W połowie marca 2021 roku Samsung pokazał dwa nowe smartfony z linii Galaxy A: A52 i A72. W tej recenzji opowiem szczegółowo o nowej serii A ze średniej półki – smartfonie Samsung Galaxy A52. Zobaczmy, czy producentowi udało się zrobić godnego następcę zeszłorocznego super popularnego Samsung Galaxy A51.
Wraz z dwoma “przystojniakami”na niektórych rynkach został oficjalnie zaprezentowany prostszy, ale nie mniej interesujący Samsung Galaxy A32. Chociaż było to znane już w lutym tego roku. Możesz już zapoznać się z zapowiedzią nowości, którą przygotował Denis Zaichenko, ale w najbliższym czasie opowiemy o każdym smartfonie w osobnych recenzjach.
W tym roku ceny smartfonów w linii wzrosły, a teraz topowy Samsung Galaxy A52 kosztuje podobnie jak zeszłoroczny Galaxy A71 na początku sprzedaży, a bazowy A52 jest nawet nieco droższy od A51. Nowy smartfon pojawił się w Polsce w dwóch wersjach pamięci RAM i stałej pamięci: 6/128 GB i 8/256 GB. Pierwszy wariant kosztuje 1550 złotych, wersja 8/256 GB jeszcze nie jest dostępna w sprzedaży. Za to jest dostępna także wersja Galaxy A52 5G, trochę droższa.
Ale nie zapominajmy, że A52 posiada większą pamięć, więc osobiście nie widzę żadnej szczególnej tragedii w takiej podwyżce ceny. Patrząc w przyszłość, chciałabym również zauważyć, że są tutaj znacznie ciekawsze innowacje niż rozszerzenie pamięci, więc ogólnie wzrost ceny można nazwać uzasadnionym. Co więcej, w zeszłym roku A51 był początkowo sprzedawany prawie taniej niż rok przed ostatnim A50, ale to zupełnie inna historia.
Smartfon przybył do testu bez całego zestawu, ale wiadomo, co się w nim znajduje. Jest to zasilacz 15 W z wyjściem USB Type-A, kablem USB Type-A/Type-C, kluczem do wysuwania karty z gniazda i zestawem dokumentacji. Na tle komplektacji flagowców Galaxy S – nawet nieźle, ale jest małe zastrzeżenie: smartfon obsługuje szybkie ładowanie 25 W, podczas gdy standardowy adapter jest oczywiście słabszy. Niezbyt przyjemne, ale chyba lepiej tak, niż w ogóle bez ładowarki.
Czytaj także: Recenzja Samsung Galaxy S21: podstawowy flagowiec w nowym designie
Ale mogę pokazać oryginalne silikonowe etui ochronne w dwóch kolorach, które są sprzedawane osobno. Są przyjemne w dotyku, nad ekranem znajduje się wysoka krawędź, szczeliny portów są szerokie, a przyciski powielone. To prawda, że przyczepią się do niej kosmki i inne drobne zanieczyszczenia, których później nie będzie łatwo usunąć.
Design smartfona jest modny i ma coś wspólnego z obecnym flagowym Samsungiem Galaxy S21 Ultra. Ale ogólnie wygląda to oczywiście na prostsze. W zeszłym roku podobieństwa między urządzeniami Galaxy S i Galaxy A były oczywiście znacznie wyraźniejsze, ale w przypadku topowych “galaktyk” to nie zadziałało, a wręcz przeciwnie. W tym roku – modele flagowe i ze średniej półki wyglądają inaczej i słusznie.
Kształt Samsunga Galaxy A52 jest prostszy i, w pewnym sensie, bardziej „szorstki” w porównaniu do swojego poprzednika. Podobnie wykonana jest przednia ścianka: u góry pośrodku zgrabne wycięcie przedniego aparatu z dodatkowym obrzeżem w postaci srebrnego pierścienia, dzięki czemu jest bardziej efektowny. Ale ramki dookoła ekranu wydawały mi się szersze. Przynajmniej górne i boczne marginesy wydają się szersze niż w A51.
Z tyłu widzimy duży prostokątny blok z aparatami i lampą błyskową. Wystaje nieco ponad korpus i nie “przecieka”w ramkę, jak to ma jest w tegorocznych flagowcach. Powiedziałabym nawet, że wydaje się zlewać z całą tylną stroną. Ale układ modułów, powtarzam, jest podobny do układu S21 Ultra. Trzy czujniki z soczewkami o tej samej średnicy z dodatkowym obrzeżem są rozmieszczone pionowo w pierwszym rzędzie. Po lewej są mniejsze moduły, z kolejnym sensorem i lampą błyskową.
Należy również zwrócić uwagę na matowe wykończenie panelu tylnego. Tył jest lekko szorstki, dobrze zbiera odciski i plamy, ale nie będą one tak widoczne jak na niektórych połyskowych tyłach. Ale panel jest wykonany z plastiku i pod silnym naciskiem odczuwane jest to, że się ugina.To prawda, tylko jeśli naciśniesz bliżej krawędzi. Nikogo już nie dziwi plastik.Co możemy powiedzieć o “średniakach”jeśli jest używany nawet w bazowym Galaxy S21, о którym już mówiła Eugenia Faber.
Nasz testowy Samsung Galaxy A52 jest w kolorze czarnym, ale nie jest tak prosty, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Pod określonymi kątami, gdy na panel pada mniej światła, można dostrzec opalizujący efekt w postaci pewnego rodzaju półkola w kolorze ciemnoniebieskim. Ramka smartfona również jest wykonana z plastiku, ale ma błyszczące wykończenie. W naszym przypadku jest wykonany na kształt ciemnej stali i dobrze ją imituje, choć brudzi się.
Oprócz czerni smartfon występuje w trzech innych: niebieskim, białym i fioletowym. Przypominam, że im jaśniejszy kolor, tym mniej się brudzi. W tym przypadku rama jest pomalowana na kolor podobny do głównego.
Przednie szkło – Corning Gorilla Glass 5, posiada wysoką jakość powłokę oleofobową. Smartfon otrzymał ochronę przed wilgocią i kurzem zgodnie ze standardem IP67 (zanurzenie w wodzie na głębokość 1 metra na 30 minut). To jest bardzo fajne, a w najnowszych współczesnych telefonach ze średniej półki, tego jeszcze nie było.Chociaż do 2019 roku niektóre smartfony Galaxy A były wyposażone w ochronę IP67 lub IP68. Taki powrót do źródeł to zdecydowanie duża przewaga Galaxy A52 zarówno nad konkurentami, jak i nad poprzednikami. Dzięki temu montaż jest dobry, poza wspomnianymi momentami z naciskiem na tył.
Czytaj także: Recenzja Samsung Galaxy S21+. Standart plus albo ultra minus?
Z przodu znajdują się następujące elementy: przednia kamera, czujniki światła i zbliżenia, gniazdo na głośnik do rozmów (i jednocześnie jeden dodatkowy).
Po prawej stronie smartfona są usytuowane klawisze zasilania i głośności, natomiast lewa strona jest pusta.
Powyżej znajduje się otwór na dodatkowy mikrofon i gniazdo combo, przeznaczone do jednoczesnego korzystania z dwóch kart SIM lub jednej karty SIM i karty pamięci microSD. Teraz niestety nie będziesz mógł włożyć trzech kart na raz.
Poniżej znajduje się główny głośnik multimedialny, port USB typu C, główny mikrofon i gniazdo audio 3,5 mm.
Poza blokiem aparatu i logo Samsunga nie ma nic, a próbki seryjne będą oczywiście miały odpowiednie oznaczenia serwisowe.
Przy ogólnej łatwości użytkowania wszystko nie jest tak dobre, jak w przypadku poprzednika modelu. Pomimo tej samej przekątnej wyświetlacza, nowy smartfon jest większy pod każdym względem. Jego wymiary to 159,9×75,1×8,4 mm i waży 189 gramów. Oznacza to, że czasami korzystanie z niego nie będzie wygodne, zwłaszcza jedną ręką. Samsung Galaxy A52 jest naprawdę duży i na pewno będziesz musiał go jakoś przechwycić i często drugą ręką sięgnąć do jakiegoś elementu u góry ekranu.
Przyciski po prawej stronie znajdują się w zasadzie na normalnej wysokości, ale nie bardzo podobało mi się położenie czytnika linii papilarnych wbudowanego w ekran – są umieszczone nisko. Tak, mniej więcej to samo co w A51, ale po smartfonach z serii S21 trzeba się do tego ponownie przyzwyczaić. Generalnie fajnie by było, gdyby producent zainstalował platformy skanerów wyżej iw urządzeniach ze średniej półki.
Wyświetlacz smartfona również otrzymał przyjemną aktualizację. To 6,5-calowa matryca Super AMOLED o rozdzielczości FullHD + (czyli 2400×1080 pikseli). Proporcje ekranu to 20:9, gęstość pikseli to około 405 ppi, a maksymalna deklarowana przez producenta jasność może sięgać 800 nitów. Ale główną cechą tego ekranu jest obsługa zwiększonej częstotliwości odświeżania 90 Hz. A Galaxy A52, wraz z młodszym A32 i starszym A72, to pierwsze smartfony z serii Samsung Galaxy A z tą funkcją.
Wyświetlacz jest zdecydowanie bardzo dobry. W końcu to Super AMOLED firmy Samsung, co oznacza, że nie ma problemów z kolorami, kontrastem, czy jasnością. Odwzorowanie kolorów, jak zwykle, jest konfigurowalne, a użytkownik sam może określić, jakie kolory chce zobaczyć: nasycone lub naturalne. Kąty widzenia są tradycyjnie szerokie, ale z typowym bólem w postaci zielono-różowych przelewów bieli pod silnym ugięciem.
Częstotliwość odświeżania, choć nie rekordowa, ale 90 Hz jest lepsza niż klasyczne 60 Hz. Poza tym nie zapominajmy, że to Super AMOLED i w średnim segmencie cenowym nieczęsto zdarzają się urządzenia z tego typu matrycą i jednocześnie wysoką częstotliwością odświeżania. Najczęściej są to matryce IPS, choć teraz sytuacja sukcesywnie się zmienia i są już smartfony zarówno z Super AMOLEDem, jak iz częstotliwością 120 Hz. W każdym razie to fajna cecha i różnica w gładkości interfejsu między 60 a 90 Hz na pewno będzie widoczna. Zwiększona częstotliwość działa w większości aplikacji, naturalnie w powłoce, a nawet w niektórych grach.
Ustawienia wyświetlania są dość znajome: motyw jasny lub ciemny, wybór częstotliwości odświeżania (60 lub 90 Hz), komfort dla oko (redukcja światła niebieskiego), profil barwny (bogaty lub naturalny). Jest uproszczony tryb pulpitu, panele Edge do szybkiego uruchamiania niektórych aplikacji, kilka sposobów nawigacji po systemie (gesty lub przyciski), a także ochrona przed przypadkowymi dotknięciami i zwiększenie czułości ekranu dotykowego. Oddzielnie i szeroko konfigurowalny Always On Display z zegarem i powiadomieniami na ekranie.
W tym roku Samsung nie podzielił środkowego Galaxy A52 i starszego Galaxy A72 pod względem sprzętowym i jest identyczny w przypadku smartfonów. Jest to ważne, ponieważ w zeszłym roku A71 miał chipset Qualcomm, podczas gdy A51 korzystał z Exynos. Nowość wyposażono w 8-nm chipset Qualcomm Snapdragon 720G, który składa się z 8 rdzeni: 2 rdzenie Kryo 465 Gold pracują z maksymalną częstotliwością taktowania do 2,3 GHz, oraz 6 rdzeni Kryo 465 Silver o taktowaniu do 1,8 GHz. Przetwarzanie grafiki jest przypisane do odpowiedniego akceleratora – Adreno 618.
Pamięć RAM nie jest najnowsza i jest już dobrze znana z innych smartfonów. Jej poziom wydajności jest wyższy niż w A51, a w niektórych miejscach nawet przewyższa A71 w Snapdragon 730. Pod obciążeniem procesor praktycznie nie traci wydajności, co jest również dobre na tle swoich poprzedników, które straciły około 15 % maksymalnego poziomu wydajności.
Ale z pamięcią wbudowaną są pewne niuanse. Po pierwsze zaznaczam, że smartfon można wyposażyć w 4, 6 lub 8 GB pamięci LPDDR4x. Ale na niektórych rynkach, w tym polskim, dostępne będą tylko dwie opcje: z 4 i 8 GB pamięci RAM. A jeśli w zasadzie nie można narzekać na tego drugi wariant – to dużo jak na taką przeciętny telefon, to 4 GB w bazie jest już takie sobie. Jakiemuś urzędnikowi wystarczy, ale w końcu Samsunga Galaxy A52 trudno nazwać budżetowym i rozsądniej byłoby wyposażyć podstawową wersję w 6 GB od razu.
Pojemność pamięci jest reprezentowana przez 128 lub 256 GB pamięci UFS 2.1. Wersja testowa wyposażona w 128 GB, z czego 106,45 GB będzie dostępne dla użytkownika. Przypomnę, że istnieje wsparcie dla kart pamięci microSD do 1 TB, ale gniazdo jest połączone z drugim na kartę SIM i w rezultacie będziesz musiał wybrać jedną rzecz: albo więcej pamięci, albo drugi numer.
Mówiąc o szybkości i płynności działania smartfona, nie mogę odnotować nic specjalnego – normalne, ale nic więcej. W niektórych miejscach występują opóźnienia i drgające animacje. Po nowych aktualizacjach, ten problem z czasem zniknie, ale na razie nie jest idealnie. W przypadku gier sytuacja jest dość spodziewana – smartfon radzi sobie ze wszystkimi prostymi i trudnymi projektami, choć w tych drugich nie należy maksymalnie przekręcać parametrów graficznych. Oto, co pokazują pomiary wykonane za pomocą Gamebench przy maksymalnych ustawieniach dostępnych dla smartfona:
Główny blok aparatu Samsunga Galaxy A52 wykorzystuje cztery moduły, z których trzy nie różnią się specyfikacją od modułów zainstalowanych w Galaxy A51. Niemniej jednak główny i najczęściej używany czujnik został poważnie zaktualizowany. Zestaw aparatów do smartfonów przedstawia się następująco:
PRZYKŁADY ZDJĘĆ W PEŁNEJ ROZDZIELCZOŚCI Z PODSTAWOWEGO MODUŁU
Superszeroki w porównaniu do głównego aparatu jest znacznie prostszy pod względem charakterystyk i zgodnie z oczekiwaniami robi zdjęcia znacznie gorzej. To mało szczegółowe foto, nie widać dostatecznie szerokiego zakresu dynamiki, rozmyte krawędzie i niuanse przy automatycznym balansie bieli. Ale oczywiście kąt 123° spełnia swoje zadanie. Krótko mówiąc, można go używać, ale najlepiej jest przy doskonałym oświetleniu otoczenia, ponieważ słabo nadaje się do innych sytuacji.
PRZYKŁADY ZDJĘĆ W PEŁNEJ ROZDZIELCZOŚCI Z ULTRASZEROKĄ,TNEGO MODUŁU
Jest kamera makro i można się nią bawić, ale potrzeba dużo światła. Rozdzielczość nie jest wystarczająco wysoka i bardzo łatwo jest uzyskać rozmytą ramkę. Nie ma też autofokusa, jest on stały i tak, że obiekt jest ostry – odległość między oczkiem i obiektywem, powinno być około 4 cm.
PRZYKŁADY ZDJĘĆ W PEŁNEJ ROZDZIELCZOŚCI Z KAMERY MAKRO
Wideo można nagrywać pod szerokim i ultraszerokokątnym kątem w maksymalnej rozdzielczości UHD (3840×2160) przy 30 FPS, a co ciekawe, podczas nagrywania można przełączać się między obiema kamerami. Sama jakość wideo jest przyzwoita. Znów pomaga stabilizacja optyczna na module głównym i możemy z całą pewnością stwierdzić, że pod tym względem nowy produkt okazał się lepszy od swojego poprzednika. Jednocześnie można przełączyć się na FullHD z 60 FPS, ale ultraszeroki nie jest już w stanie nagrywać w tym formacie – obsługiwane jest tylko 30 FPS w FullHD.
32-megapikselowy przedni aparat (f/2,2, 1/2,8″, 0,8 µm, 26 mm) zasadniczo nie różni się od przedniego aparatu 51. Kręci dobrze i może nagrywać wideo w maksymalnej rozdzielczości do UHD i 30 kl./s.
Aplikacja aparatu jest dość znana i zawiera wiele trybów robienia zdjęć i wideo. Dostępne są opcje ręczne, panoramy, portrety, a także filmy w zwolnionym i przyspieszonym tempie.
Jak już wiesz, skaner linii papilarnych w smartfonie znajduje się pod ekranem i jest raczej niski, więc nie będę się powtarzał. Ale niestety to nie wszystko jego problem. Skaner jest tutaj standardowego typu optycznego, ale działa przeciętnie. Często nie rozpoznaje odcisku palca za pierwszym razem i trzeba ponownie przyłożyć palec. Jeszcze dziwniejsze jest to, że prędkość czytania jest w jakiś sposób niestabilna: czasami jest szybka, a czasami wolna. Nie oznacza to, że nie można go używać, po prostu jego ogólna niestabilność psuje wrażenie.
W sumie można zarejestrować do trzech odcisków palców, a w ustawieniach można włączyć odczyt odcisków palców przy wyłączonym ekranie, kiedy wyświetlać ikonę podpowiedzi i wyłączać animację odblokowania.
Odblokowywanie za pomocą rozpoznawania twarzy jest również dostępne i w przeciwieństwie do skanera linii papilarnych ta metoda działa bardziej niż stabilnie. Niezawodna,ale niestety nie tak szybka, jak byśmy chcieli. Dzieje się tak z włączoną opcją przyspieszonego rozpoznawania. Dziwne jest to zaobserwować w smartfonie znanej marki, gdzie nawet telefony ze średniej półki cenowej, mniej znanych producentów są odblokowywani natychmiast. Oczywiście mówimy o rozpoznawalności w dobrych warunkach oświetleniowych. W całkowitej ciemności metoda nie zadziała, ale można włączyć automatyczne zwiększanie jasności wyświetlacza – wtedy smartfon rozpozna właściciela.
Dodatkowo ustawienia mają wspomniane już przyspieszone rozpoznawanie, możliwość dodania alternatywnego widoku, zakazu odblokowywania przy zamkniętych oczach i pozostania na ekranie blokady po udanym rozpoznaniu.
Pojemność wbudowanej baterii w nowym produkcie wzrosła z 4000 do 4500 mAh, co oczywiście wpływa pozytywnie na całkowity czas pracy urządzenia. Nie powiedziałabym jednak, że różnica w porównaniu z Galaxy A51 jest duża.
Smartfon jest wystarczająco stabilny przez cały dzień użytkowania przy średnio 7-8 godzinach aktywnego ekranu. I to z włączonym Always On Display od 8:00 do 20:00. Jeśli nie używasz go tak aktywnie, z łatwością utrzymuje się przez dwa dni bez ładowania. Test baterii z benchmarku PCMark pokazał wynik 8 godzin i 3 minut przy maksymalnej jasności wyświetlacza – to dużo.
Czytaj także: Recenzja Samsung Galaxy S21 Ultra: lepszy we wszystkim, ale dlaczego bez ładowarki?
Kolejną fajną innowacją w smartfonie jest dźwięk stereo. Teraz jest to cecha nie tylko flagowych modeli, ale także takich jak Galaxy A52. Praca stereo jest znana: górny głośnik gra razem z głównym głośnikiem multimedialnym. Ten ostatni również dobrze radzi sobie ze swoim głównym zadaniem, dlatego rozmówca jest bardzo dobrze słyszalny. Jeśli chodzi o odtwarzanie muzyki, to również nie ma skarg.
Po pierwsze, oczywiście sam dźwięk stereo jest lepszy niż zwykły dźwięk mono pod względem głośności i oczywiście jest tutaj. Po drugie, jakość tych głośników jest całkiem dobra. Ale polecam włączenie Dolby Atmos, bo bez niego dźwięk nadal będzie trochę płaski. Widać, że dolny głośnik gra trochę głośniej niż górny, ale ogólnie nie ma dyskomfortu, a także poważnych zniekształceń przy maksymalnym poziomie głośności. Generalnie – dobre kolumny, ale oczywiście nie poziom z topowych flagowców.
Powyższe efekty działają zarówno dla głośników, jak i słuchawek z dowolnym typem połączenia (przewodowym i bezprzewodowym). Dostępny jest również Dolby Atmos do gier, niestandardowy korektor EQ i skalowanie UHQ. To prawda, że ta ostatnia, jak zawsze, jest dostępna tylko dla słuchawek przewodowych.
Czytaj także: Samsung Galaxy M31s – niezawodny cenowo. Nasza recenzja
Z sieciami bezprzewodowymi – porządek, jest wszystko, czego potrzebujesz: Wi-Fi 5 z obsługą dwuzakresową, Bluetooth 5.0 (A2DP, LE), GPS (A-GPS, GLONASS, BDS, GALILEO) i moduł NFC. Klasyczny Galaxy A52 nie obsługuje sieci 5G, ale jest Galaxy A52 5G na innym chipie z obsługą sieci piątej generacji.
Część oprogramowania jest reprezentowana przez system operacyjny Android 11 z zastrzeżoną powłoką producenta One UI 3.1. Firmware jest wygodny, konfigurowalny i funkcjonalny, a więcej szczegółów można znaleźć w recenzji Galaxy S21 Ultra. W oprogramowaniu praktycznie nie ma różnic, a Samsung Galaxy A52 na oficjalnym polskim firmware potrafi też nagrywać rozmowy, co dla wielu użytkowników jest naprawdę ważne.
Samsung Galaxy A52 to ogólnie świetna aktualizacja zeszłorocznego Galaxy A51 z kilkoma fajnymi nowymi funkcjami. Nowość zyskała ochronę przed wilgocią IP67, ekran z częstotliwością odświeżania zwiększoną do 90 Hz, dużą pojemność pamięci, optyczną stabilizację aparatu głównego oraz dźwięk stereo. Zmian jest sporo i bardzo cieszy fakt, że chipy droższych modeli trafiają do średniego segmentu.
Czytaj także:
Autor polskiej wersji artykułu – Julia Pakhomenko
Leave a Reply