden! Glorie aan de strijdkrachten! Eer aan Oekraïne!
Lees ook:
